Bir Yöntem Olarak Drama Bilişim Teknolojileri Öğretiminde İyi Bir Seçenek Olabilir mi?

Abstract

ÖZ. Bilişim Teknolojileri ve Yazılım ders programı 2012 yılı itibariyle yeniden tanımlanmış ve BilişimTeknolojilerine dair bilgi ve becerilerin yanı sıra problem çözme, kendini ifade etme, özgün ürün geliştirme gibi üst düzey becerilere yer verilmiştir. Bu bakımdan öğretim yöntemi olarak bilgisayar becerisi kazandırmanın ötesine geçen yaklaşımları gerekli kılmıştır. Bu çalışmanın amacı Bilişim Teknolojileri için drama temelli bir uygulama örneği geliştirmek, denemek ve güncel kazanımlar açısından değerlendirerek bir alternatif öğretim modeli sunmaktır. Çalışma kapsamında beşinci sınıf öğrencilerine yönelik 80 dakikalık oturumlar halinde 12 haftalık Bilişim Teknolojileri yaratıcı drama atölyesi geliştirilmiştir. Oturumlar öğretim programında belirlenmiş olan öğrenme alanlarının alt konuları ve temel yeterlikleriyle uyumlu olarak hazırlanmıştır. Atölye seçmeli ders olarak küçük bir öğrenci grubuyla denenmiş ve bilgi düzeyi başta ve sonda uygulanan başarı testi ile ölçülmüştür. Ayrıca öğrencilerden açık uçlu özdeğerlendirme sorularını yanıtlamaları istenmiştir. Öğrencilerin başta ve sonda aldıkları puanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu tespit edilmiştir. Hedeflenen bilişsel kazanımlara ulaşmasının yanısıra atölyenin yaratıcılık, işbirlikli çalışma ve iletişim gibi duyuşsal ve sosyal kazanımlara da en azından öğrenci algısında ulaştığını söylemek mümkündür. Anahtar Kelimeler. Eğitimde Bir Yöntem Olarak Drama, Yaratıcı Drama, Bilişim Teknolojileri ve Yazılım, 5. Sınıfta Bilişim Öğretimi ABSTRACT. The purpose of this study was to develop, implement and evaluate a drama-based Information and Communication Technologies (ICT) workshop targeting the standards listed in the national curriculum for the instruction of ICT and Programming, and thereby offer an alternative method of instruction for ICT teachers. A 12-week ICT drama workshop was designed for the fifth grade, based on the areas of learning, and the standards defined in the current curriculum. The workshop was tried out with 14 students in a public middle school in Istanbul. Students' learning was measured using a knowledge test at the beginning and at the end of the workshop. The results showed that there was a statistically significant difference between the two instances of the knowledge test. In addition, students were asked to respond to open ended self-evaluation questions. The results from the latter showed that perceived creativity, collaborative work and communication had also increased as a result of the workshop.

YAP Programlama Öğretim Modelinin Öğrencilerin Bilgi-İşlemsel Düşünme Becerilerine Etkisi

“…Alanyazında belirtilen problemler göz önüne alındığında programlama öğretiminin nasıl şekillendirilebileceği üzerinde fikir yürütülürken (Coull & Duncan, 2011;Lahtinen, Mutka, & Jarvinen, 2005) aynı zamanda ilgili çalışmaların azlığı dikkat çekmektedir. Alanyazında programlama öğretimi için problem çözme (Asad, Tibi, & Raiyn, 2016;Grover, Pea, & Cooper, 2016;Qian & Lehman, 2016), soyutlama (Futschek & Moschitz, 2010), akran yollu öğrenme (Denner, Werner, & Ortiz, 2012;Lewis, 2011), işbirlikçi öğrenme (Denner ve diğ., 2014), algoritma yazma (Grover, Pea, & Cooper, 2016;Milková & Hůlková, 2013), drama veya rol yapma (Karaosmanoğlu & Adıgüzel, 2017;Sarıoğlu & Kartal, 2017;Weigend, 2014) pedagojik yaklaşımları kullanılmaktadır. Alan yazında belirtilen pedagojik yaklaşımlar birbirinden bağımsız olarak programlama öğretimi çalışmalarında uygulanmaktadır.…”

An Overview of the Creative Drama Experience in The Information Technologies And Software Course From The Students’ Perspective

“…When the course applications and learning outcomes are examined, it is seen that the methods used frequently such as practice, lecture, question-answer in achieving the goals and objectives of ITSC and in the realization of the course subjects have similar characteristics, and applications used in the course are inadequate. Lifebased methods are needed to overcome this deficiency (Atalay & Sahin, 2012;Karaosmanoglu & Adiguzel, 2017;Sarioglu & Kartal, 2017). The methods in question must be capable of reorganizing the previous cognitive patterns of students, reviewing their observations, experiences, feelings, and lives (San, 2002), containing activities for playful processes and gains, including various roles that can easily be carried to real life, revealing creativity and imagination (Adıguzel, 2019), and at the same time, achieving the goals of the course.…”