Background Healthcare workers (HCWs) have an increased risk of severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) infection due to occupational exposure. Strict measures generally focus on the patient-to-HCW contacts. However, interactions between the HCWs also pose a high risk for SARS-CoV-2 exposure. Aims This study was aimed to investigate the effect of social contacts on the level of SARS-CoV-2 exposure risk among workers by broadening the current risk assessment algorithm. Methods Contact tracing records of the workers in a large university hospital between 19th March and 31st December 2020 were analysed. Multivariate conditional logistic regression models were estimated to evaluate factors associated with high-risk exposure for contacts among workers. Results Of the 329 exposed clusters, 260 (79%) were HCW-to-HCW contacted clusters. High-risk exposure was higher in the HCW-to-HCW contacts (44%), when compared to the patient-to-HCW contacts (5%) (P < 0.001). A total of 1827 HCWs contacted a laboratory-confirmed COVID-19-positive co-worker. Among the HCW-to-HCW contacts, high-risk exposure was higher in the support staff (49%, P < 0.001), in non-patient care settings (47%, P < 0.001) and in the social contacts (57%, P < 0.001). Social contacts between workers increased the high-risk exposure (adjusted odds ratio: 3.50, 95% confidence interval 2.62–4.69) in multivariate analysis. Conclusions A significant association between social contacts among workers and high-risk exposure of SARS-CoV-2 was observed. The results of the study emphasize the need for policies regarding the improved protection of HCWs in social settings in addition to patient care services.

No abstract

Amaç: Çalışmanın amacı bir üniversite hastanesinde COVID-19 tanısı almış sağlık çalışanlarının hastane içinde oluşturdukları kümelerin epidemiyolojik olarak değerlendirilmesi ve bulaş özellikleri açısından incelenmesidir. Yöntem: Hastanemizde pandeminin başından itibaren COVID-19 olan çalışanların ve temaslılarının telefon görüşmesi ile takibi ve risk değerlendirmesi yapılmaktadır. Bu tanımlayıcı çalışmada, Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi’nde 20 Mart 2020 ile 10 Eylül 2020 tarihleri arasında oluşan kümelerdeki epidemiyolojik veriler kullanılmıştır. Aynı birimde, aynı zaman diliminde 3 ve üzeri sağlık çalışanının tanı aldığı durumlar küme olarak kabul edilmiştir. Yaş, cinsiyet, meslek, semptom varlığı temas risk durumu gibi tanımlayıcı özellikler yanında her küme için bulaş zinciri takvimleri oluşturulmuştur. Atak hızları, %95 güven aralığı ile birlikte hesaplanmıştır. Bulgular: Çalışmada değerlendirilen tarihlerde toplam 98 sağlık çalışanı COVİD-19 tanısı almış, bu çalışanlar içinde toplam 4 küme tespit edilmiştir. Kümelerde toplam 19 olgu vardır, 9’u erkek (%47.4), 10’u kadındır (%52.6); yaş ortalaması 35.6 (±6.96)’dır. Olgulardan 8’i (%42.1) doktor, 6’sı (%31.6) hemşiredir. Kümelerdeki olgularla temaslı toplam 171 kişi vardır, toplam 314 temas değerlendirmesi yapılmıştır. Bu temaslılardan 14 kişi COVID-19 tanısı almıştır. Hastane içi sekonder atak hızı %8.19 (%95 GA: 4.74-13.05) bulunmuştur. Sonuç: Sağlık çalışanlarının yüksek riskli bir çalışma ortamı olmakla birlikte, kendi aralarındaki iş nedenli ya da sosyal temaslar da bu riski artırmaktadır. Küçük ve iyi havalandırması olmayan odaları paylaşmak, kalabalık çalışma ortamı, nöbet koşulları, uzun mesai saatleri hastane içi riski artıran nedenlerdendir. Çalışmamız, düzenli sürveyans ile toplanan verilerin belirli aralıklarla değerlendirilerek kümelerin epidemiyolojik özelliklerinin belirlenmesini sağlamış, bulaşın azaltılmasına yönelik önlemlerin alınmasına katkıda bulunmuştur.