The purpose of the present study was to examine whether a visual stimuli program during soccer training can affect reaction time (RT), cognitive function, and physical fitness in adolescent soccer players. Thirty-eight male soccer players aged 10–15 were randomly assigned to either the intervention (Group A) or the control group (Group B). At baseline and at the end of the 6-month study FITLIGHT Trainer, the Cognitive Function Scanner Mobile Test Suite, a Virtual Reality (VR) game, and the ALPHA—Fitness and the Eurofit test batteries were used to measure participants’ abilities. After the baseline assessment, Group A followed their regular soccer training combined with a visual stimuli program, while Group B continued their regular soccer training program alone for 6 months. At the end of the 6-month study, Group A showed statistically significant improvements in simple RT by 11.8% (p = 0.002), repeated sprints by 13.4% (p ≤ 0.001), and Pen-to-Point Cognitive Function by 71.62% (p < 0.001) and 72.51% for dominant and non-dominant hands, respectively. However, a between-groups analysis showed that there was no statistically significant difference between the two groups in most of the measurements studied. In conclusion, a visual stimuli training program does not seem to add any value to the traditional soccer training program for adolescents. Nevertheless, this study helps to underline the potential of newly emerging technology as a tool for the assessment of RT.

Purpose To report the incidence of macula edema and its correlation with CDE(Cumulative Dissipated Energy) data in healthy and diabetic patients after cataract surgery. Methods 168 patients (105 healthy and 63 diabetic) underwent phacoemulsification and IOL implantation. Preoperatively medical history, biometric parameters were recorded and fundus photographs were taken. Phaco metrics were recorded after each surgery. Postoperatively fundus fluorescein angiography was performed between the 2nd and 6th month follow up. Patients with indications of macula thickness changes were evaluated with optical coherence tomography. Results a) Macular edema was recorded in 7 out of 63 diabetic patients (11,1%) and in 5 out of 105 healthy patient( 4,8%). This difference is not significant statistically (p=0,122>0,05). b) There was a significant correlation between CDE values and the occurrence of CME in both groups (p=0,0001665 <0,05.) c) Values of CDE>36,32 are predictors for CME (p= 0,006<0,050). Conclusion a) Improved surgical techniques have decreased the incidence of postoperative macula edema. b) There was no statistically significant difference in the incidence of CME between the 2 study groups. c) CDE (Cumulative Dissipated Energy) value is an important factor that indicates the phacoemulsification energy and time needed.

Purpose To examine the neuroprotective action of citicoline in the treatment of glaucoma and glaucoma phacoemulsified patients. Methods Fifty‐nine patients (118 eyes) with glaucoma were included in the study. Intraocular pressure (IOP) level <25 mmHg with or without treatment was the inclusion criterion. Thirty‐three patients received citicoline eye drops three times per day for 3 months and 26 received hyaluronic Na eyedrops, respectively. During the 3 months study all the patients underwent pachymetry and repeatedly IOP measurements, Visual Field Tests (VFT), Schirmer’s tests and OCT examination. Statistical analyses performed between the two groups, including further parameters, such as the severity of IOP, the visual field defects (MD value) and the presence of IOL. Results In patients with IOP < 15 mmHg, the citicoline group (n = 14) showed improved PSD value compared to hyaluronic Na group (n = 12; p = 0.003). In the 15–20 mmHg IOP patients, no changes noticed. In patients with 20 mmHg< IOP < 25 mmHg, the citicoline group (n = 10) showed higher RNFL (94.3 ± 11.2 μm) compared to hyaluronic Na group (n = 11, RNFL = 83.2 ± 11.7 μm; p = 0.029). In 16 eyes of the citicoline group, the RNFL appeared improved in the IOL eyes (p = 0.026).There were no statistical differences between the two groups regarding the severity of glaucoma, using the MD index in VFT. Conclusion Citicoline seems to act advantageously towards the RNFL index in the IOP > 20 mmHg and phacoemulsified patients, as well as the PSD index in patients with IOP < 15 mmHg.

