Clinical experience in the diagnosis of 127 papillary thyroid microcarcinomas

Thyroid Microcarcinoma: Fine-Needle Aspiration Diagnosis and Histologic Follow-up

“…Occult medullary carcinomas are more common in familial cases with C-cell hyperplasia and are considered rare as sporadic cases [18,19,45,46]; however, all of our cases were of the sporadic type. The reported incidence of occult medullary carcinoma ranges from 3.7% to 18.8% among all medullary cancers, and up to 11% of these occult tumors can show regional node metastases [18,20,45]. Recently Guyetant et al [20] reported 38 patients with 1 or more medullary microcarcinoma with no prior family history of MEN II or medullary thyroid carcinoma.…”

“…Some clinicians believe that lesions measuring 1 cm or less should not be biopsied because thyroid microcarcinomas are truly incidental lesions and follow an indolent clinical course [2,6,11,12]. However, recent studies have shown that although the majority of these tumors behave in a benign fashion, a small percentage can lead to regional and distant metastases and even death [6,[13][14][15][16][17][18]]. In addition, thyroid microcarcinomas include not only papillary thyroid carcinoma but also medullary carcinoma, which has a different biology than the former [19][20][21].…”

Η Επιβίωση, Η Ποιότητα Ζωής, Η Συχνότητα Υποτροπής Και Ο Ρόλος Της Θυρεοσφαιρίνης, Μετά Ολική Θυρεοειδεκτομή, Σε Ασθενείς Με Καλώς Διαφοροποιημένα Καρκινώματα Του Θυρεοειδούς Αδένα

“…Η ταχεία αύξηση του μεγέθους μιας θυρεοειδικής διόγκωσης συνηγορεί προς την ανάπτυξη καρκινώματος, αν και μπορεί πολλές φορές να οφείλεται σε ανάπτυξη αιματώματος εντός του όζου. Το μακρόχρονο ιστορικό πολυοζώδους βρογχοκήλης ή όζου στον αδένα [94,92], ο οποίος μεγαλώνει παρά την εξωγενή χορήγηση θεραπείας καταστολής πρέπει να θέτει τουλάχιστον την υπόνοια κακοήθους εξαλλαγής.…”

“…Η αναζήτηση τραχηλικών λεμφαδενικών διογκώσεων πρέπει πάντα να περιλαμβάνεται στην κλινική εξέταση του τραχήλου και ειδικότερα του θυρεοειδούς αδένα. Κατά την πρώτη εξέταση ασθενών με πρωτοεμφανιζόμενους θυρεοειδικούς όζους που αποδεικνύονται εκ των υστέρων κακοήθεις, το 10-20% περίπου φέρει ψηλαφητούς λεμφαδένες [94,205,78,92]. Η λεμφαδενική συμμετοχή αφορά όλες τις ομάδες λεμφαδένων του τραχήλου.…”

“…Τα αποτελέσματά της χωρίζονται σε θετικά για κακοήθεια, αρνητικά για κακοήθεια, αδυναμία καθορισμού ύπαρξης κακοήθειας και ανεπαρκή δείγματα. Η μέθοδος παρουσιάζει σχετικά υψηλά ποσοστά ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων (4-9%) και ψευδώς αρνητικών αποτελεσμάτων (4-7%) στην καλύτερη των περιπτώσεων [171] ενώ σίγουρη διάγνωση τίθεται μόνο στο 45% των περιστατικών [22,94].Το υψηλό ποσοστό αδυναμίας καθορισμού ύπαρξης κακοήθειας (5-29%) [208], καθώς και η αδυναμία να διαχωρίσει τα θυλακιώδη αδενώματα από τα θυλακιώδη καρκινώματα λόγω της αδυναμίας διευκρύνισης της ύπαρξης διήθησης της κάψας ή των αιμοφόρων αγγείων, περιορίζουν τη χρήση της [102], παρόλο που οργανισμοί όπως η American Thyroid Association και το National Comprehensive Cancer Network την χαρακτηρίζουν ως «μέθοδο πρώτης επιλογής» στη διαγνωστική προσπέλαση της ιστολογικής υφής των θυρεοειδικών όζων [171,43]. Η μειωμένη ακρίβεια της μεθόδου καταδεικνύεται και απο το γεγονός ότι ενώ στα δείγματα με αποτέλεσμα FNA «ύποπτο» για θηλώδες καρκίνωμα το 82% επιβεβαιώνεται στην πράξη ιστολογικά, το ποσοστό αυτό μειώνεται δραματικά στο θυλακιώδες καρκίνωμα (15%) και στο καρκίνωμα Hurthle (20%) [171].…”