Nutrient pollution presents a serious threat to biodiversity conservation. In terrestrial ecosystems, the deleterious effects of nitrogen pollution are increasingly understood and several mitigating environmental policies have been developed. Compared to nitrogen, the effects of increased phosphorus have received far less attention, although some studies have indicated that phosphorus pollution may be detrimental for biodiversity as well. On the basis of a dataset covering 501 grassland plots throughout Europe, we demonstrate that, independent of the level of atmospheric nitrogen deposition and soil acidity, plant species richness was consistently negatively related to soil phosphorus. We also identified thresholds in soil phosphorus above which biodiversity appears to remain at a constant low level. Our results indicate that nutrient management policies biased toward reducing nitrogen pollution will fail to preserve biodiversity. As soil phosphorus is known to be extremely persistent and we found no evidence for a critical threshold below which no environmental harm is expected, we suggest that agro-environmental schemes should include grasslands that are permanently free from phosphorus fertilization.

1. The stable delivery of ecosystem services provided by grasslands is strongly dependent on the stability of grassland ecosystem functions such as biomass production. Biomass production is in turn strongly affected by the frequency and intensity of climate extremes. The aim of this study is to evaluate to what extent species-poor intensively managed agricultural grasslands can maintain their biomass productivity under climate anomalies, as compared to species-rich, semi-natural grasslands. Our hypothesis is that species richness stabilizes biomass production over time. 2. Biomass production stability was assessed in response to drought and temperature anomalies using 14 years of the Normalized Difference Vegetation Index (NDVI), temperature and drought index time series. More specifically, vegetation resistance (i.e. the ability to withstand the climate anomaly) and resilience (i.e. the recovery rate) were derived using an auto-regressive model with external input variables (ARx). The stability metrics for both grasslands were subsequently compared. 3. We found that semi-natural grasslands exhibited a higher resistance but lower resilience than agricultural grasslands in the Netherlands. Furthermore, the difference in stability between semi-natural and agricultural grasslands was dependent on the physical geography: the most significant differences in resistance were observed in coastal dunes and riverine areas, whereas the differences in resilience were the most significant in coastal dunes and fens. 4. Synthesis and applications. We conclude that semi-natural grasslands show a higher resistance to drought and temperature anomalies compared to agricultural grasslands. These results underline the need to reassess the ways agricultural practices are performed. More specifically, increasing the plant species richness of agricultural grasslands and lowering their mowing and grazing frequency may contribute to buffer their biomass production stability against climate extremes.

Onderzoek naar de historische ontwikkeling van het watersysteem en inschatting van de autonome ontwikkeling vergeleken met getijscenario's en effecten op Natura 2000-soorten en habitats bij gedempt getij Auteur(s):

No abstract

Dit onderzoek is uitgevoerd door Wageningen Environmental Research en gesubsidieerd door het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, in het kader van het Beleidsondersteunend onderzoekthema KB programma 36-001-024: Biodiversity in a nature inclusieve society.

Voor het Compendium van de Leefomgeving en de Digitale Balans wordt voor de kwaliteit en trend van milieucondities gebruikgemaakt van indicatiewaarden van planten. In dit document wordt geprobeerd antwoord te geven op de vraag wat een goed indicatiesysteem is voor de nutriëntenbeschikbaarheid van planten als indicator voor veranderingen in voedselrijkdom (vermesting). Op verschillende manieren is getracht deze vraag te beantwoorden, waarbij de aandacht zich voornamelijk richt op drie indicatiesystemen, namelijk ITERATIO-trofie, Ellenberg-trofie en Wamelink-NO3. Op de eerste plaats is gekeken naar hoe de verschillende indicatoren met elkaar correleren. Daarnaast zijn voor de verschillende indicatoren ecologische diagrammen opgesteld van plantengemeenschappen die onderling zijn vergeleken door experts. Verder is een drietal opnamensets doorgerekend waarbij per opname bekend is wat de biomassa/mestgift is, zodat berekende trofie-indicaties direct hieraan konden worden gekoppeld. Ten slotte zijn van een elftal meerjarige PQ-reeksen van de Strabrechtse heide de trends in trofie doorgerekend. Op basis van deze analyses is geconcludeerd dat ITERATIO-en Ellenberg-trofie goede indicatoren voor nutriëntenbeschikbaarheid zijn, zeker ook als het gaat om het detecteren van temporele veranderingen in de vegetatie. WW-NO3 of ieder andere WW-indicator kan niet als trofie-indicator worden ingezet, omdat slechts één macronutriënt niet voldoende is om de complexiteit van nutriëntenbeschikbaarheid te vatten.

Er wordt door PBL, WOT/WENR, CBS en provincies gebruikgemaakt van indicatoren om veranderingen in milieucondities te signaleren. Het gaat om de toestand en trend van milieucondities, zoals voedselbeschikbaarheid voor plantensoorten, pH en gemiddelde voorjaarsgrondwaterstand (GVG).In 2020 is door WENR, in samenwerking met Jan Holtland (Holtland Advies), een vergelijkende studie van indicatorsystemen uitgevoerd waarbij de aandacht naar voedselbeschikbaarheid van planten is gegaan.In deze studie is naast ITERATIO en WW ook het Ellenbergindicatiesysteem voor Centraal-Europa meegenomen die gebruikt is als referentiekader om ITERATIO en WW met elkaar te kunnen vergelijken; alle overige uitgevoerde analyses gaan over de directe verschillen tussen ITERATIO en WW. De achtergrond van alle drie de indicatiesystemen wordt ook in dit rapport beschreven.De onderzoeksvraag in deze studie is: Waardoor zijn de verschillen in geïndiceerde milieucondities te verklaren die optreden bij berekeningen uitgevoerd met ITERATIO en WW en wat zegt dit over de gebruikswaarde voor het in beeld brengen van landelijke ontwikkelingen in pH en GVG?

No abstract