Aim: The recent pandemic has spread all over the world and has become a common global problem. Pandemics leave significant marks on the memories. Going beyond a cause of disease or death, they can have consequences in many aspects; social, physical, and psychological. Aim of this study is to investigate the impact of the pandemic period on students’ loneliness and digital game addiction levels. Methods: The study group consisted of 398 volunteer 5th-8th grade students from Altın Vuruş Karate Center and Defne Middle School in Hatay, Turkey. As data collection tools, "Digital Game Addiction Scale" developed by Lemmens et al. (2009), and "UCLA Loneliness Scale" developed by Russell et al. (1980) were used. The SPSS program was used for the analysis of the data. Results: According to research findings, it was found that there was a statistically low positive correlation between digital game addiction and loneliness (p=0.002, r=0.155). The game addiction and loneliness level of students increased during the Covid-19 pandemic (p<0, 05). As the age of students increases their level of addiction also increases (p<0.05). Conclusion: Being a licensed athlete didn't have significant effect on the game addiction level of students during the Covid-19 period (p>0, 05), however they felt more lonely during the period (p<0.05). Keywords: COVID-19 Process; Game Addiction; Loneliness; Students; Sport

Objective: The aim of the study is to examine the relationship between university students' perception of leisure time boredom and internet addiction levels during the social isolation process and to compare them in terms of various demographic variables. Method: The universe of research exists students who continue their education at Manisa Celal Bayar University. The sample group consists of a total of 503 volunteers, 296 females and 207 males selected by convenience sampling method. Additionally the personal information form, the "Young Internet Addiction Test-Short Form" (YIAT-SF) and the "Leisure Boredom Scale" (LBS) were applied to the participants. Results: University students had average scores for YIAT-SF (2.67±0.88), boredom (2.66±1.11) and dissatisfaction (2.50±0.97). In addition, there was a positive and significant relationship between YIAT-SF and LBS’s subscales, while the level of boredom significantly affected internet addiction and it was found to predict with a variance of 41%. Conclusion: The perception of boredom in leisure significantly affects the internet addiction levels of individuals. As the perception of boredom in leisure increases in the social isolation process of university students, the level of internet addiction also increases.

Araştırmanın amacı, üniversite öğrencilerinin serbest zaman doyumu ve dijital oyun bağımlılık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi ile bazı demografik değişkenler açısından karşılaştırmanın yapılmasıdır. Araştırmanın evrenini, Yalova Üniversitesinde eğitim-öğretimine devam eden öğrencilerin arasından kolayda örneklem yöntemi ile seçilen ve gönüllü katılım sağlayan 195 kadın ve 246 erkek olmak üzere toplamda 441 kişi oluşturmaktadır. Katılımcılara kişisel bilgi formu ve verilerin toplanması amacıyla “Serbest Zaman Doyumu Ölçeği” (SZDÖ) ve “Üniversite Öğrencileri için Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği” (ÜÖ-DOBÖ) uygulanmıştır. Elde edilen verilerin istatistik analizlerinde yüzde, frekans, aritmetik ortalama, Bağımsız Gruplar T Testi ve Pearson Korelasyon Testi kullanılmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, SZDÖ’nün ÜÖ-DOBÖ ile arasında negatif yönde düşük düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Sonuç olarak üniversite öğrencilerinden oluşan örneklem grubunun yüksek düzeyde serbest zaman doyumu olduğu, düşük düzeyde dijital oyun bağımlısı olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca katılımcıların serbest zaman doyumları arttıkça dijital oyun bağımlılık seviyelerinin azaldığı belirlenmiştir.

Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinin serbest zamanda sıkılma algısı, beslenme ve fiziksel aktivite düzeyleri arasındaki ilişkinin farklı değişkenler açısından karşılaştırılmasıdır. Çalışmanın örneklemini gönüllü olarak katılım sağlayan 367 (Kadın 172 - 46,9%, Erkek 195 – 53,1%) üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında demografik bilgi formunun yanı sıra, Iso-Ahola ve Weissinger (1990) tarafından geliştirilen ve Türkçe geçerlilik ve güvenirliliği Kara, Gürbüz ve Öncü (2014) tarafından yapılan “Serbest Zamanda Sıkılma Algısı Ölçeği”, beslenme durumlarına ilişkin durumu belirlemek için Garaulet vd. (2012) tarafından geliştirilen ve Türkçe geçerlilik ve güvenirliliği Arslantaş vd. (2019) tarafından yapılan “Duygusal Yeme Ölçeği” ve MET-dk/haftalık değerlerini belirlemek için “Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu (IPAQ)” kullanılmıştır. Değişkenler arasındaki farklılıkları karşılaştırmak için Bağımsız Gruplar T Testi, MANOVA, ANOVA ve Pearson Korelasyon testleri kullanılmıştır. Verilerin istatistik analizinde, cinsiyet değişkeni ile doyumsuzluk arasında erkek katılımcılar lehine anlamlı sonuç bulunmuştur (p

Araştırmanın amacı, pandemi sürecinde bireylerin rekreasyon farkındalık düzeyleri ile yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi ve çeşitli demografik değişkenler açısından karşılaştırılmasıdır. Araştırma evrenini, Yalova Üniversitesi’nde bulunan öğrenciler oluşturmaktadır. Örneklem grubunu ise öğrenciler arasından olasılıklı tekniklerden tesadüfi örneklem yöntemi ile seçilmiş 237 kadın ve 368 erkek olmak üzere toplamda 605 gönüllü birey oluşturmaktadır. Katılımcılara demografik bilgi formu, Ekinci ve Dilek (2019) tarafından geliştirilen “Rekreasyon Farkındalık Ölçeği” (RFÖ) ve Türkçe uyarlaması Eser vd. (2010) tarafından yapılan Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu (YKÖ-KF) uygulanmıştır. İstatistiksel analizde SPSS 21.0 paket programı kullanılmıştır. Verilerin normallik dağılımını tespit etmek amacı ile çarpıklık ve basıklık değerleri incelenmiştir. Normal dağılım gösteren verilerin istatistik analiz yöntemlerinde yüzde, frekans, aritmetik ortalama, parametrik test tekniklerinden ise Bağımsız Gruplar T Testi, MANOVA, ANOVA ve Pearson Korelasyon Testi gerçekleştirilmiştir. Elde edilen bulgular sonucunda, YKÖ-KF’nin RFÖ alt boyutlarından Haz Eğlence ve Sosyal Başarı ile arasında pozitif yönde düşük düzeyde bir ilişkisi olduğu görülürken Kendini Geliştirme alt boyutu ile arasında pozitif yönde orta düzeyde bir ilişkiye sahip olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, rekreasyon farkındalık düzeyi yaşam kalitesini anlamlı derecede etkilemektedir. Bireylerin rekreasyon farkındalık düzeyi arttıkça yaşam kalitelerinin de arttığı belirlenmiştir.