No abstract

No abstract

Upon the completion of this thesis, I express my sincere thanks to my supervisor, Assistant Professor Agapios N. Platis for his guidance, continuous encouragement and support during the years of my studies. His ideas and his knowledge in the area of Reliability was an inspiration for my work and his advice helped me to overcome a lot of difficulties.I would also like to thank Associate Professor George A. Gravvanis for his support during the thesis, his important advice and for providing me with his software which has been a very important tool for critical issues that came up through my work. I also thank Associate Professor E.

Ένας από τους αναπτυξιακούς τομείς που υστερεί σημαντικά στα παιδιά με αυτισμό είναι αυτός της κοινωνικής ανάπτυξης. Παρά τις διαφοροποιήσεις που μπορεί να παρατηρούνται στην κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών με αυτισμό διαφορετικής λειτουργικότητας, οι κοινωνικές δεξιότητες υπολείπονται κατά την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών με διαταραχή αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Το παιχνίδι και οι φυσικές δραστηριότητες αποτελούν δύο κατηγορίες δραστηριοτήτων που φαίνεται να επηρεάζουν θετικά την κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών με ΔΑΦ. Η έρευνα που παρουσιάζεται στο παρόν άρθρο περιγράφει την επίδραση του παιχνιδιού και της Φυσικής δραστηριότητας, σε δραστηριότητες εντός και εκτός σχολείου, στην κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών με ΔΑΦ. Η έρευνα είχε ως υποκείμενα παιδιά 6-12 ετών στο φάσμα του αυτισμού και για τη διεξαγωγή της χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια. Τα ευρήματα δείχνουν πως το συνεργατικό και το συντροφικό παιχνίδι μπορούν να επηρεάσουν θετικά την ανάπτυξη κοινωνικών συμπεριφορών στα παιδιά με αυτισμό, ωστόσο δεν παρατηρήθηκε αντίστοιχη θετική επίδραση από την ενασχόληση με τη φυσική/σωματική δραστηριότητα.

Η πρόληψη ψυχοκοινωνικής υγείας αναφέρεται στο σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται πριν την εκδήλωση μιας συμπεριφοράς και αφορά την αντιμετώπιση των παραγόντων που κάνουν το άτομο ευάλωτο (παράγοντες κινδύνου) και την ενίσχυση των παραγόντων που το ενδυναμώνουν και το προστατεύουν (προστατευτικοί παράγοντες). Η πρόληψη δεν εξαντλείται στην παροχή πληροφοριών και αξιοποιεί εκπαιδευτικές διαδικασίες ενεργού μάθησης με στόχο την ενδυνάμωση την υποστήριξη και την εκπαίδευση των ατόμων, ώστε να υιοθετήσουν θετικές στάσεις ζωής και να αναπτύξουν δεξιότητες (ατομικές και κοινωνικές) που θα λειτουργήσουν ως προστατευτικοί παράγοντες. Εκτός δράσεων που στοχεύουν στην εκπαίδευση των ατόμων, η πρόληψη περιλαμβάνει στρατηγικές που στοχεύουν στην τροποποίηση του άμεσα σχετιζόμενου οικογενειακού, κοινωνικού, πολιτισμικού, φυσικού, πολιτικού και οικονομικού πλαισίου, συνυπολογίζοντας ένα σύνολο παραγόντων που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των ατόμων. Η επιλογή ποιές κοινωνικές-συναισθηματικές δεξιότητες, στάσεις και αξίες θα διδαχθούν τα άτομα και ποιές παρεμβάσεις θα εφαρμοστούν στο ευρύτερο περιβάλλον, καθορίζει αν τα προγράμματα πρόληψης ψυχοκοινωνικής υγείας αποτελούν φορείς αλλαγής και για τα άτομα και για τις κοινωνίες ή απλά εκπαιδεύουν τα άτομα να προσαρμοστούν στις υπάρχουσες κοινωνικές νόρμες.

