Age Related Incidence and Early Outcomes of Hip Fractures: A Prospective Cohort Study of 1177 patients

Abstract

IntroductionAssociated with the increase in the aging population, there is an increase in the incidence of hip fractures worldwide. Outcome following such fractures is affected by age of the patient. This study aims to assess the incidence and early outcome of hip fractures, comparing between different age groups.MethodsData of hip fractures collected over a period of five years was analysed. Patients were divided into three groups, group A (patients under the age of 64), group B (patients between 65 and 84 years of age), and group C (patients over the age of 85).ResultsOf the 1177 patients included in the study, there were 90 patients in group A, 702 patients in group B and 385 patients in group C. There was a female preponderance across all age groups, and this increased as age advanced (p < 0.0001). A significantly larger number of older patients lived alone and needed aids to walk before the injury (p < 0.0001). There was no significant difference in the type of fracture across the three groups (p = 0.13). A higher proportion of the elderly with intracapsular fractures were treated by replacement arthroplasty. Older patients who had internal fixation of intracapsular fractures had a better walking ability at 4 months. The overall deterioration in mobility was greater in older patients (p < 0.0001). Mortality was higher in older patients.ConclusionsHip fractures are more common among females irrespective of age group. Older patients have a higher mortality and a greater deterioration of walking ability after such injuries. Internal fixation of intracapsular fractures have demonstrated satisfactory early outcome in the immediate period. This could be attributed to retention of native bone, better propioception and shorter operation time.

Avaliação da qualidade de vida em pacientes idosos um ano após o tratamento cirúrgico de fraturas transtrocanterianas do fêmur

“…Por outro lado, 5,7% e 51,9% dos pacientes tornaram-se dependentes para realizar as AVD e AIVD, respectivamente. Para Pillai et al (16) entre os pacientes que eram independentes funcionalmente na fase pré-fratura 40,1% com idade entre 65 e 84 anos e 16,7% com idade ≥ 85 anos recuperam a sua função após quatro meses da fratura indicando que a idade parece ter influencia nessa recuperação. No estudo de Fortes et al (17) , 11,6% dos pacientes que sofreram fratura do quadril passaram a ser dependentes mesmo após seis meses da fratura e apenas 30% recuperaram a capacidade de realizar as atividades que realizavam antes da fratura, sendo os fatores que mais influenciaram a perda da capacidade funcional foram a dependência funcional prévia à fratura, o número de comorbidades, a idade avançada, a perda da capacidade cognitiva e a baixa capacidade funcional no momento da alta hospitalar.…”

Effect of balneo-physical therapy on quality of life of patients with surgically treated hip

“…Poznato je da godine starosti predstavljaju jedan od glavnih faktora rizika za prelom kuka ali i negativni prediktivni faktor za oporavak nakon preloma kuka, kao i povećani mortalitet (86,87). U našem ispitivanom uzorku prosečne godine starosti ispitanika su bile 77,72 godine, a u praćenim grupama po vrsti rehabilitacionog tretmana, u grupi 1 koja je imala rehabilitacioni tretman koji uključuje i hidroterapiju prosečne gdine starosti su bile 74,80, dok su u grupi 2 koja nije imala rehabilitacioni tretman sa hidroterapijom, prosečna starost ispitanika bila 80.08 godina.Ovakva prosečna raspodela prema godinama starosti za celu grupu konzistentna je sa godinama starosti ipitanika u populaciji starijih u ostalim studijama (85,86,87,88). Upoređivanjem prosečne starosti pacijenata u dve posmatrane grupe nalazimo postojnje visoko statistički značajne razlike između grupe 1 i grupe 2 (Tabela br.3) što znači da su pacijenti uključeni u program bez hidroterapije bili značajno stariji od onih u grupi 1 uključenih u program koji podrazumeva i hidroterapiju.…”

“…U svim radovima koji se bave prelomom kuka navedna je činejnica da su prelomi kuka znatno češći u ženskoj populaciji (85)(86)(87)(88)(89)(90)(91), kako zbog dužeg životnog veka tako i zbog veće učestalosti osteoporoze koja je jedan od dominantnih rizikofaktora za prelome kuka (92). U sprovedenoj studiji odnos ženskog prema muškom polu je 3:1 što je konzistentno sa podacima iz drugih radova (92,93) .…”

“…Uticaj ovih faktora na ishod rehabilitacije je verifikovan i od strane drugih autora koji su se bavili sličnom probelematikom (57,86,153,154).…”

“…Osim faktora koji su nama bili od interesa i koje smo pratili, kao što su vrsta primenjenog rehabilitacionog tretmana, komorbiditet i godine starosti, praćeni su i svi drugi faktori od uticaja koji se tiču pacijenta, preloma, načina lečenja i koji su pokazali izuzetnu važnost, ali koji jednostavno u ovom slučaju nisu bili u fokusu našeg istraživanja (86,148,155,156,157). Daljim ispitivanjem, za grupu 1 i grupu 2 dokazano je da se za pacijente iz grupe 1 koji su bili uključeni u fizikalni treman koji sadrži balneoterapiju sa velikom pouzdanošću može koristiti model predikcije sa CIRS-G total skorom i godinama starosti, dok je za grupu 2 predkcija oporavka nešto manje pouzdana.…”