Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να μελετήσει το κοινωνιολογικό προφίλ των αθλητριών υψηλού επιπέδου και να διερευνήσει κοινωνικές παραμέτρους, οι οποίες επηρεάζουν τις αθλήτριες να ασχοληθούν με αθλήματα, που στερεότυπα χαρακτηρίζονται ως «ανδρικά» ή «γυναικεία». Οι παράμετροι που διερευνήθηκαν ήταν: τα δημογραφικά και κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά των αθλητριών και της οικογένειάς τους, η σχέση της οικογένειας με τον αθλητισμό, η στήριξη των αθλητριών από τους "σημαντικούς άλλους" και οι απόψεις των αθλητριών για την αντιμετώπιση που είχαν από το κοινωνικό και αθλητικό τους περιβάλλον. Το δείγμα της έρευνας ήταν 250 αθλήτριες εθνικών ομάδων από δώδεκα αθλήματα. Τα αθλήματα κατηγοριοποιήθηκαν σε «ανδρικά» και «γυναικεία» με κριτήρια τη διεθνή βιβλιογραφία, το πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων και τρεις έρευνες που διεξήχθησαν σε ελληνικό πληθυσμό. Για την έρευνα κατασκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο, μέσα από διαδικασία τριών πιλοτικών ερευνών. Ο στατιστικός σχεδιασμός περιελάμβανε επτά ερευνητικές υποθέσεις, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν από τα αποτελέσματα. Τα κοινά χαρακτηριστικά των αθλητριών ήταν: η κυρίαρχη επίδραση της οικογένειας ώστε να ασχοληθούν με το άθλημά τους, η υποστήριξη και ενθάρρυνση του πατέρα, η υψηλότερη στήριξη που παρείχαν στις αθλήτριες οι γονείς που υπήρξαν αθλητές-τριες, τα συναισθήματα που βιώνουν οι αθλήτριες στο άθλημά τους και οι λόγοι που το επιλέγουν. Οι παράμετροι που διαφοροποιούσαν των προφίλ των αθλητριών ήταν: η προπονητική ηλικία, το κοινωνικοοικονομικό και μορφωτικό επίπεδο των αθλητριών και των γονέων τους, η δομή της οικογένειας, η ενθάρρυνση και υποστήριξη από τη μητέρα και τα αδέλφια και η αποδοχή του αθλήματος από την οικογένεια. Οι αθλήτριες των «ανδρικών» αθλημάτων εμφανίστηκαν με χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό και μορφωτικό προφίλ και μικρότερη αποδοχή και στήριξη από τη μητέρα τους. Αρνητική αντιμετώπιση των αθλητριών των «ανδρικών» αθλημάτων καταγράφηκε, από τις διοικήσεις των σωματείων και των ομοσπονδιών, τους προπονητές τους και τα ΜΜΕ. Τα κοινωνικά στερεότυπα που χαρακτηρίζουν τα αθλήματα σε «ανδρικά» και «γυναικεία» στην Ελλάδα φαίνεται ότι παραμένουν ισχυρά, συνδέονται με τα κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά των αθλητριών και παράλληλα επηρεάζουν την κοινωνική και αθλητική αντιμετώπισή τους. Η σημασία και η πρωτοτυπία της μελέτης οφείλεται στο ότι, ενώ οι περισσότερες έρευνες στον χώρο του αθλητισμού διαχρονικά αναζητούν διαφορές μεταξύ των δύο φύλων, θεωρώντας τον γυναικείο αθλητισμό ως ενιαίο σύνολο, η παρούσα έρευνα διερευνά τα κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά των αθλητριών και του περιβάλλοντός τους, κάτω από το πρίσμα της "φυλετικής" ταυτότητας και της καταλληλότητας των αθλημάτων για τις γυναίκες. Σε εφαρμοσμένο επίπεδο, η έρευνα καταδεικνύει την ανάγκη να αναθεωρηθούν οι ταμπέλες φυλετικής καταλληλότητας των αθλημάτων, το οποίο θα συμβάλλει στην αλλαγή νοοτροπίας της οικογένειας, του σχολείου, των αθλητικών σωματείων, των ομοσπονδιών και των ΜΜΕ, απέναντι στις αθλήτριες που ασχολούνται με αθλήματα τα οποία θεωρούνται ακόμη «ανδρικά». Θεσμικές αλλαγές στον γυναικείο οργανωμένο αθλητισμό, προβολή όλων των αθλημάτων χωρίς στερεότυπους χαρακτηρισμούς και στόχευση σε προσέλκυση αθλητριών από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, θα διαφοροποιήσουν τον κοινωνικό χάρτη των γυναικείων αθλημάτων και θα βοηθήσουν στην εξέλιξη τους.