Augustine on Lying and Deception

Feehan, Thomas D.

doi:10.5840/augstudies1988197

Cited by 14 publications

(5 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Order By: Relevance

“…Filozoficzna refleksja nad tym, na czym polega kłamanie i czym jest kłamstwo -świadomie odróżniane od czynności mówienia fałszywie i fałszu jako wartości logicznej -sięga przynajmniej czasów św. Augustyna (Feehan 1988). Wydaje się, że na gruncie różnych dociekań filozoficznych można mówić o pewnym klasycznym -tudzież tradycyjnym -rozumieniu kłamstwa i kłamania, w którym wskazuje się kilka charakterystycznych i konstytutywnych cech tej czynności oraz jej wytworu -kłamstwa.…”

Section: Definicja Pelca Na Tle Innych Definicjiunclassified

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

Puczyłowski¹

2018

View full text Add to dashboard Cite

W pracy O pojęciu kłamstwa -z punktu widzenia semiotyki (Pelc 1990) poza licznymi uwagami dotyczącymi tytułowego zjawiska, z których niektóre chcielibyśmy w tym tekście przypomnieć, Profesor Jerzy Pelc w następujący sposób definicyjnie charakteryzuje czynność kłamania (s. 294) 1 :(DEF. Kłamania PELC ) Osoba X kłamie, ilekroć wygłasza zdanie Z, któremu przypisuje wartość logiczną W 1 i czyni to w tym celu, aby odbiorcę owej wypowiedzi wprowadzić w błąd, mianowicie aby przypisał on tej wypowiedzi wartość logiczną W 2 , różną od W 1 (przy czym W 1 , W 2 mogą reprezentować również zdania pozbawione wartości logicznej).W mojej pracy chciałbym rozważyć zasadność takiej definicji, a w szczególności przedstawić powody, ze względu na które zaproponowaną charakterystykę trudno uznać za adekwatną definicję kłamania. Nie jest więc moim celem przywołanie wszelkich uwag sformułowanych przez Pelca wobec opisywanego zjawiska i pojęcia, ich usystematyzowanie i przypomnienie. Chciałbym jednak zwrócić uwagę na to, co z perspektywy czasu i własnych badań wydaje się wciąż ważne, interesujące lub inspirujące, celne lub wątpliwe w odniesieniu 1 To i dalsze odniesienia, jeśli nie zaznaczono inaczej, dotyczą pracy (Pelc 1990).Tomasz A. Puczyłowski 166 do badań filozoficznych nad pojęciem kłamania i kłamstwa. Przedstawię dalej względy, z uwagi na które propozycja (DEF. Kłamania PELC ) jest godna uwagi nie tylko historyka filozofii, ale również badacza zajmującego się aktualnymi problemami semiotyki, epistemologii czy analitycznej filozofii języka. Choć uważam, że istnieją wystarczające powody, aby odrzucić (DEF. Kłamania PELC ) jako zakresowo adekwatną definicję kłamania, a nawet wolno uznać ją -argumenty za taką oceną zostaną przedstawione dalej -za w ątpliwą regulującą definicję omawianego pojęcia, to uważam, że w (DEF. Kłamania PELC ) oraz w innych uwagach Pelca o kłamaniu i jego wytworze -kłamstwie -znajdują się spostrzeżenia istotne dla pełniejszego opisu tego wciąż filozoficznie interesującego zjawiska.Zauważmy jednak na wstępie, że choć Profesor odnotowuje i podkreśla typologiczny charakter pojęć kłamania i kłamstwa (s. 293), a więc i pewnego rodzaju ich stopniowalność i nieostrość, to nie do końca jest jasne, czy formułując definicję kłamania Pelc miał na celu sprawozdanie z ogólnego -czy też jakiegoś specyficznego -sposobu użycia tego terminu w języku polskim, czy też pragnął ten -zgódźmy się, że nieostry 2 -termin doprecyzować, podając w tym celu jego definicję regulującą. Jeśli intencją było podanie definicji regulującej, to, oczywiście, niewłaściwie będzie ocenianie jej jako nieadekwatnej zakresowo, np. jako zbyt szerokiej zakresowo w stosunku do przyjętego w takim lub innym sprawozdawanym sposobie użycia. Na początku swych rozważań, jako obiekt dalszych badań, udoskonaleń i modyfikacji, Pelc przyjmuje następującą definicję (s. 290):Osoba X kłamie, ilekroć wygłasza zdanie fałszywe, wiedząc, że jest ono fałszywe, a czyni to po to, by odbiorcę tej wypowiedzi wprowadzić w błąd, to znaczy, aby odbiorca uznał ją za prawdę.Następnie...

