Activated protein C prevents deleterious effects of remote reperfusion injury caused by intestinal ischemia on wound healing in the left colonic anastomoses: an experimental study in the murine model

Teke, Zafer; Saçar, Mustafa; Yenisey, Çiğdem; Atalay, Atakan; Bicakci, Tuncay; Erdem, Ergün

doi:10.1016/j.amjsurg.2007.09.039

Cited by 10 publications

(5 citation statements)

References 55 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…2,5,10,21,22 The current results emphasize the need to also investigate the first period of healing, since different pathways may be responsible for delayed repair. Furthermore, investigators should be well advised to measure the parameter for anastomotic strength, which is most sensitive to reperfusion injury.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

“…This effect occurs both in the locally affected area 7,8 but also if the anastomosis is constructed at a distance. 9,10 So far, this phenomenon has been investigated from 3 days after operation onwards, and experiments aimed at preventing this negative effect are mostly conducted at a single time point, often after 6 or 7 days. In a preceding comprehensive study, we have demonstrated a profound negative effect of transient mesenteric ischemia on the development of anastomotic strength from 3 days after operation onwards.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Early Anastomotic Repair in the Rat Intestine is Affected by Transient Preoperative Mesenteric Ischemia

Posma

Bleichrodt

Lomme

et al. 2009

Journal of Gastrointestinal Surgery

View full text Add to dashboard Cite

Introduction During bowel surgery, perioperative blood loss and hypotension can lead to transient intestinal ischemia. Recent preclinical studies reveal that the strength of intestinal anastomoses can be compromised after reperfusion. So far, this phenomenon has not been investigated in the very first days of healing when wound strength is lowest. Material and Method Ischemia was induced in rats by clamping both the superior mesenteric artery and ileal branches for 30 min. Immediately after declamping, anastomoses were constructed in both terminal ileum and descending colon. The same was done in control groups after sham-ischemia. Anastomotic bursting pressure and breaking strength were measured immediately after operation (day 0) and after 1, 2, or 3 days. Anastomotic hydroxyproline content, gelatinase activity, and histology were analyzed. Results and Discussion In ileal anastomoses, at day 1, both the breaking strength and bursting pressure were significantly (p<0.05) lower in the ischemic group, while at day 2, this was the case for the bursting pressure only. In the colon, the bursting pressure in the ischemic group was lower at day 1. Anastomotic hydroxyproline content remained unchanged. Increased presence of the various gelatinase activities was found in ileum only at day 0 and in colon at days 1 and 2. Histological mucosal damage was found in ischemia-reperfusion groups. Conclusion Transient mesenteric ischemia can negatively affect anastomotic strength during the very first days of healing, even if the tissue used for anastomotic construction looks vital.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Early Anastomotic Repair in the Rat Intestine is Affected by Transient Preoperative Mesenteric Ischemia

Posma

Bleichrodt

Lomme

et al. 2009

Journal of Gastrointestinal Surgery

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…PAR1-mediated protective signaling by rAPC and signaling-selective APC variants are protective in preclinical models of ischemia reperfusion injury evaluating reperfusion injury in heart, brain, liver, and kidney [22]. APC also prevents remote acute lung injury following intestinal ischemia reperfusion injury [105,106]. APC and/or signaling-selective APC mutants improve organ function in several models of transplantation, are protective in the setting of radiation exposure, and decrease band formation following surgery [22,107,108].…”

Section: Indications For Par1 Modulationmentioning

confidence: 99%

Targeting PAR1: Now What?

Flaumenhaft

Ceunynck

2017

Trends in Pharmacological Sciences

View full text Add to dashboard Cite

Protease-activated receptors (PARs) are a ubiquitously expressed class of GPCRs that enable cells to respond to proteases in the extracellular environment in a nuanced and dynamic manner. PAR1 is the archetypal family member and has been the object of large-scale drug development programs since the 1990s. Vorapaxar and drotrecogin-alfa are approved PAR1-targeted therapeutics, but safety concerns have limited clinical use of vorapaxar and questions regarding the efficacy of drotrecogin-alfa led to its withdrawal from the market. New understanding of mechanisms of PAR1 function, discovery of improved strategies for modifying PAR1 function, and identification of novel indications for PAR1 modulators have provided new opportunities for therapies targeting PAR1. This review will critically evaluate prospects for the next generation of PAR1-targeted therapeutics.

show abstract

“…Η πρωτεΐνη C είναι πρωτεάση της σερίνης με αντιπηκτική και αντιφλεγμονώδη δράση. Στην ενεργοποιημένη μορφή της (APC) αναστέλλει την παραγωγή της ινικής ενώ επίσης συνδέεται με τον PAI-1 αναστέλλοντας τη δράση του και προάγοντας την ινωδόλυση [146]. Η α2-αντιπλασμίνη είναι και αυτή πρωτεάση της σερίνης και η δράση της παρεμποδίζει την μετατροπή του πλασμινογόνου σε πλασμίνη, καταστέλλοντας την ινωδόλυση [147].…”