Σκοπός Το κυστικό οίδημα της ωχράς αποτελεί μια κλινική οντότητα που απασχολεί συνεχώς την οφθαλμολογική κοινότητα. Παρά τη βελτίωση του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού αποτελεί μια δυσάρεστη κατάσταση που ταλαιπωρεί τους ασθενείς. Υπάρχει κάποια διχογνωμία για το ποσοστό εμφάνισής του. Η ύπαρξη νέων διαγνωστικών μηχανημάτων (SD - OCT) βοηθά στην εντόπιση των υποκλινικών μορφών. Σκοπός της εργασίας ήταν η συγκριτική μελέτη της εμφάνισης κυστικού οιδήματος ωχράς σε υγιείς και διαβητικούς ασθενείς μετά από ανεπίπλεκτη φακοθρυψία. Παράλληλα έγινε διεγχειρητικά καταγραφή των παραμέτρων της φακοθρυψίας, phaco-time και του CDE παράγοντα, και εξετάσθηκε η πιθανή συσχέτισή τους με την εμφάνιση Κ.Ο.Ω. Καταγράφηκε, επίσης, το αξονικό μήκος και η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη σε όλους τους ασθενείς.Υλικό & ΜέθοδοςΠρόκειται για αναδρομική τυχαιοποιημένη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Οφθαλμολογική κλινική του 424 ΓΣΝΕ. Η έρευνα διενεργήθηκε κατά τη χρονική περίοδο από 15 Μαρτίου 2012 έως 30 Ιουλίου 2015. Ελέχθησαν για χρονικό διάστημα 6 μηνών 217 ασθενείς (116 υγιείς και 101 διαβητικοί) που υποβλήθηκαν σε φακοθρυψία και ένθεση ενδοφακού. Οι ασθενείς υπέγραψαν ένα έντυπο συγκατάθεσης και τους εξηγήθηκε ο σκοπός της μελέτης. Ασθενείς με ιστορικό προηγούμενων οφθαλμολογικών επεμβάσεων ή διαβητικού οιδήματος της ωχράς ή λήψη φαρμάκων συστηματικά ή τοπικά που προκαλούν οίδημα της ωχράς, αποκλείστηκαν από τη μελέτη. Προεγχειρητικά έγινε καταγραφή του ιστορικού του ασθενούς, βιομετρία και (όπου ήταν δυνατό) φωτογράφηση του βυθού. Διεγχειρητικά έγινε καταγραφή των παραμέτρων της φακοθρυψίας. Μετεγχειρητικά έγινε έλεγχος της πορείας αποκατάστασης της οπτικής οξύτητας, καταγραφή της φλεγμονής και της επικέντρωσης του ενδοφακού. Φλουοροαγγειογραφία έγινε μεταξύ 2ου και 6ου μήνα. Όπου διαπιστώθηκε ή υπήρχε υποψία ύπαρξης Κ.Ο.Ω. πραγματοποιήθηκε και OCT (Cirrus OCT,Carl Zeiss Meditec).Αποτελέσματα: α. Κ.Ο.Ω. καταγράφηκε σε 16 ασθενείς από τους 101 διαβητικούς (15,8%) και σε 8 από τους 11 υγιείς (6,9%). Αυτή η διαφορά είναι στατιστικά σημαντική (p:0,03<0,05). Στο σύνολο των ασθενών η εμφάνιση του Κ.Ο.Ω. ήταν 11,1%. Το μεγαλύτερο ποσοστό των οιδημάτων που εμφανίστηκαν ήταν υποκλινικό και δεν επηρέασαν την τελική οπτική οξύτητα. Ταυτοποιήθηκαν με τη χρήση του SD - OCT υποκλινικό Κ.Ο.Ω. σε 12 από τους 16 διαβητικούς ασθενείς και σε 7 από τους 8 υγιείς. Σε όλους τους ασθενείς τελικά το οίδημα υποχώρησε μετά από πάροδο 3 μηνών χωρίς να προκαλέσει διαταραχές στην οπτική οξύτητα. Παρά την προσεκτική επιλογή των περιστατικών, αφού αποκλείστηκαν ασθενείς με υψηλή τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, το ποσοστό εμφάνισης Κ.