H Βαλκανική Χερσόνησος έχει χαρακτηρισθεί ως θερμό σημείο βιοποικιλότητας και ενδημισμού για την οικογένεια των Συρφίδων, με το γένος Eumerus Meigen, 1822 να είναι από τα πλέον πλούσια σε είδη στην περιοχή. Με σκοπό την διερεύνηση ειδών του Eumerus, και την γεωγραφική κατανομή τους στην ευρύτερη Βαλκανική, εφαρμόστηκε η μέθοδος της ενοποιητικής ταξινομικής με την χρήση μορφολογικών (π.χ. γεωμετρική μορφομετρία πτερύγων) και μοριακών (μιτοχονδριακό και πυρηνικό DNA) εργαλείων, σε συνδυασμό με μεθόδους φυλογένεσης και φυλογεωγραφίας. Το mtDNA δείχθηκε κατάλληλο για την (α) διάγνωση και οριοθέτηση ειδών, (β) ανάδειξη μονοφυλετικών κλάδων και ομάδων ειδών, (γ) ανίχνευση υψηλού αριθμού μιτοχονδριακών απλοτύπων, και (δ) διάκριση αστεροειδών δομών. Βάσει της ενοποιητικής ταξινομικής, ταυτοποιήθηκαν και περιγράφηκαν πέντε νέα είδη για την επιστήμη, αποκαλύφθηκε ένας κρυπτικός εξελικτικός κλάδος, επιλύθηκε μια συνωνυμία, αναθεωρήθηκε η γεωγραφική εξάπλωση ενός είδους, και αποδείχθηκε ότι ο σχηματισμός της μεσο-Αιγαιακής Τάφρου και η Κρίσης Αλατότητας Μεσσηνίου σχετίζονται με διεργασίες ειδογένεσης ομάδας ειδών εντός του γένους. Τέλος, οι αναλύσεις χωρικών γενετικών δομών σε εννέα είδη, έδειξαν την ύπαρξη (α) δύο γενετικών ομάδων, πιθανόν λόγω αλλοπατρικών και περιπατρικών διεργασιών ή παλαιογεωλογικών και παλαιοκλιματικών γεγονότων, (β) μιας γενετικής ομάδας, υποδηλώνοντας ότι τα είδη αυτά είναι υπολειμματικά είδη, και γ) περιοχών υψηλής και χαμηλής γενετικής ποικιλότητας.