Analysis of sex‐specific injury patterns and risk factors in young high‐level athletes

Abstract

This study analyzed sex-specific injury patterns and risk factors in young athletes (n=256) from 12 sport disciplines practicing at the national or the international level in the Grand-Duchy of Luxembourg. Injury occurrence as a result of sport practice was analyzed retrospectively over the year 2006 using a standardized self-administered questionnaire. Overall incidence was not different between girls and boys (1.20 and 1.21 injuries/1000 athlete-hours, respectively), but in the context of team sport competition girls tended to be at a greater risk (rate ratio 2.05, P=0.053). Girls had a higher proportion of injuries in the ankle/foot region compared with boys (34.8% vs 16.8%). No sex-related differences were found regarding injury severity. Multivariate logistic regression (controlling for age and practice volume) revealed that girls' team sports were associated with a greater injury risk compared with individual sports [odds ratio (OR) of 4.76], while in boys this was observed for racket sports (OR=3.31). Furthermore, physical or emotional stress tended to be a specific risk factor in girls. There was a tendency for injury outside sports to be coupled to a higher injury risk in girls and boys. Consideration of sex-specific injury patterns and risk factors could be of importance for effective injury prevention.

Sports injuries and illnesses in first-year physical education teacher education students

“…The 140 registered illnesses comprised 532 symptoms (mean 4; range [1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14]. Blocked nose/running nose/sneezing (16.2%), cough (13.2%) and sore throat (10.0%) were the most prevalent symptoms.…”

Algengi íþróttameiðsla, íþróttaþátttaka og brottfall vegna meiðsla hjá 17 og 23 ára ungmennum

“…1 Gildi hreyfingar og félagsstarfs fyrir líkamlega, andlega og félags-lega heilsu er ótvíraett, 2,3 en með vaxandi þátttöku og aukinni tíðni aefinga og keppni eru íþróttameiðsli orðin að umtalsverðu heilbrigðisvandamáli. [4][5][6][7][8][9][10][11] Flest íþrótta-meiðsli eru þó vaeg 4,12 en hlutfall alvarlegra meiðsla er um það bil 15%. 13 Hluti þeirra getur haft afleiðingar til lífstíðar og valdið skerðingu á lífsgaeðum og líkamlegri virkni.…”

“…4,5,10,11 Framskyggnar rannsóknir sýna nýgengishlutfall á bilinu 2,08/1000 aefingar og/eða kappleiki (AEK) til 6,31/1000 AEK og hlutfallið er haerra meðal drengja en stúlkna. [16][17][18] Rannsókn á alvarlegum íþróttameiðslum sýnir nýgengishlutfall 0,45/1000 AEK hjá drengjum, 0,26/1000 AEK hjá stúlkum og 0,39/1000 AEK í heildina.…”

“…11 Viðamestu rannsóknirnar á nýgengi í mismunandi íþróttagreinum eru á bandarísku þýði og maelist haest í amerískum fótbolta, glímu, fimleikum, íshokkí, fótbolta og körfubolta. Þess má geta að handbolti er mjög lítið stundaður þar um slóðir og því ekki meðal þeirra íþróttagreina sem rannsóknirnar taka til.…”

“…4,5,10,11 Ef niðurstöður okkar eru bornar saman við hóprannsóknir sem nota sambaerilegar maeliaðferðir og skilgreiningu á meiðslum, má sjá 42% algengi hjá unglingum 12-15 ára 4 , 48% hjá 15-19 ára 5 en 51% hjá ungmennum í okkar rannsókn. Hér var algengið haest á meðal þeirra sem aefðu svo til á hverjum degi, eða 68% sem er svipað hlutfall og í hópi 14-19 ára kanadískra unglinga (63,8%) 29 sem aefðu 16 klukkustundir á viku eða meira.…”