ÖZAmaç: Bu çalışmada gonartrozlu hastalarda intraartiküler hyalüronik asit (HA) ve tenoksikam uygulanmasının eklem hareket açıklığı (EHA) ve ağrı üzerine etkilerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.Hastalar ve Yöntem: Bu çalışma prospektif, randomize olmayan kontrollü ve tek kör olarak planlanmıştır. ACR (American College of Rheumatology) kritelerine göre Grade II ve Grade III osteoartrit (OA) tanısı konulmuş 60 hasta çalışmaya ardışık olarak alındı. Hastalar iki gruba ayrılarak birinci gruba birer hafta arayla 3 doz intraartiküler HA, diğer gruba ise tek doz intraartiküler tenoksikam uygulandı. Grupların tedavi öncesi ve sonrası VAS ve EHA değerleri karşılaştırıldı.Bulgular: HA Grubu'nda yer alan hastaların 20'si (%66.6) kadın, 10'u (%33.3) erkekti ve bu hastaların yaş ortalaması 59.6 (yaş aralığı 45-75) yıl idi. Tenoksikam Grubu'nda yer alan hastaların 24'ü (%80) kadın, 6'sı (%20) erkekti ve bu grubun yaş ortalası 61.5 (yaş aralığı 45-75) yıl idi. Tedavi sonrası her iki grupta da tedavi öncesine göre 1. Gün, 15. Gün, 1. ay, 2. ay ve 3. ay değerlerinde VAS, dizin fleksiyon ve ekstansiyon EHA'sında artış saptanmıştır (p<0.05). Gruplar arası değişim miktarları karşılaştırıldığında, erken dönemde Tenoksikam Grubu'ndaki değişiklikler daha belirgindi fakattedavi sonrası 3. ay değerlerinde iki grup açısından fark saptanmadı (p>0.05).Sonuç: Grade 2-3 diz OA'li hastalarda intraartikuler HA ve tenoksikam uygulamalarının etkin ve güvenilir yöntemler olduğu; fakat tenoksikamın HA'ya göre erken dönemde ağrıyı azaltma ve EHA'yı arttırmada daha etkili olduğu görüldü. ABSTRACTAim: The objective of this study is comparing the effects of intra-articular hyaluronic acid (HA) and tenoxicam aplications on joint range of motion (ROM) and pain in patients with gonarthrosis. Patients and Method:This study was designed as prospective, non-randomized controlled, and single-blinded trial. 60 patients diagnosed with Grade II and Grade III osteoarthritis (OA) according to the American College of Rheumatology (ACR) criteria were consecutively enrolled. Patients were divided into two groups whereby the first group received intra-articular HA three times a week and the other group received a single dose intra-articular tenoxicam. Pre-treatment and after-treatment VAS and ROM values of the groups were compared. Results:In the HA Group, 20 patients (66.6%) were female, 10 patients (33.3%) were male and the mean age of them was 59.6 years (range 45-75 years). In the Tenoxicam Group, 24 patients (80%) were female, 6 (20%) patients were male, and the average age of this group was 61.5 years (range 45-75 years). VAS scores knee flexion and extension ROM values on the 1st day, the 15th day, the 1st month,the2nd month, and the 3rd month after the treatment, significantly improved in both groups (p <0.05). When the change levels in the groups were compared, the changes in the Tenoxicam Group were more prominent in the early period, but there was no difference between the two groups in terms of the 3rd-month values after the treatment (p> 0.05). Conclu...

