Σκοπός της μελέτης: Η λορνοξικάμη είναι Μη Στεροειδές Αντιφλεγμονώδες Φάρμακο που αναστέλλει μη εκλεκτικά την κυκλοοξυγενάση -1 και-2 και χρησιμοποιείται ευρέως στη διαχείριση του μετεγχειρητικού πόνου ως παράγοντας συνδυασμένης αναλγητικής θεραπείας. Στη βιβλιογραφία είναι αμφιλεγόμενη η επίδρασή της στην επούλωση των ιστών καθώς θεωρείται ότι καταστέλλει τη φλεγμονώδη φάση της επούλωσης. Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η διερεύνηση της επίδρασης της λορνοξικάμης στην επούλωση αναστομώσεων του παχέος εντέρου σε επίμυες.Υλικό και μέθοδος: Εικοσιτέσσερις ενήλικες άρρενες επίμυες της ποικιλίας Wistar τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες και υπεβλήθηκαν σε διατομή παχέος εντέρου και αναστόμωση. Στην πειραματική ομάδα χορηγήθηκε μετεγχειρητικά, ενδοπεριτοναίκά λορνοξικάμη (1,3 mg/kg Β.Σ.) και στην ομάδα μαρτύρων φυσιολογικός ορός. Τα πειραματόζωα από κάθε ομάδα θανατώθηκαν την 3η ή την 7η μετεγχειρητική ημέρα και αξιολογήθηκε η επούλωση κατά τη νεκροτομή με επισκόπηση από ουδέτερο παρατηρητή και ιστολογικά με χρώση αιματοξυλίνης-ηωσίνης. Αποτελέσματα: Εξετάσθηκαν διάφοροι μακροσκοπικοί και μικροσκοπικοί παράμετροι επουλωτικής διαδικασίας. Το βάθος βλάβης και ο βαθμός νέκρωσης ήταν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερα στην πειραματική ομάδα, όπου και βρέθηκαν περισσότερα περιαναστομωτικά αποστήματα τόσο την 3η όσο και την 7η μετεγχειρητική ημέρα. Επίσης, ανευρέθηκε μικρότερος βαθμός επιθηλιοποίησης και λιγότεροι ινοβλάστες στην πειραματική ομάδα. Συμπεράσματα: Η χορήγηση λορνοξικάμης φαίνεται να επηρεάζει αρνητικά την επούλωση εντερικών αναστομώσεων κατά την άμεση μετεγχειρητική περίοδο.