Burnout is most commonly defined as a state of physical, emotional, and mental exhaustion caused by long-term involvement in emotionally demanding situations. The Copenhagen Burnout Inventory (CBI) is a recently-developed public domain questionnaire designed to measure burnout in three domains: personal, work-related, and client-related. The present study examined the psychometric properties of the Work Burnout (WB) scale from the CBI and its relationships with various relevant constructs. 352 Serbian employees from two different samples completed several instruments assessing work burnout, distress, (ir)rational beliefs, turnover intentions, and job satisfaction. Results showed that the WB had a two-dimensional factorial structure (work exhaustion and work frustration), with acceptable fit indices using CFA, and excellent internal consistency. Moreover, the scale (and both dimensions) meaningfully correlated with distress, irrational beliefs, job satisfaction, and intentions to leave the organization. These findings indicate that the WB is a valid instrument to use with employees across different occupations and could be particularly useful when researchers want to quickly and efficiently assess emotional burnout. Also, the scale may be used as a short two-dimensional scale for measuring two distinct aspects of burnout, work frustration and work exhaustion. Some limitations of the study and the instrument itself have also been highlighted and discussed.

U najvećem broju dosadašnjih istraživanja akcenat je stavljan isključivo na negativne indikatore stresnog odgovora kod zaposlenih (npr. distres). Nasuprot tome, model organizacijskog zdravlja pretpostavlja da je stres neophodno razumeti uzimajući u obzir kako pozitivne i negativne događaje na radu, tako i pozitivne i negativne indikatore stresnog odgovora. Cilj istraživanja je da testira dve hipoteze izvedene iz ovog modela: 1) pozitivni događaji na radu su u jačoj vezi sa vitalnošću, a negativni sa distresom i intenzitetom psihofizičkih simptoma; 2) na organizacijsku uspešnost utiču, kako pozitivni i negativni događaji na radu, tako i individualni indikatori stresnog odgovora.Na 193 zaposlena sa teritorije Srbije primenjeni su sledeći upitnici: Skala distresa, Upitnik opšteg zdravlja, Skala vitalnosti, Skala izvora stresa, Skala namere za napuštanje organizacije, a privrženost organizaciji ispitivana je jednim ajtemom. Uzorak je činilo 113 žena i 76 muškaraca (četvoro neizjašnjenih), starosti oko 40 godina (AS= 40.4, SD= 10.8).U predikciji distresa, značajna su oba prediktora (pozitivni i negativni događaji); u predviđanju psihofizičkih simptoma i vitalnosti od prediktora značajni su samo negativni događaji. Od organizacijskih indikatora, nameru za napuštanje organizacije značajno predviđaju negativni događaji i distres, a privrženost organizaciji pozitivni događaji i vitalnost. Rezultati daju ograničenu podršku modelu organizacijskog zdravlja. Iako je doprinos pozitivnih događaja na radu značajan u predikciji distresa, može se zaključiti da su negativni događaji na radu (tj. stresori) značajniji prediktor svih ispitivanih indikatora. U predikciji organizacijskih indikatora uspešnosti, rezultati su u skladu sa pretpostavkama modela, mada treba imati u vidu da nisu kontrolisane neke ličnosne varijable (npr. PA/ NA), koje bi mogle imati doprinos u objašnjenju ovih kriterijskih varijabli.

No abstract

No abstract