Οι κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως έχουν ως κύρια αρμοδιότητα την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζών. Για την αποδοτικότερη επίτευξη του σκοπού της εποπτείας, οι κεντρικές τράπεζες ελέγχουν την εφαρμογή της νομοθεσίας, η οποία αφορά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και επιπλέον είναι επιφορτισμένες με το καθήκον να σχεδιάζουν, να υλοποιούν και να παρακολουθούν την όσο το δυνατόν πιστότερη εφαρμογή του κανονιστικού πλαισίου με απώτερο σκοπό την εύρυθμη λειτουργία και τη σταθερότητα του συστήματος. Εκτός από τις υπόλοιπες μεθόδους που έχουν στην εργαλειοθήκη τους οι ρυθμιστικές αρχές ,υπάρχει και η χρήση των εσωτερικών υποδειγμάτων, ως βάση για τη μέτρηση των κεφαλαιακών απαιτήσεων κάθε τράπεζας, οι οποίες απορρέουν από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των τραπεζών. Η ανάπτυξη αυτών των εσωτερικών μοντέλων υπόκειται σε αυστηρά ποσοτικά και ποιοτικά πρότυπα, όπως αυτά ορίζονται από τις κεντρικές τράπεζες. Ο λόγος για τον οποίον οι εποπτικές αρχές προσπαθούν να επιβάλλουν τη χρήση μοντέλων μέτρησης κινδύνων είναι η αποφυγή μιας μελλοντικής μαζικής διαρροής καταθέσεων από τις τράπεζες (“bank run”), γεγονός το οποίο θα απέβαινε καταστροφικό και θα απειλούσε τη σταθερότητα συνολικά του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Προκειμένου να μετριασθεί αυτός ο κίνδυνος είναι επιβεβλημένο από κάθε τράπεζα να διατηρεί διαρκώς διαφορετικά αλλά σταθερά επίπεδα αποθεματικών για διαφορετικές μορφές τραπεζικών καταθέσεων.Η Επιτροπή της Βασιλείας για την Τραπεζική Εποπτεία ( στην Ευρώπη) και το Federal Deposit Insurance Corporation (στις ΗΠΑ) έχουν ως βασικό σκοπό τη προώθηση της ασφάλειας και της ευρωστίας των πιστωτικών ιδρυμάτων , συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζών. Η επίτευξη αυτού του στόχου γίνεται με την εφαρμογή των κατάλληλων μεθόδων για τον εντοπισμό , την παρακολούθηση και την αντιμετώπιση των πάσης φύσεως κινδύνων, οι οποίοι απειλούν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.Στο αντικείμενο της τραπεζικής εποπτείας τα τελευταία χρόνια με αφορμή τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007 και της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, όπωςαυτή εξελίχθηκε μέχρι και σήμερα, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τα τρία ακόλουθα θέματα:(α) Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου που περιλαμβάνουν χρήσιμες πληροφορίες για την πρόβλεψη της χρεοκοπίας μιας τράπεζας;(β) Πως μπορεί κανείς να αναπτύξει ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης που θα μπορούσε να δώσει έγκαιρα σημάδια μιας επερχόμενης κρίσης;(γ) Πως μπορεί να μοντελοποιηθεί η στοχαστική συμπεριφορά των δυνητικών απωλειών, οι οποίες απορρέουν από τις επενδύσεις υψηλού κινδύνου μιας τράπεζας και επηρεάζουν άμεσα την ασφαλή λειτουργία του ιδρύματος;Η παρούσα διδακτορική διατριβή εξετάζει και φιλοδοξεί να απαντήσει στα τρία παραπάνω ερωτήματα, παρέχοντας διάφορα εργαλεία που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τις εποπτικές αρχές και τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς για την εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Επιπλέον , συμβάλλει στην περιοχή της μοντελοποίησης των χρηματοοικονομικών κινδύνων με την εισαγωγή νέων οικογενειών κατανομών, οι οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν επωφελώς στην περιγραφή των χαρτοφυλακίων ή στις αποδόσεις των επενδύσεων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Η συμμετοχή των γονέων στην εκπαιδευτική διαδικασία, θεωρείται ως ισχυρή μεταβλητή για την προώθηση της κοινωνικο-συναισθηματικής και ακαδημαϊκής ανάπτυξης του παιδιού. Οι ικανότητες και στάσεις των εκπαιδευτικών πάνω στο ζήτημα αυτό, αποτελούν βασικό παράγοντα για την προώθησή της. Κάποια βασικά στοιχεία που οι εκπαιδευτικοί πρέπει να γνωρίζουν ώστε να ενδυναμώσουν τη συμμετοχή των γονέων στην εκπαίδευση των παιδιών τους, είναι η αναγκαιότητα για αναζήτηση πληροφοριών, αναφορικά με τα ταλέντα και τις δυνάμεις των οικογενειών, η κατανόηση των ειδικών καταστάσεων των οικογενειών, η γνώση πάνω στην ποικιλία των λεωφόρων συμμετοχής που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, η ανάγκη οικοδόμησης εμπιστοσύνης, η γλωσσική και πολιτιστική εκτίμηση, αναγνώριση και ανταπόκριση, η εισαγωγή των γονέων στη διαμόρφωση των προγραμμάτων συμμετοχής καθώς και η συνεχής αξιολόγηση των προγραμμάτων αυτών με στόχο τη διατήρηση και τη βελτίωσή τους.