Bee pollen and propolis were collected from Apis mellifera colonies in five regions of Turkey. The antifungal properties of methanol extracts of pollen and propolis (2% and 5% concentrations) were determined on Alternaria alternata and Fusarium oxysporium f. sp. melonis. The least active concentration towards the tested fungi was 2% concentration of both extracts. The inhibitory effect of all propolis extracts on growth of F. oxysporium and A. alternata were generally higher when compared with pollen extracts. The growth of A. alternata and F. oxysporium were not affected at both concentrations of pollens. However, F. oxysporium against propolis extracts was more sensitive than A. alternata (P < 0.01). None of the pollen extracts tested completely inhibited mycelial growth of fungi used in our experiment. Percent inhibition of both pollen concentrations against A. alternata and F. oxysporium was lower than 50%. However, both concentrations of Alanya and Beyşehir propolis extracts were 100% effective on mycelial growth of F. oxysporium until the 7th day of incubation (P < 0.01). 2% Alanya and Beyşehir pollen extracts completely stimulated mycelial growth of F. oxysporium on the 7th day of incubation. Both concentrations of propolis extract showed more than 50% inhibition against E. oxysporium. It is suggested that high concentrations ofpropolis extract could be used as an antifungal agent against tested fungi.

No abstract

The aim of this study was to determine the effects of hen age and force molting programs on body weight loss, egg production cease and heterophil:lymphocyte ratio during molt period. The experiment was conducted using 320 Hy-Line W36 hens randomly assigned to experimental groups (five replicates of 8 hens for each treatment). The experimental design of the study was a 2 × 4 factorial arrangement of a completely randomized design. Eight treatments were compared in a 2 x 4 factorial arrangement with 2 age treatment (63 and 75 week of age) and 4 force molting treatments [feed withdrawal (FW), 100% alfalfa (A), 50% alfalfa and 50%oat (AO), and 100% oat (O)]). The hen age had no significant effect on BW loss, cease egg production and H: L ratio during molt period. The FW had significantly (P<0.01) higher BW loss than AO and O treatments and it was similar to A treatment. Egg production for all treatments ceased completely by day 6. H: L ratio were significantly higher for FW treatment when compared with nonfeed withdrawal treatments. The results indicated that alfalfa or oat appears to be alternatives to FW methods for force molting.

ÖzetBu araştırma, mısır yerine farklı seviyelerde tritikale kullanılan yemlerde enzim kullanılmamasının etlik piliçlerin verim performansı üzerine nasıl bir etki yaptığını belirlemek için yapılmıştır. Cinsiyet ayrımı yapılmış 1 günlük yaşta toplam 960 adet Ross 308 (480 erkek ve 480 dişi) etlik civciv materyal kullanılmıştır. Deneme, 4 oda içinde 3 yem muamelesi 4 tekerrürlü olmak üzere toplam 48 alt grupta yürütülmüştür. Yemler başlangıç (%23 HP ve 3000 Kcal/kg ME), büyütme (%21 HP ve 3175 Kcal/kg ME) ve bitirme yemi (%20 HP ve 3225 Kcal/kg ME) olarak hazırlanmıştır. Besleme dönemleri sırasıyla 0-11., 12-28. ve 29-42. günlerde ve %100 mısır (M, kontrol) ve %100 tritikale (T) ile mısır+tritikale (MT) gruplarından oluşmuş ve sırasıyla dönemlere göre mısır ve tritikale gruplarında %50, 55 ve 58 oranlarında; MT guruplarında ise % 25, 27.5 ve 29 oranlarında tritikale ve mısır karışımı kullanılmıştır. Yemlere fitaz dâhil hiçbir enzim eklenmemiştir. Canlı ağırlık (CA) yem tüketimi (YT), yem değerlendirme katsayıları (YDK) ve yaşama gücü ölçümleri haftalık olarak yapılmıştır. Çalışmada, enzim ilave edilmeden mısır yerine tritikale kullanımının etlik piliçlerin verim performansı (CA, YT ve YDK) üzerine etkisi önemli bulunmuştur (P<0.01). Deneme sonu M grubunun (kontrol) CA'sı (2042.47) T grubundan (1304.56) %36; MT gurubundan ise (1908.82) %6.5 daha ağır bulunmuştur. Deneme sonu YT ve YDK'lar sırasıyla M grubunda (4089.29; 2.24 ); T grubunda (2584.38; 2.20); MT gurubunda ise (3627.0; 1.89 ) bulunmuştur. Yaşama gücü, muamelelerden etkilenmemiştir. Etlik piliç yemlerine fitaz dahil hiçbir enzim kullanmadan %50-58 oranında tritikale ilavesi sonucunda ilk 4 hafta içinde çok önemli gelişme gerililikleri görülmüştür. Etlik piliçlerden optimum verim alabilmek için tritikale fitaz dahil başka bir enzim ilave edilmeksizin ilk 4 hafta içinde tek başına yemlere karıştırılması tavsiye edilmemelidir. Ancak, broyler yemlerinde hiç enzim kullanılmamış olsa bile, tritikalenin %50 oranında mısır ile yarı yarıya karıştırılarak verilmesi durumunda mısırın ilk 4 hafta içinde tritikale kullanımından kaynaklanan gelişme geriliklerini telafi edebilecek potansiyele sahip olduğu kanaatine varılmıştır.

