Całościowe rozumienie człowieka versus dehumanizacja w komunikacji papieża Franciszka

Pedagogia towarzyszenia i miłosierdzia jako wyjście na peryferia i dążenie do inkluzji – o interpretacji dynamiki i napięć pedagogii ignacjańskiej papieża Franciszka w nieprzejrzystym świecie

“…Sprawowanie urzędu papieskiego przez jezuitę, który podkreśla walory -także własnej -formacji w duchu pedagogii ignacjańskiej, powinno -jak postulował to Bogusław Śliwerski w 2013 roku 2 -wzbudzać wśród pedagogów zainteresowanie pedagogią ignacjańską, źródłową dla pedagogii towarzyszenia i miłosierdzia, a są to przecież obecnie pedagogie oddziaływujące w skali globalnej, tak jak dynamiczny jest pontyfikat Franciszka (m.in. : Dancák, 2019a;Kiejkowski, 2021;Kijas, 2013;Kroczek, 2015;Miąso, 2021;Orzeł, 2018;Pietrzak, 2014;Wielecki, 2016;Wierzbicki, 2018, s. 178206;Wierzbicki i Kleczka, 2021).…”

“…Towarzyszenie zakłada także umiejętne wycofywanie się, aby wzbudzać i wzmacniać aktywność (podmiotowość) ucznia, aby (mimo trudności) rozwijać samodzielność poznawczą, duchową i praktyczną 5 . Ma to też uzasadnienie antropologiczne, gdyż metoda wychowawcza cura personalis zakłada indywidualną troskę o osobę ze względu na jej godność osobową (Dancák, 2017(Dancák, , 2019bDybowska, 2014;Dziaczkowska, 2012;Frejusz, 2021;Marek, 2017Marek, , 2021Rynio, 2019;o godności: LekkaKowalik 2016;Mariański, 2021;Rembierz, 2021b).…”