Background: Ventriculoperitoneal (VP) shunts are used for intracranial pressure management and temporary cerebrospinal fluid (CSF) drainage. Infection of the central nervous system (CNS) is a major cause of morbidity and mortality in patients with CSF shunts. The aim of the present study was to evaluate the clinical features, pathogens, and outcomes of 22 patients with CSF shunt infections collected over 4 years.

BackgroundThe aim of the study was to investigate the in vivo efficacy of local and systemic antibiotic prophylaxis in the prevention of Staphylococcus (S.) epidermidis graft infection in a rat model and to evaluate the bacterial adherence to frequently used prosthetic graft materials.MethodsGraft infections were established in the subcutaneous tissue of 120 male Wistar rats by implantation of Dacron/ePTFE grafts followed by topical inoculation with 2 × 107 CFUs of clinical isolate of methicillin-resistant S. epidermidis. Each of the graft series included a control group, one contaminated group that did not receive any antibiotic prophylaxis, two contaminated groups that received systemic prophylaxis with teicoplanin or levofloxacin and two contaminated groups that received teicoplanin-soaked or levofloxacin-soaked grafts. The grafts were removed 7 days after implantation and evaluated by quantitative culture.ResultsThere was significant bacterial growth inhibition in the groups given systemic or local prophylaxis (P < 0.05). Methicillin-resistant S. epidermidis had greater affinity to Dacron graft when compared with ePTFE graft in the untreated contaminated groups (P < 0.05).ConclusionThe study demonstrated that the usage of systemic or local prophylaxis and preference of ePTFE graft can be useful in reducing the risk of vascular graft infections caused by staphylococcal strains with high levels of resistance.

Our study found that linezolid was as effective as vancomycin in suppressing colony counts in MRSA- or MRSE-infected vascular Dacron grafts in rats.

No abstract

Mevcut çalışma verileri EKMUD (Türkiye Enfeksiyon Hastalıkları Uzmanlık Derneği) 2020 kongresine sözlü sunum olarak gönderilmiş ve kabul edilmiştir. Ancak Covid-19 pandemisi nedeniyle kongrelerin iptali nedeniyle sunulamamıştır. Kasım ayında düzenlenmesi planlanan EKMUD kongresinde sunulacaktır. ÖzAmaç: Hepatit B, etkin aşı ve aşılama programlarına rağmen Dünya Sağlık Örgütü'nün verilerine göre halen yılda bir milyona yakın ölüme neden olmaktadır. Sağlıklı popülasyonda özellikle genç yaşta hepatit B aşılamasında bağışıklama oranları oldukça yüksektir. Ancak ileri yaş, komorbiditeler ve hastanın immün yetersizliği aşı yanıtını olumsuz etkilemektedir. Özellikle immünsüpresif hastalarda hepatit B aşı dozu konusunda rehberler arasında görüş birliği yoktur. Hastanemizde hepatit B aşısı yapılan hastaları retrospektif olarak değerlendirerek, aşı yanıtını etkileyen faktörleri irdelemeyi amaçladık. Materyal ve Metot:Hastanemiz aşı birimimizde hepatit B aşısı yapılan ve bağışıklaması takip edilen hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar yaş, komorbiditeleri, hangi aşı şemasının yapıldığı, aşı dozu, immünsüpresif/biyolojik ajan kullanımı, aşılama sonrası bağışıklama başarısı, bağışıklık oluşmayan ve oluşan hastaların ortak özellikleri açısından irdelendi.Bulgular: Anti-HBs titreleri 50 yaş üstü olgularda istatistiksel anlamlı şekilde düşüktü. Komorbiditesi olan ve immünsüprese tedavi alan hastalarda düşük Anti-HBs titreleri saptanmıştır. İmmünsüpresif tedavi alan hastalarda çift doz aşılama ile, tek doz aşılamaya kıyasla istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde yüksek Anti-HBs titreleri belirlenmiştir. Aşılamanın başarısız olduğu yedi hastanın tamamına tek doz aşı protokolü uygulandığı saptanmıştır. Altısı 50 yaş üstü iken, ikisinin diyabetik, beşinin romatizmal hastalık tanılı olduğu ve biyolojik ajan kullanmakta oldukları belirlenmiştir.Sonuç: İmmünsüpresif tedavi alacak hastalarda tedavi öncesi aşılama yapılması, immünsüpresif tedavi altında olan hastalarda yüksek doz aşı uygulaması veya aşılama sırasında immünsüpresif tedavisinin ötelenmesi uygun alternatifler olarak değerlendirilebilir. Yüksek doz hepatit B aşısının, güvenilirliği ve maliyet-etkinlik göz önünde bulundurulduğunda immünsüpresif hasta grubunda tercih edilmesi gereklidir.