Bu araştırmada, etlik piliçlerin simule edilmiş taşıma sonucunda elde edilen et örneklerinde, taşıma mesafesi ve parça çeşidinin piliç eti kalitesine etkileri incelenmiştir. Materyal ve Metot: 0, 80, 160, 240 ve 320 km taşıma mesafesi simüle edilecek şekilde, simülasyon kasasında (585 devir/dakika; f=9.75 H2 frekansta, д=0.2 g'lık ivmeyle S=5 cm genlik değerinde) 0, 5, 10, 15 ve 20 dk süreyle muamele edilerek, farklı karkas parça çeşitlerinde (göğüs, baget ve but eti), sertlik (penetrometre değeri), pişirme kayıpları, pH ve derili ve derisiz renk faktörlerine (L*, a* ve b*) ait veriler, toplam 50 piliç için belirlenmiştir. Elde edilen veriler, taşıma mesafesi ve parça çeşidini dikkate alan varyans analizine tabi tutulmuş ve ortalamalar karşılaştırılmıştır. Bulgular: Her iki muamelenin de (taşıma mesafesi ve parça tipi) piliç eti sertliğini (penetrametere değeri) önemli (P<0.05, P<0.01) düzeyde etkilediği belirlenmiştir. Taşıma mesafesi arttıkça piliç eti sertliği (P<0.05) yükselmiştir. Baget ve but etlerinin göğüs'e göre daha gevrek (P<0.01) olduğu belirlenmiştir. Pişirme kayıpları üzerinde taşıma mesafesi önemli bir etki göstermezken, parça çeşidinin bu kriteri önemli (P<0.01) düzeyde etkilediği belirlenmiştir. Göğüs, baget ve but etlerine nazaran (P<0.01) daha düşük pişirme kaybı göstermiştir. Taşıma mesafesi piliç eti pH'sı üzerinde önemli (P<0.05) etki göstermiştir. Taşıma mesafesi arttıkça, piliç eti pH değerlerinin, başlangıçta (80 km) yükselse de, mesafe uzadıkça azaldığı görülmüştür. Ayrıca, parça çeşidi de pH üzerine etkili (P<0.01) bulunmuştur. Göğüs, baget ve but eti pH değerleri birbirinden önemli (P<0.01) düzeyde farklı çıkmıştır. Taşıma mesafesi derili et örneklerinde L* renk faktörü üzerinde etkili (P<0.05) bulunurken, derisiz piliç eti örneklerinde a* ve b* renk faktörleri üzerinde etkili (P<0.05) bulunmuştur. Parça çeşidi de her üç piliç eti renk faktörü (L*, a* ve b*) üzerinde etkili (P<0.05) bulunmuştur. Sonuç: Tüketici tercihini etkleyebilecek piliç eti kalite özellikleri (penetrometre değeri, pH, pişirme kayıpları ve renk faktörleri) taşıma mesafesi (pişirm kayıpları hariç) ve karkas parça çeşidine bağlı olarak önemli düzeyde etkilenmiştir.

In this research, partial production (28-44 wks.) data of A1, A2 and A3 grand parent (GP) female strains were determined at the sir family level. Totally 42 sir family data, each strain having 14 families, were used in the study. During this period, Live Weight (LW), Liveability, Egg Production (EP) [hatching and total; % and number, hen-day (HD) and hen housed (HH)], Egg Wight (EW), Egg Mass (EM, kg/per hen), Feed Consumption (FC, daily g/hen/day and total kg/hen) and Feed Conversion Ratio (FCR) data were obtained. These data were analysed statistically (one way), means were compared (LSD) and the results examined. Differences between parents for LW (28 and 44 wks.) and liveability were not statistically significant. With respect to daily and total FC, and FCR for hatching and total egg, the difference between trains were found significantly different. For FC (daily and total), A1 strain showed higher values than the two others. With respect to FCR for hatching and total egg, the differences between the strains were found statistically significant. A1 strain was showed lower (better) FCR, as to the A2 and A3 strains. With respect to both FCR, while difference between A1 and A3 were not significant, the differences between A1 and A2 were statistically significant, on the favour of A1 strain. For both criteria, A1 and A3 strains were showed higher values then the A2 strain. For the hatching and total EP (% and number, HD and HH), the differences between the strains were statistically significant. For these properties, while the difference between A1 and A3 strains were not significant, for A1 and A2 were found significantly different, on the favour of A1 strain. Considering the hatching and total EP (HD and HH), FCR and the other properties, A1 strain is better than the others.