Atrial Natriuretic Peptide and Other Natriuretic Factors in Cirrhosis

Villa, Giorgio La

doi:10.1002/9780470987476.ch6

Cited by 4 publications

(3 citation statements)

References 84 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…In cirrhosis, brain natriuretic peptides (BNP and pro‐BNP) are related to disease severity, cardiac dysfunction (QT‐interval prolongation) and survival . Circulating atrial natriuretic peptides (ANP and pro‐ANP) is increased in decompensated cirrhosis and is related to the progression of liver dysfunction, portal hypertension and imbalance of systemic haemodynamics …”

Section: The Hyperdynamic Circulation and The Heartmentioning

confidence: 99%

The pathophysiology of arterial vasodilatation and hyperdynamic circulation in cirrhosis

Möller

Bendtsen

2018

Liver International

162

120

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Section: The Hyperdynamic Circulation and The Heartmentioning

confidence: 99%

The pathophysiology of arterial vasodilatation and hyperdynamic circulation in cirrhosis

Möller

Bendtsen

2018

Liver International

162

120

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…ANP is regarded as a marker of volume overload and is found increased in decompensated cirrhosis [87]. ANP is released by stretch of the atrial fibers such as in patients with ascites where the right atrium has been reported increased partly because of volume overload with expanded blood volume [71,87].…”

Section: Diastolic Dysfunctionmentioning

confidence: 99%

Cirrhotic cardiomyopathy

Möller

Henriksen

2010

Journal of Hepatology

290

210

View full text Add to dashboard Cite

Increased cardiac output was first described in patients with cirrhosis more than fifty years ago. Later, various observations have indicated the presence of a latent cardiac dysfunction, which includes a combination of reduced cardiac contractility with systolic and diastolic dysfunction and electrophysiological abnormalities. This syndrome is termed cirrhotic cardiomyopathy. Results of experimental studies indicate the involvement of several mechanisms in the pathophysiology, such as reduced beta-adrenergic receptor signal transduction, altered transmembrane currents and electromechanical coupling, nitric oxide overproduction, and cannabinoid receptor activation. Systolic incompetence in patients can be revealed by pharmacological or physical strain and during stressful procedures, such as transjugular intrahepatic portosystemic shunt insertion and liver transplantation. Systolic dysfunction has recently been implicated in development of renal failure in advanced disease. Diastolic dysfunction reflects delayed left ventricular filling and is partly attributed to ventricular hypertrophy, subendocardial oedema, and altered collagen structure. The QT interval is prolonged in about half of the cirrhotic patients and it may be normalised by beta-blockers. No specific therapy for cirrhotic cardiomyopathy can be recommended, but treatment should be supportive and directed against the cardiac dysfunction. Future research should better describe the prevalence, impact on morbidity and survival, and look for potential treatments.

show abstract

“…Στους κιρρωτικούς ασθενείς, ιδίως σε αυτούς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση, έχουν βρεθεί αυξημένα επίπεδα του κολπικού νατριουρητικού πεπτιδίου (ANP) [228]. Το ANP εκλύεται από τη βλάβη των κολπικών μυοκαρδιακών ινών, λόγω της συνεχούς διάτασης που υφίστανται σε περιπτώσεις αυξημένου ενδοαγγειακού όγκου, κάτι που όπως γνωρίζουμε παρατηρείται στην κίρρωση [228]. Ο Nazar και συν.…”

Section: ) λοιμώξειςunclassified

Η Επίπτωση Της Μυοκαρδιοπάθειας Στους Κιρρωτικούς Ασθενείς Και Η Συσχέτιση Της Μικροβιακής Ενδοτοξίνης Και Των Παραγόντων Της Φλεγμονής Με Τη Βαρύτητα Της Κιρρωτικής Μυοκαρδιοπάθειας