Ο.Ω. ήταν υπερ-διπλάσιο στους διαβητικούς ασθενείς από τους υγιείς. Το Κ.Ο.Ω. δεν συσχετίζεται με το αξονικό μήκος του οφθαλμού (p:0.70>0.05).β. Το Κ.Ο.Ω. συσχετίζεται όμως άμεσα με το επίπεδο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Ο μέσος όρος της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης στους 24 ασθενείς που εμφάνισαν Κ.Ο.Ω. ήταν 6,85 (SD: ± 1,33) ενώ στους υπόλοιπους 193 ασθενείς 6,16 (SD:±1,09) στατιστικά σημαντική διαφορά (p:0.005<0.05).γ. Υπάρχει στατιστική σημαντικότητα στην πρόκληση Κ.Ο.Ω. και παράγοντα CDE. Ο μέσος όρος του παράγοντα CDE στους ασθενείς που εμφάνισαν Κ.Ο.Ω ήταν 43.74 (SD: ± 29.41) ενώ στους ασθενείς που δεν εμφάνισαν κυστικό οίδημα ο μέσος όρος του CDE ήταν 31.46 (SD: ± 18.79) (p:0.005<0.05). Διερευνώντας και κατηγοριοποιώντας τους ασθενείς σε συνάρτηση με τις τιμές του παράγοντα CDE αποδείξαμε τη γραμμική αύξηση του κινδύνου πρόκλησης Κ.Ο.Ω. ανάλογα με την αύξηση της τιμής του CDE.δ. Διαπιστώθηκε με την χρήση μη παραμετρικής δοκιμασίας ισχυρή συσχέτιση της εμφάνισης Κ.Ο.Ω. με τον χρόνο που πραγματοποιήθηκε κλασική φακοθρυψία με υπερήχους (p: 0.036<0.05). Αναλύοντας τις καταγραφόμενες τιμές του phaco-time σε τεταρτημόρια καταλήξαμε στο εξής συμπέρασμα: όταν ο χρόνος φακοθρυψίας είναι πάνω από 8,1 sec (η οποία αποτελούσε την διάμεση τιμή στη μελέτη μας) αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος πρόκλησης Κ.Ο.Ω.Συμπεράσματαα. Ο κίνδυνος εμφάνισης Κ.Ο.Ω. παραμένει πιο μεγάλος στους διαβητικούς ασθενείς από ό,τι στους υγιείς. Σαφώς όμως είναι σε πιο χαμηλά επίπεδα η εμφάνιση κλινικού κυστικού οιδήματος σε σχέση με το παρελθόν με την χρήση νέου ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και μικρότερων χειρουργικών τομών. Η εμφάνιση υποκλινικού Κ.Ο.Ω. αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό από τα εμφανιζόμενα κυστικά οιδήματα και συνήθως δεν επηρεάζει την οπτική οξύτητα. Ο καλός έλεγχος του σακχάρου, η προεγχειρητική προετοιμασία και η μετεγχειρητική ενστάλαξη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών κολλυρίων είναι παράγοντες που βοηθούν στην μείωση των επιπλοκών.β. Ο έγκαιρος προγραμματισμός της χειρουργικής αφαίρεσης του καταρράκτη ιδίως στους διαβητικούς ασθενείς και η κατάλληλη χειρουργική τεχνική θα βοηθήσουν στη μη πρόκληση Κ.Ο.Ω. Το μέλλον ίσως θα οδηγήσει σε νέες τεχνικές και μηχανήματα που θα ανακουφίσουν τις μελλοντικές γενιές από τέτοιες ανεπιθύμητες καταστάσεις.