Anaphylaxis in children: A nine years retrospective study (2001–2009)

Silva, R.; Gomes, Eva; Cunha, Liliana; Falcão, Helena

doi:10.1016/j.aller.2010.12.012

Cited by 48 publications

(49 citation statements)

References 35 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…21 Similar to previous studies, we found a predominance of DIA reactions in adult and elderly female patients and not in children and/or adolescent patients. 16,[28][29][30] Other investigators have reported similar findings in DIA associated with perioperative anaphylaxis. 18 The present study did not identify any specific host risk factors for DIA.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 73%

Drug-Induced Anaphylaxis in Latin American Countries

Járes

Baena-Cagnani

Sánchez‐Borges

et al. 2015

The Journal of Allergy and Clinical Immunology: In Practice

View full text Add to dashboard Cite

Section: Discussionmentioning

confidence: 73%

Drug-Induced Anaphylaxis in Latin American Countries

Járes

Baena-Cagnani

Sánchez‐Borges

et al. 2015

The Journal of Allergy and Clinical Immunology: In Practice

View full text Add to dashboard Cite

“…Anaflaksi sıklığının son yıllarda giderek artması önemini daha da arttırmıştır. Ancak son yıllarda yapılan çalışmalarda, anafilaktik reaksiyonların tedavi ve tedavisinde hem dünyada hem de ülkemizde hekimlerin bilgi eksikliğinin olduğunu gösterilmiştir [10,11,14,15]. Krugman ve ark [17] yaptıkları çalışmada alerji eğitimi almayan pediatristlerin sadece %56'sının besin kaynaklı anafilaksiyi tanıdıkları saptandı.…”

Section: Discussionunclassified

Knowledge of general practitioners and medical students regarding the diagnosis and treatment of anaphylaxis

Bekdaş¹,

Dilek²,

Açikel³

et al. 2014

Pau Med J

View full text Add to dashboard Cite

ÖzetAmaç: Bu çalışmada, tıp fakültesi öğrencileri ile pratisyen hekimlerin anafilaksi konusundaki tanı ve tedavi yaklaşımlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem:Anket çalışması Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Tıp Fakültesi son sınıf öğrencileri ve Bolu'da birinci basamak sağlık hizmetlerinde çalışan pratisyen hekimlere yapıldı. Ankette anafilaksi ve anafilaksi benzeri olgu örnekleri verildi. Bulgular: Çalışmaya 68 öğrenci ve 55 pratisyen hekim katıldı. Öğrencilerinin 38 tanesi (%55.8) ve pratisyen hekimlerin 39 tanesi (%70.9) erkek idi. Anafilaksi olgularını doğru tanıma oranları öğrencilerde %59.8 iken, pratisyen hekimlerde %35.8 idi. İki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0.001), ancak anaflaksi sırasında ilk tedavi seçeneği olarak adrenalinin kullanılması ve doğru kullanma şekli oranları açısından iki grup arasında anlamlı bir fark yoktu (sırasıyla %59.8'a %51.3, p=0.21 ve %50.0'a %48.1, p=0.77). Pratisyen hekimlerin 12 tanesinin 10 yıldan daha az ve 43 tanesinin 10 yıldan daha fazla mesleki tecrübeleri vardı. Anafilaksi sorularına doğru cevap oranı meslek deneyimi az olan grupta anlamlı oranda yüksekti (% 44.4'e %24.8, p=0.022), ancak anaflaksi sırasında ilk tedavi seçeneği olarak adrenalinin kullanılması ve doğru kullanma şekli oranları açısından iki grup arasında anlamlı bir fark yoktu (sırasıyla % 47.2'ye %32.5, p=0.1 ve % 45.8'e %48.8 p=0.79). Sonuç:Hem tıp fakültesi son sınıf öğrencilerinin ve hem de pratisyen hekimlerin anafilaksi tanı ve tedavisi konusundaki bilgi düzeyleri yetersizdir. Bu oranların arttırılabilmesi için hem tıp fakültesi ve hem de mezuniyet sonrası eğitimlere ağırlık verilmesi gerektiğini düşünmekteyiz. 2014;7(3):202-208 Anahtar sözcükler: Anafilaksi, adrenalin, tıp fakültesi öğrencisi, pratisyen hekim. Pam Tıp Derg AbstractPurpose: The study aims to compare the knowledge of medical students with those of general practitioners about diagnosis and treatment of anaphylaxis. Materials and methods: Senior students at Bolu Abant İzzet Baysal Medical Faculty and general practitioners working in the health care system in Bolu were asked to answer a questionnaire. The questionnaire consisted of cases with anaphylaxis or anaphylaxis-like situations. Results: 68 students and 55 general practitioners were included in the study. Thirty eight (55.8%) of the students and 39 (70.9%) of the general practitioners were male. The rate of correct diagnosis of anaphylaxis cases was 59.8% among students while this rate was 35.8% for the general practitioners. The difference between the 2 groups was statistically significant (p<0.001). However there was no statistically significant difference between the groups in regards to the usage of adrenalin as the first treatment alternative and its correct dosage during anaphylaxis (59.8 vs. 51.3%, p=0.21 and 50.0 vs. 48.1%, p=0.77, respectively). 12 general practitioners had less than 10 years professional experience while 43 of them had more than 10 years professional practice. The correct answer ratio to the anaphyl...

show abstract

“…Further investigation into these episodes may include identification of normal hemodynamics (normal blood pressure or heart rate despite syncope), hyperventilation without airway obstruction, stridorous noises from the upper airway, and transient hypoxia by pulse oximetry that resolves with distraction and normal respiration. These patients may ultimately be diagnosed with vocal cord dysfunction or panic attacks, and empiric treatment with prednisone may increase the frequency of episodes rather than the expected decrease in IA [2,7,8]. In our experience, vocal cord dysfunction itself is a common diagnosis in patients labeled with IA who present chiefly with a complaint of Bthroat swelling.^Many of these patients will report subjective swelling of the lips and tongue and sometimes may have some objective findings such as mild flushing or an exaggerated blush response.…”

Section: Mimics Of Idiopathic Anaphylaxismentioning

confidence: 99%