show abstract

Section: Definicja Pelca Na Tle Innych Definicjiunclassified

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

Puczyłowski¹

2018

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“… See, for example, Brinton ; Ramsey ; Feehan ; Fleming ; Dodaro ; Newey ; Griffiths ; von Heyking ; Weaver ; Davis ; Johnson ; Levenick ; Decosimo ; Gramigna ; Tollefsen . Among Augustine's most careful interpreters on the topic of lying, Griffiths addresses each of these standard elements (see Griffiths , 25–39).…”

mentioning

confidence: 99%

“…I want, rather, to lay bare the structure of his thought on the topic, its grammar and syntax, and to make constructive use and application of that structure” (Griffiths , 16). Feehan's articles cite the two major texts without discussion of possible differences since their shared “aim, as is well known, was to prove that the lie is not justifiable under any circumstances” (Feehan , 132). Von Heyking, unlike Feehan, reads De mendacio as a justification for lying intentionally written in such a manner “that Augustine's ideas will be clear only to the attentive reader” (von Heyking , 115), and he reads Contra mendacium —in which a “prohibition against lying is made clear” (von Heyking , 114)—as a more pragmatic and politically motivated letter than as a useful account of Augustine's ethic of lying.…”

mentioning

confidence: 99%

Retracing Augustine's Ethics

Puffer¹

2016

Journal of Religious Ethics

View full text Add to dashboard Cite

Augustine's exposition of the image of God in Book 15 of On The Trinity (De Trinitate) sheds light on multiple issues that arise in scholarly interpretations of Augustine's account of lying. This essay argues against interpretations that posit a uniform account of lying in Augustine—with the same constitutive features, and insisting both that it is never necessary to tell a lie and that lying is absolutely prohibited. Such interpretations regularly employ intertextual reading strategies that elide distinctions and developments in Augustine's ethics of lying. Instead, I show how looking at texts written prior and subsequent to the texts usually consulted suggests a trajectory in Augustine's thought, beginning with an understanding of lies as morally culpable but potentially necessary, and culminating in a vision of lying as the fundamental evil and the origin of every sin.

show abstract

“…This includes Augustine's definitions of lying, taken from his two treatises, De Mendacio and Contra Mendacium : a lie is ‘a false signification with the intention to deceive’, and a liar is one ‘who has one thing in his mind, but who says or signifies something different’. Augustine identified eight kinds of lie, and summarized these into a three‐fold distinction, between the malevolent lie, told for evil intentions, the jocose lie, which was intended only to please its audience, and the benevolent or officious lie, intended to help someone. Augustine conceded that benevolent and jocose lies are less sinful than a lie told with evil intentions, but he emphasized that all lies are sinful, and that neither extreme necessity nor benevolent intention could justify a lie.…”

mentioning

confidence: 99%

Hiding the truth: exegetical discussions of Abraham's lie from Hugh of St. Victor to Stephen Langton

Corran

2013

Hist Res

View full text Add to dashboard Cite

This article hopes to continue the tradition of Bible commentary scholarship initiated by Beryl Smalley by considering three exegetes from the late twelfth century who commented on Abraham's lie to the Egyptians (Genesis XII:13). Augustine's exegesis on this passage prompted Hugh of St. Victor, Peter the Chanter and Stephen Langton to consider not only whether Abraham was lying, but also the broader question of whether he was justified in deceiving by omission. All three agree with Augustine that lying is wrong, but are less willing to endorse his statement that Abraham justly hid the truth. In their discussions of Abraham's actions and motives, the exegetes put forward an understanding of dishonesty which includes misleading as well as mendacious speech and consider the role of moral obligations between people in the decision to 'hide the truth'. The ethical thought of Peter the Chanter and Stephen Langton in particular was original: both criticized Augustine's theory of lying and advocated stricter understandings of honesty at a time when other authors were less critical of Augustine's theory of licit omission. As such, they deserve to be given a place in the history of ethics.

show abstract

Augustine on Lying and Deception

Cited by 14 publications

References 0 publications

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

Retracing Augustine's Ethics

Hiding the truth: exegetical discussions of Abraham's lie from Hugh of St. Victor to Stephen Langton

Contact Info

Product

Resources

About