Anatomia galicyjskiego uchodźstwa pierwszowojennego. Recenzja książki Kamila Ruszały Galicyjski Eksodus. Uchodźcy podczas I wojny światowej w monarchii Habsburgów (Kraków 2020, ss. 478)

Abstract

Anatomia galicyjskiego uchodźstwa pierwszowojennego. Recenzja książki Kamila Ruszały Galicyjski Eksodus. Uchodźcy podczas I wojny światowej w monarchii Habsburgów (Kraków 2020, ss. 478) Uchodźstwo spowodowane działaniami wojennymi to dziś jeden z najbardziej palących problemów współczesnego świata. Co więcej, ludzkość wkroczyła, w ujemnym tego słowa znaczeniu, na nowy, bardziej "zaawansowany" poziom traktowania tego fenomenu, czyniąc z tragedii uchodźców kartę przetargową w politycznych interesach bądź po prostu broń w tzw. konfliktach hybrydowych. Ucieczki przed wojnami, konfliktami, przemocą są oczywiście tak stare jak dzieje ludzkości. Zjawiska te nie omijały i ziem polskich w różnych epokach. Asumpt do badań nad tym zagadnieniem dała przypadająca kilka lat temu setna rocznica wybuchu pierwszej wojny światowej. W jej trakcie problem uchodźstwa wojennego wystąpił ze szczególnym natężeniem w Europie na obszarach objętych działaniami wojennymi. Masowe, niejednokrotnie przymusowe migracje ludności cywilnej w latach Wielkiej Wojny dokonywały się w znajdującym się pod panowaniem Romanowów Królestwie Polskim oraz w należącej do monarchii habsburskiej Galicji. Ten pierwszy temat, tzw. bieżeństwa, podjął zespół lubelskich historyków w osobach Mariusza Korzeniowskiego, Dariusza Tarasiuka i Marka Mądzika 1 . Nad drugim obszarem pochylił się Historia Slavorum Occidentis 2021, nr 4 (31)