Background: This study aims to compare the success, complications, and long-term outcomes of aortic balloon valvuloplasty and surgical aortic valvuloplasty in pediatric patients with congenital aortic valve stenosis. Methods: Between March 2000 and October 2019, a total of 267 procedures, including 238 balloon valvuloplasties and 29 surgical valvuloplasties, in 198 children (135 males, 63 females; mean age: 57.4±62.6 months; range, 0.03 to 219 months) were retrospectively analyzed. The hospital records, echocardiographic images, catheterization data, angiography images, and operative data were reviewed. Results: Aortic regurgitation was mild in 73 patients before balloon valvuloplasty, and none of the patients had moderate-to-severe aortic regurgitation. Compared to surgical valvuloplasty, the rate of increase in the aortic regurgitation after balloon valvuloplasty was significantly higher (p=0.012). The patients who underwent balloon valvuloplasty did not need reintervention for a mean period of 46±45.6 months, whereas this period was significantly longer in those who underwent surgical valvuloplasty (mean 80.5±53.9 months) (p=0.018). The overall failure rate was 8%. Moderate-to-severe aortic regurgitation was the most important complication developing due to balloon valvuloplasty in the early period (13%). All surgical valvuloplasties were successful. The mean length of hospitalization after balloon valvuloplasty was significantly shorter than surgical valvuloplasty (p=0.026). During follow-up, a total of 168 patients continued their follow-up, and a reinterventional or surgical intervention was not needed in 78 patients (47%). Conclusion: Aortic balloon valvuloplasty can be repeated safely and helps to eliminate aortic valve stenosis without needing sternotomy. Surgical valvuloplasty can be successfully performed in patients in whom the expected benefit from aortic balloon valvuloplasty is not achieved.

Aort koarktasyonunda balon anjiyoplastinin başarısını, sonuçlarını, rekoarktasyon sıklığını ve bunu etkileyen faktörleri saptamaktır. G Ge er re eç ç v ve e Y Yö ön nt te em ml le er r: : Nisan 2007-Mayıs 2012 tarihleri arasında koarktasyon tanısıyla balon anjiyoplasti yapılan 53 hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi. B Bu ul lg gu ul la ar r: : Ortalama yaş 14,7±35,5 (0,1-198) ay, ağırlık 7,8±8,9 kg; 23 (%43)'ü kız, 30 (%57)'u erkek hasta idi. Yaş grupları balon öncesi ve sonrası arkus ve istmus z değerleri açısından karşılaştırıldı. Balon öncesi ve sonrası, 0-3 ay (grup 1) ile 12 ay üzeri grupta arkus Z-skorları ve istmus Z-skorları, ayrıca 4-12 ay (grup 2) ile 12 ay üzeri (grup 3) grupta yine arkus aorta ve istmus Z-skorları açısından fark anlamlı bulundu. Balon öncesi sistolik basınç gradientinin ortalama 35,8±18,2 mmHg'dan, 13,8±10 mmHg'a gerilediği, koarktasyon çapının 3,3±1,9 mm'den 4,9±2,6 mm'ye arttığı görüldü. Anjiyoplasti öncesinde çıkan aorta, istmus, distal aortik arkus ve abdominal aorta çaplarının, anjiyoplasti sonrasında anlamlı olarak arttığı belirlendi. İşlem başarısı tüm hastalarda %81; 0-3 ayda %79, 4-12 ayda %77, 12 ay üzerinde ise %92 olarak bulundu. Yaş ile rekoarktasyon arasında anlamlı ilişki belirlendi. Balon öncesi istmus çapı, çıkan aorta çapının %50'si ve altında olanlarda rekoarktasyon sıklığının anlamlı düzeyde yüksek olduğu belirlendi. Komplikasyon oranı %19 olarak saptandı. S So on nu uç ç: : Balon anjiyoplasti, koarktasyon tedavisinde cerrahiye alternatif ve güvenli bir tedavi yöntemidir. Balon öncesi ve sonrasında distal transvers arkus çapı ve Z-skoru, istmus çapı ve Z-skoru, koarktasyon bölgesinin çapı rekoarktasyon ile ilişkili önemli ölçümlerdir. Yaş ve ciddi istmus hipoplazisi, rekoarktasyon için anlamlı risk faktörleridir.

No abstract