Section: παθοφυσιολογια δημιουργιας συμφυσεωνunclassified

Μελέτη Της Επίδρασης Αντισυμφυτικών Παραγόντων Σε Πειραματικές Αναστομώσεις Εντέρου

Ntourakis¹,

Ντουράκης²

View full text Add to dashboard Cite

Στόχος: Οι μετεγχειρητικές συμφύσεις αποτελούν δυναμικές δομές ιστικής ανάπλασης του περιτοναίου μετά από τραυματισμό. Παράλληλα, όμως, είναι το κύριο αίτιο μετεγχειρητικού αποφρακτικού ειλεού με αποτέλεσμα την ανάγκη χρησιμοποίησης αντισυμφυτικών υλικών για την πρόληψή τους. Η παρούσα μελέτη διερευνά τις συνέπειες της παρεμπόδισης δημιουργίας συμφύσεων, στην επούλωση εντερικών αναστομώσεων.Υλικό και μέθοδος: Τριάντα-τρείς κόνικλοι της φυλής New Zealand White Rabbits υποβλήθηκαν σε λαπαροτομία, διατομή του τελικού ειλεού και διενέργεια τελικο-τελικής αναστόμωσης τελικού ειλεού. Στη συνέχεια τυχαιοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες: την ομάδα ελέγχου (n=11), την ομάδα Icodextrin (n=11) όπου τοποθετήθηκε icodextrin 4% ενδοπεριτοναϊκά, και την ομάδα HA/CMC (n=11) όπου η αναστόμωση καλύφθηκε πλήρως με μεμβράνη υαλουρονικού οξέος / καρβοξυμεθυλοκυταρρίνης. Όλα τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν την 7η μετεγχειρητική ημέρα. Η παρουσία μετεγχειρητικών συμφύσεων βαθμολογήθηκε σε κλίμακα 5 μονάδων. Η μηχανική ισχύς της αναστόμωσης δοκιμάστηκε με τη μέτρηση της πίεσης διάσπασης (BP) και την τοιχωματική τάση διάσπασης (BWT) του τοιχώματος. Η επούλωση αξιολογήθηκε και βαθμονομήθηκε σε ιστολογικό επίπεδο με ημιποσοτική κλίμακα για την παρουσία έλκους, επανεπιθηλιοποίησης, κοκκιωματώδους ιστού, φλεγμονής, ηωσινοφιλικής αντίδρασης, ορογονίτιδας και μικροσκοπικών συμφύσεων. Τα αποτελέσματα εκφράζονται ως διάμεσοι με το ενδοτεταρτημοριακό τους εύρος.Αποτελέσματα: Ο διάμεσος βαθμός συμφύσεων ήταν: ομάδα ελέγχου 1 (0-3), Icodextrin 0 (0-1), HA/CMC 0 (0-0) [p=0.017]. Η διάμεση BWT ήταν: ομάδα ελέγχου 113 Kdyn/cm (89-123 Kdyn/cm), Icodextrin 70 Kdyn/cm (64-98 Kdyn/cm) και HA/CMC 82 Kdyn/cm (58-96 Kdyn/cm) [p=0.028]. Η διάμεση BP δεν διέφερε στις τρεις ομάδες. Όμως, όλες εκτός από μια από τις αναστομώσεις που δοκιμάστηκαν, διασπάστηκαν σε απόσταση από τη γραμμή της αναστόμωσης. Η μακροσκοπικής και ιστολογική επούλωση των αναστομώσεων ήταν συγκρίσιμη στις τρεις ομάδες. Στην πολυπαραγοντική ανάλυση ο βαθμός ιστολογικής επούλωσης της αναστόμωσης επηρέαζε το βαθμό συμφύσεων (OR=1.92 [95% CI: 1.06-3.47], p=0.032) και η χρήση HA/CMC μείωνε το βαθμό συμφύσεων (OR=0,04 [95% CI: 0,01-0,52], p=0,014).Συμπέρασμα: Τα βιοϋλικά που δοκιμάστηκαν παρεμποδίζουν τη δημιουργία συμφύσεων χωρίς να έχουν αρνητική επίδραση στην επούλωση των αναστομώσεων. Ελλιπής αναστομωτική επούλωση δημιουργεί συμφύσεις ακόμα και αν χρησιμοποιηθούν αντισυμφυτικά υλικά.

show abstract

Activated protein C prevents deleterious effects of remote reperfusion injury caused by intestinal ischemia on wound healing in the left colonic anastomoses: an experimental study in the murine model

Cited by 10 publications

References 55 publications

Early Anastomotic Repair in the Rat Intestine is Affected by Transient Preoperative Mesenteric Ischemia

Early Anastomotic Repair in the Rat Intestine is Affected by Transient Preoperative Mesenteric Ischemia

Targeting PAR1: Now What?

Μελέτη Της Επίδρασης Αντισυμφυτικών Παραγόντων Σε Πειραματικές Αναστομώσεις Εντέρου

Contact Info

Product

Resources

About