Καραγιαννάκης¹

View full text Add to dashboard Cite

Σκοπός: Οι κιρρωτικοί ασθενείς παρουσιάζουν εξ’αιτίας της ηπατικής τους νόσου, διαταραχές στην καρδιακή τους λειτουργία, μια οντότητα γνωστή πλέον με τον όρο “κιρρωτική μυοκαρδιοπάθεια” (ΚΜ). Για την παθογένεια της νόσου έχουν ενοχοποιηθεί πολλοί μηχανισμοί. Ο σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η εκτίμηση της επίπτωσης και των χαρακτηριστικών της ΚΜ, η αποτύπωση της σημασίας της στην πορεία των ασθενών και η διερεύνηση του πιθανού ρόλου της βακτηριδιακής ενδοτοξίνης και των προ-φλεγμονωδών κυτταροκινών στην παθογενειά αυτής.Μέθοδοι: 45 κιρρωτικοί ασθενείς μελετήθηκαν ως προς την καρδιακή τους λειτουργία με ιστικό Doppler υπερηχογράφημα, τόσο σε κατάσταση ηρεμίας, όσο και μετά από φαρμακολογικό στρες τεστ. Η διάγνωση της διαστολικής δυσλειτουργίας (ΔΔ) της αριστερής κοιλίας πραγματοποιήθηκε βάσει των τελευταίων οδηγιών της Αμερικάνικης εταιρίας υπερηχοτομογραφίας. Ο λόγος E/e΄av. χρησιμοποιήθηκε ως δείκτης έκφρασης της σοβαρότητας της ΔΔ (στάδιο Ι και ΙΙ). Η παρουσία βακτηριδιακής ενδοτοξιναιμίας εκτιμήθηκε με τα επίπεδα στον ορό της Lipopolysaccharide Binding Protein (LBP) και των προ-φλεγμονωδών κυτταροκινών IL-1, IL-6, TNF-α. Όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για διάστημα 2 ετών με το θάνατο να αποτελεί το τελικό σημείο της μελέτης.Αποτελέσματα: Κανένας από τους ασθενείς δεν είχε συστολική δυσλειτουργία. Όμως 17/45 (37.7%) παρουσίαζαν ΔΔ. Οι ασθενείς με σοβαρή ΔΔ (στάδιο ΙΙ), χαρακτηρίζονταν από παράταση του διαστήματος QTc (p=0.049), μεγαλύτερο όγκο αρ. κόλπου LA vol in. (p=0.013), υψηλότερα επίπεδα BNP (p=0.007) και LBP (p=0.02), σε σχέση με αυτούς που δεν είχαν ΔΔ. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο ομάδες ασθενών δεν υπήρχαν διαφορές σε ότι αφορά τις αιμοδυναμικές παραμέτρους και τα επίπεδα των κυτταροκινών. Η LBP βρέθηκε να αποτελεί ανεξάρτητο προδιαθεσικό παράγοντα για την παρουσία ΔΔ, ενώ τα επιπεδά της βρέθηκε να σχετίζονται με τη σοβαρότητα της ΔΔ όπως αυτή αποτυπώνεται με το δείκτη Ε/e΄av. Στο τέλος της 2ετούς παρακολούθησης, 13 ασθενείς απεβίωσαν. Από αυτούς οι 8 έπασχαν από ΔΔ (8/17, 47%), ενώ οι υπόλοιποι 5 όχι (5/28, 17.8%). Στην Kaplan-Meier ανάλυση διεφάνη πως τα ποσοστά επιβίωσης ήταν μικρότερα στους ασθενείς που παρουσίαζαν ΔΔ (p=0.032, log rank: 4.607). Στην πολυπαραγοντική μελέτη, η χαμηλή αλβουμίνη ορού (p=0.003) και η παρουσία ΔΔ (p=0.034), αποτελούσαν ανεξάρτητους παράγοντες κινδύνου για κακή έκβαση κατά τη διάρκεια της παρακολουθήσεως.Συμπεράσματα: Η ΚΜ αποτελεί συχνή επιπλοκή της κίρρωσης ανεξάρτητα του αιτίου και της σοβαρότητας αυτής. Η ΔΔ επιδεινώνεται όσο η ηπατική λειτουργία επιβαρύνεται και η παρουσία της αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου κακής έκβασης των κιρρωτικών ασθενών. Τα υψηλότερα επίπεδα LBP που ανευρέθηκαν σε όσους ασθενείς παρουσίαζαν ΔΔ και η συσχέτιση των επιπέδων αυτών με το βαθμό σοβαρότητας της ΔΔ, εγείρουν ερωτήματα ως προς τον πιθανό ρόλο που μπορεί να διαδραματίζει η βακτηριδιακή ενδοτοξιναιμία στην πρόκληση της ΚΜ.

show abstract

Atrial Natriuretic Peptide and Other Natriuretic Factors in Cirrhosis

Cited by 4 publications

References 84 publications

The pathophysiology of arterial vasodilatation and hyperdynamic circulation in cirrhosis

The pathophysiology of arterial vasodilatation and hyperdynamic circulation in cirrhosis

Cirrhotic cardiomyopathy

Contact Info

Product

Resources

About