No abstract

Aim:This study aims to investigate the adhesive performance of three different universal adhesives to repair aged composite restorations, with or without the application of silane.Materials and Methods:A hundred and twenty resin composite samples were prepared, aged and randomly divided into 6 main Groups (single bond universal [SBU], All-Bond Universal [ABU], Futurabond U, Clearfil Tri-S Bond, Single Bond 2, and Clearfil SE Bond) and 2 subgroups (with or without silane). A microhybrid composite resin was placed on the aged composite surfaces and light cured. After a micro-shear bonding test, the fracture surfaces were examined under the scanning electron microscopy. Statistical analysis was performed using two-way ANOVA and Tukey's post hoc tests.Results:Among all the universal adhesives, SBU showed the highest bond strength values compared to the other two universal adhesives when used with and without silane (P > 0.05). Between ABU and Futurabond U, no significant difference was observed with silane (P > 0.05) and without silane (P > 0.05). Among conventional adhesives, there was no statistically significant difference (P > 0.05) both with and without silane.Conclusion:Within the limitations of this study, while SBU can be safely used with and without the application of silane, Futurabond U cannot be used without silane.

Aim:The aim of this study was to investigate the adhesive performance of three different universal adhesives to repair aged amalgam by composite resins with or without Alloy Primer.Materials and Methods:Sixty amalgam samples were prepared, aged, and randomly divided into 12 main groups according to adhesive procedures used. Composite buildups were placed on amalgam surfaces. After micro-shear bonding test, the fracture surfaces were examined under the scanning electron microscopy statistical analysis was performed using two-way analysis of variance and Tukey's post hoc tests.Results:Without use of Alloy Primer, all of the universal adhesives provided similar bond strength values with conventional adhesives (P > 0.05); however, an Alloy Primer significantly increased the bond strength values of universal adhesives (P < 0.05). No significant difference in bond strength values was noted for conventional adhesives with or without Alloy Primer (P > 0.05) except for Clearfil SE Bond (P < 0.05).Conclusions:Within the limitations of this study, it can be concluded; using Alloy Primer before universal adhesives increased the bond strength significantly.

The aim of this study is to compare the susceptibility of seven different restorative materials (three conventional composite resins, two bulkfill composite resins, one giomer, and one high viscosity glass ionomer material) to adhere Candida albicans and Candida parapsilosis. Materials and methods: In this study, thirty cylindrical specimens of each material were made according to instructions of the manufacturers. The surface roughness of the specimens was assessed using a profilometer. Thereafter, the specimens were incubated with a reference strain of Candida albicans (ATCC 64548) and Candida parapsilosis (ATCC 22019). The proliferated colonies counted as CFU/ml. One-way analysis of variance (ANOVA) was used to evaluate the surface roughness and the adhesion value of the materials. Tukey's post-hoc test was used for subsequent pairwise comparisons. Results: There was a statistically significant difference between the groups in terms of the surface roughness of the materials (p<0.05). The high viscosity glass ionomer material exhibited significantly higher surface roughness values while X-trafil (a bulkfill composite resin) had the lowest surface roughness values. Also, there was a significant difference between Candida adhesion values of the materials (p<0.05). Conclusions: There was no significant relationship between surface roughness and adhesion of Candida albicans and Candida parapsilosis. Involvement was seen more for Candida albicans compared to Candida parapsilosis in all restorative materials.