ÖZAmaç: Bu çalışmada, transvers medial malleolar kırıklarının sabitlenmesinde yeni kullanışlı bir gergi bandının biyomekanik özellikleri malleolar vida, bikortikal vida ve geleneksel gergi bandı ile karşılaştırıldı. Gereç ve yöntemler: Çalışmada 20 Kirschner teli, beş serklaj teli, altı çift delikli U pin, altı kortikal vida, altı malleolar vida, üç malleolar klemp ve bir osteotomi seti kullanıldı. İki yaşında sığırların toplam 24 tibiası elde edilerek yumuşak dokudan sıyrıldı. Her tibia elektrikli bir testere ile tibiotalar eklem yüzeyinin 15 cm proksimalinde kesildi ve proksimal tibia bölümleri atıldı. Medial malleolus üzerinde osteotom ile transvers bir kırık hattı oluşturuldu. Tibialar her grupta altı tibia olmak üzere dört gruba ayrıldı. Distal tibia medial malleolar transvers fragmanları floroskopi kılavuzluğunda malleolar vida, bikortikal vida, geleneksel gergi bandı ve yeni kullanışlı gergi bandı ile sabitlendi. Bulgular: Hem transvers hem de aksiyel kuvvet uygulamasında, yeni kullanışlı gergi bandı katastrofik hasar kuvveti açısından daha yüksek kuvvetlere direnç göstermiş olup bikortikal vida, malleolar vida ve geleneksel gergi bandına kıyasla daha dirençliydi. Ancak aksiyel ve transvers kesitlere uygulanan kuvvetlerin 2 mm deplasman kuvveti açısından yeni kullanışlı gergi bandı ve diğer üç implant arasında farklılık saptanmadı. Sonuç: Yeni kullanışlı gergi bandı diğer implantlarla biyomekanik olarak karşılaştırıldığında daha başarılı görünmektedir.Anahtar sözcükler: Bikortikal vida, biyomekanik, medial malleolar kırık, gergi bandı. ABSTRACTObjectives: This study aims to compare the biomechanical features of a new handy tension band with the malleolar screw, bicortical screw and conventional tension band for the fixation of transverse medial malleolar fractures. Materials and methods:This study used 20 Kirschner wires, five cerclage wires, six double-hole U pins, six cortical screws, six malleolar screws, three malleolar clamps and one osteotomy set. A total of 24 tibias of two-year-old cows were obtained and stripped from soft tissue. Each tibia was cut with an electric saw at 15 cm proximal to the tibiotalar joint surface and the proximal tibia sections were discarded. A transverse fracture line was created with an osteotome on the medial malleolus. The tibias were separated into four groups with six tibias in each group. The distal tibia medial malleolar transverse fragments were fixed under guidance of fluoroscopy with the malleolar screw, bicortical screw, conventional tension band and the new handy tension band. Results: In the application of both transverse and axial force, the new handy tension band resisted higher forces in respect of catastrophic damage force being more resistant compared to the bicortical screw, malleolar screw, and conventional tension band. However, in respect of the 2 mm displacement force of the forces applied in the axial and transverse sections, no difference was determined between the handy tension band and the other three implants. Conclusion: The new handy tension ba...

Background and Objective. Shoulder dislocations, which often occur anterior, account for about half of all dislocations. There are numerous reduction methods reported for the conservative treatment of acute anterior dislocations. However, there is still an ongoing search for an optimal method given the procedure time, possible complications, success rates, and need for sedation/analgesia in existing methods. This study seeks to explore the effectiveness and safety of Prakash’s method in the treatment of acute shoulder dislocations, which is a novel method in the treatment of anterior shoulder dislocations. Materials and Methods. A total of 19 patients who were admitted to the emergency department with the diagnosis of anterior shoulder dislocation participated in this study. The diagnosis of shoulder dislocation was established in the emergency department with physical examination and anteroposterior shoulder radiography. The method was applied only once to the patients in the sitting position by the same physician without using any help, traction, anesthesia, analgesia, and myorelaxant. Results. The mean age of the patients was 37.3 ± 13.1 years. Among them, 36.8% n=7 were female and 63.2% n=12 were male. Recurrent dislocations were observed in 21.1% n=4 of the patients. The success rate of the method was 94.7% n=18. No complication was noted in the patients. The mean procedure time was 243 ± 38 seconds. Conclusion. Prakash’s method is a safe method for anterior shoulder dislocations that can be quickly performed with no need for sedation, assistance, and traction and has a high success rate.

Osteochondroma is the most common benign bone tumor (% 20-50). Osteochondroma is rarely seen on hand. Edema in the body due to hormonal changes during pregnancy can be seen. Tenosynovitis and entrapment neuropathies are increasing the rate. In our case we report; 24 years old female patient's osteochondroma on the right-hand third finger was existing. There was no complaint of the patient for 4 years. Patient's complaints were started with pregnancy. The complaints were not finished with medical treatment until six month after pregnancy. Mass excision was suggested to the patient. The patient's complaint was finished after mass excision. No similar case was met in the literature.Osteokondrom en sık görülen benign kemik tümörüdür(%20-50). Elde nadir görülmektedir. Gebelik döneminde hormonal değişikliklere bağlı vücutta ödem görülebilmektedir. Tenosinovit ve tuzak nöropatilerin görülme oranı artmaktadır. Bizim sunduğumuz olgumuzda, 24 yaşında bayan hastanın sağ el 3. parmağında osteokondrom mevcuttu. Hastanın şikayeti yoktu. Gebelik ile şikayetleri başladı. Gebelik sonrası 6 ay medikal tedavi almasına rağmen şikayetleri geçmedi. Hastaya kitle eksizyonu önerildi. Kitle eksizyonu sonrasında hastanın şikayetleri geçti. Literatürde benzer olguya rastlanmamıştır.

No abstract