Being a Child in Dolmabahce Palace: Fragments from the Childhood Lives of Sultan Abdulaziz’s Crown Princes and Princesses

Abstract

Dolmabahce Palace known as the last palace of the empire bears traces of western lifestyle both in terms of architecture and objects used in it. Within that period, the mentality of reform became spread into the enviroment not only spatially but from the state order to the daily life. Sultan Abdulaziz (1830-1876) one of the sons of Mahmud II (1785-1839), continued to live in Dolmabahce Palace after Sultan Abulmejid (1823-1861). In this article, our aim is to take the children of Sultan Abdulaziz to the center and to talk about their lives in Dolmabahce Palace and to understand what kind of space was opened for a child in the palace. For that aim, the preparations and ceremonies such as velâdet-i hümâyûn and sûr-ı hıtan whose subjects were children were examined. Then, the space opened for the child in the palace in terms of material culture was focused on. The article extends to the lives of children of palace, from materials prepared for the children at the birth, to the objects and toys used in their daily life.

Sultan Abdülazi̇z Dönemi̇ Ceybi̇ Hümayun Hazi̇nesi̇ni̇n Gi̇derleri̇ (1861–1876)

“…Bu meblağ sadece Saliha Sultan'a ait olmayıp anne, daye, ebe ve harem harcamaları için kullanılmıştır. 36 1864 yılında dünyaya gelen Mahmûd Celâleddîn, babasının saltanatında doğan ilk şehzade olmasına rağmen doğum için hazırlanan veladet töreni sadece 3 milyon 61 bin 371,5 kuruş tutmuştur. 37 Saliha Sultan ve Mahmûd Celâleddîn'in veladet törenleri karşılaştırıldığında şehzade için harcanan meblağın, hanım sultanın doğumu için harcanan meblağ kadar şaşalı olmadığı görülmektedir.…”

Ahşap Oyuncak Ustası Haşim Süzme'nin Gözünden Oyuncak

“…Eyüp'te üretilen bu oyuncakların semte gelen halk tarafından çeşitli etkinliklerde kullanılmak üzere alındığı görülürken seyyar olarak satıldığı da bilinmektedir (Gürpınar, 2014). Öte yandan hemen hemen aynı dönemlerde saray çocukları için Avrupa'dan getirtilen ve onların pedagojik gelişimlerine katkı sağlayacak olan oyuncakların varlığı da göze çarpmaktadır (Uçan, 2019). 1930'lu yıllardan itibaren endüstriyel hayatın getirdiği yaşam biçimiyle birlikte oyuncaklar bu yönde şekil değiştirmiş ve kullanılan malzemeler çeşitlilik göstermiştir.…”