No abstract

Bu in vitro çalıĢmanın amacı, farklı yöntemlerle beyazlatma yapılmıĢ diĢlerin renklenmeleri üzerine kırmızı Ģarabın etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Sığır keser diĢlerinden mine-dentin örnekleri elde edildi. Örnekler, beyazlatma yöntemlerine göre rastgele dört gruba ayrıldı: (1) Ofis tipi beyazlatma, (2) Ev tipi beyazlatma, (3) Beyazlatma stripleri, (4) Kontrol grubu (n=10). Beyazlatma ajanları üretici firmaların belirlediği sürelerde örneklere uygulandı. Beyazlatma iĢleminden sonra örnekler iki alt gruba ayrıldı. Birinci alt gruptaki örnekler beyazlatma iĢlemlerinden hemen sonra, ikinci alt gruptaki örnekler 48 saat sonra 4 saat boyunca kırmızı Ģarap içinde bekletildi. Renklendirme iĢleminden sonra örneklere polisaj yapıldı. Renk ölçümü spektrofotometre ile beyazlatma iĢleminden önce, beyazlatma iĢleminden sonra, kırmızı Ģarapta bekletme iĢleminden sonra, polisaj iĢleminden sonra gerçekleĢtirildi. Veriler CIELAB (L*a*b*) sistemine göre kaydedildi. Elde edilen veriler istatistiksel olarak tek yönlü ANOVA ve Tukey testi ile analiz edildi (p<0.05). Bulgular: Ev ve ofis tipi yöntemin beyazlatma etkinliği beyazlatma striplerinden önemli ölçüde daha fazlaydı (p<0.05). Beyazlatma sonrası bekleme süresine bakılmaksızın ofis tipi beyazlatma ajanı ve beyazlatma stripleri uygulanan örnekler kontrol grubundaki örneklerden önemli derecede daha fazla renklendi (p<0.05). Ev tipi beyazlatma ve kontrol grubu arasında diĢlerin renklenmesi açısından önemli bir farklılık bulunamadı (p>0.05). Polisaj iĢlemi beyazlatılmıĢ örneklerin renklenme derecesini önemli derecede azalttı. Polisaj iĢleminden sonra gruplar arasında önemli bir farklılık bulunamadı (p>0.05). Sonuçlar: Beyazlatma tedavilerinden sonra bekleme zamanı diĢlerin renklenme derecesini etkilemedi. Farklı beyazlatma metotları ve beyazlatmadan sonra yapılan polisaj iĢlemi diĢlerin renklenme derecesini etkileyebilir.

Aim: The purpose of this study was to evaluate the effect of etidronic acid on bond strength to coronal dentin. Materials and Methods: A total of 75 human mandibular molars were sectioned 3 mm below the occlusal surface and then randomly divided into five groups according to irrigation solution used ( n = 15): Group 1: 5 ml 2.5% sodium hypochlorite (NaOCl) +5 ml distilled water; Group 2: 5 ml 2.5% NaOCl + 5 ml 17% ethylenediaminetetraacetic acid (EDTA); Group 3: 10 ml mixture of 5% NaOCl and 18% 1-hydroxyethylidene-1,1-bisphosphonate (HEBP); Group 4: 5 ml mixture of 5% NaOCl and 18% HEBP + 5 ml 17% EDTA; and Group 5: 5 ml mixture of 5% NaOCl and 18% HEBP + 5 ml distilled water. Thereafter, Clearfil SE bond was applied to the dentin surfaces and then, composite build-ups were created using Tygon tubes for the microshear bond strength test. Data were analyzed using the one-way analysis of variance and Tukey test. Results: When compared to Groups 3, 4, and 5, Groups 1 and 2 showed significantly higher bond strength values ( P < 0.05). However, there was no statistically significant difference between Groups 1 and 2 and between Groups 3, 4, and 5 ( P > 0.05). Conclusion: HEBP adversely affected the bond strength of the tested adhesive to coronal dentin.

Günümüzde kompozit rezinler restore edilecek dişlerde diş hekimleri tarafından en sık tercih edilen materyaldir. Kompozit rezinler kaviteye her biri ayrı ayrı polimerize edilen tabakalar halinde (inkremental teknik) yerleştirilir. Inkremental tekniğin tabakalar arasında kontaminasyon riski, bağlanma hataları, tekniğin uygulanması sırasında uzun zaman gerektirmesi gibi dezavantajları mevcuttur. Üreticiler inkremental tekniğin bu dezavantajlarının önüne geçebilmek için 4-5 mm kalınlığa kadar tek tabakada polimerize edilebilen "bulk fill kompozitleri" piyasaya sürmüşlerdir. Bulk fill kompozitler akışkan (taban) ve restoratif (pasta) şeklinde bulk fill kompozitler olarak iki şekilde kategorize edilmiştir. Akışkan bulk fill kompozitler dar, 4 mm' yi aşan derinlikte ulaşılması zor kavitelerde kullanılırken, daha büyük ve geniş kavitelerde restoratif bulk fill kompozitler tercih edilmektedir. Dolayısıyla bulk fill kompozit rezinler bu gibi kavitelerde tek seferde ve kısa sürede uygulanabilmesi ile klinisyenlere kullanım kolaylığı sunmaktadır ve diş hekimleri tarafından rutin klinik kullanım için hızlıca kabul edilebilir hale gelmektedir. Bu derlemede bulk fill kompozitler araştırılmış ve geleneksel kompozitlerden farkı açıklanmaya çalışılmıştır. Anahtar kelimeler: Bulk fill kompozit rezin, geleneksel kompozit rezin, inkremental teknik, polimerizasyon büzülmesi, polimerizasyon derinliği.