Background The effect of lumbar spinal stenosis (LSS) and peripheral vascular disease (PVD), which occurs with similar degenerative conditions, when seen together, has not been studied. The aim of this study is to examine and compare the relationship between pain, balance, disability, fear of falling, and kinesiophobia in LSS patients with intermittent vascular claudication (IVC). Methods Seventy-two patients diagnosed with LSS using magnetic resonance imaging participated in this study. Thirty-five patients with IVC symptoms and showing vascular lesions by lower extremity venous and arterial Doppler ultrasonography imaging were included in the IVC-LSS group. The pain, static balance, dynamic balance, disability, fear of falling, and kinesiophobia were evaluated using the numeric rating scale, single leg stance test, Time Up and Go (TUG), the Oswestry Disability Index (ODI), Fall Efficacy Scale-International (FES-I), and Tampa Scale for Kinesiophobia (TSK), respectively. Results Age and female sex were found to be higher in the IVC-LSS group ( P = 0.024; P = 0.012). The IVC-LSS group had a shorter single leg stance time and TUG test duration, pain intensity, ODI, FES-I, and TSK scores were higher than patients with LSS ( P = 0.001). Pain, fear of falling, and kinesiophobia were moderately correlated with disability in the IVC-LSS group. No relationship was found between pain and dynamic balance. Also, the pain was not related to kinesiophobia. Conclusions The findings indicated that IVC causes loss of balance and an increase in pain, disability, fear of falling, and kinesophobia in patients with LSS.

Objective Coronavirus disease 2019 (COVID-19) causes permanent problems, even mild severity. The long-term consequences of COVID-19 are still unknown. This study aimed to investigate physical activity levels, respiratory and peripheral muscle strength, and pulmonary function in the long term in young adult COVID-19 patients who recovered from mild disease. Methods This cross-sectional study was carried out at least 6 months after the COVID-19 diagnosis, 54 patients with COVID-19 (median age: 20 years) and 46 controls (median age: 21 years) were compared. Functional status (post-COVID-19 functional status scale), respiratory (maximum inspiratory and expiratory pressures (MIP, MEP)) and peripheral muscle strength (dynamometer), pulmonary function (Spirometry), dyspnea and fatigue (modified Borg scale), and physical activity levels (International Physical Activity Questionnaire) were evaluated. ClinicalTrial number: NCT05381714. Results Patients with COVID-19 measured and percent predicted MIP and MEP were statistically decreased compared with the controls ( p < 0.05). Shoulder abductors muscle strength ( p < 0.001) and the number of individuals with low physical activity levels were significantly higher in patients compared with controls ( p = 0.048). Pulmonary function, quadriceps muscle strength, exertional dyspnea, and fatigue scores were similar in groups ( p > 0.05). Conclusion Respiratory and peripheral muscle strength and physical activity levels are adversely affected in patients with COVID-19, even though the patients were mildly affected in the long term. Also, symptoms such as dyspnea and fatigue may persist. Therefore, these parameters should be evaluated in the long term, even in young adults who are mildly affected by COVID-19.

Bu çalışmanın amacı sporcularda D vitamininin fiziksel performans üzerindeki önemine dair yapılmış çalışmaların değerlendirilmesidir. Bu amaçla PubMed, Google Scholar, ScienceDirect veritabanlarında 'Vitamin D and athlete', 'Vitamin D and athlete health', 'Vitamin D and athlete performance' ve 'D vitamini ve sporcu' anahtar kelimeleri ile tarama yapılarak yayınlanan araştırmalar çalışmanın amacına uygun şekilde incelenmiştir. D vitamini yağda eriyen vitaminler grubunda olup aynı zamanda endojen olarak sentezlenebildiği için hormon ve hormon benzeri işlevlere sahip sterol türevidir. D vitamininin birincil kaynağı, ultraviyole B ışınını içeren güneş ışığıdır. Besinlerle alınan D vitamini yetersiz gelmektedir ve D vitamini eksikliği dünya çapında yaygın bir halk sağlığı sorunudur. D vitamini eksikliği kas-iskelet sistemi hastalıkları başta olmak üzere birçok sağlık problemi ile ilişkilendirilmektedir. Sporcularda yapılan araştırmalarda, D vitamininin fiziksel performans üzerindeki potansiyel ergojenik etkilerine odaklanılmıştır. Bu noktada kas dokusunda D vitamini reseptörünün bulunması önem taşımaktadır. Yapılan çalışmalarda D vitamini eksikliğinin, kuvvet kaybına yol açabileceği ve fiziksel performans ile olumsuz ilişkili olduğu tespit edilen tip II kas liflerinde dejenerasyona yol açabileceği bildirilmiştir. D vitamini takviyesinin D vitamini durumunu iyileştirdiği, kas kuvvetini artırdığı ve fiziksel aktivite seviyesinde artış sağladığı gösterilmiştir. Ancak yapılan çalışmaların büyük kısmı genel popülasyonda yürütülmüştür. Sporcularda D vitamini durumu ve fiziksel performans arasındaki ilişki az sayıda çalışma ile incelenmiştir. Sonuç olarak insan iskelet kası dokusunda kalsitriol etkisinin altında yatan mekanizmaları tam olarak karakterize etmek ve bu eylemlerin sporculardaki fiziksel performansı nasıl etkilediğini anlamak için daha fazla çalışma gereklidir.

No abstract

No abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı; özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde aktif olarak çalışan öğretmen ve fizyoterapistlerin kas-iskelet sistemi problemleri ile ağrı, iş doyum, mesleki tükenmişlik ve yaşam kalitesi durumlarının incelenmesidir.Yöntem: Çalışmamıza özel eğitim merkezlerinde çalışan 92 öğretmen ve 92 fizyoterapist katıldı. Çalışma yüz yüze görüşmeler şeklinde gerçekleştirildi. Katılımcıların demografik bilgileri kaydedilerek, Kas İskelet Sistemi Sağlık Sorgulaması (KİS-SS), McGill-Melzack Ağrı Anketi, Minnesota İş Doyum Anketi, Maslach Tükenmişlik Anketi ve EuroQol 5D Yaşam Kalitesi Ölçeği anket formları uygulandı.Bulgular: Katılımcıların yaş ortalamaları ve vücut kütle indeksi (VKİ) ortalamaları açısından grupların benzer olduğu belirlendi (p&gt;0.05). Her iki grupta da kadın katılımcı sayısının erkeklerden daha fazla olduğu, cinsiyet dağılımlarının gruplarda farklı olduğu tespit edildi (p&lt;0,05). Meslekte aktif çalışma sürelerinin her iki grupta da benzer olduğu görüldü (p&gt;0,05). Haftalık çalışma sürelerinde ise öğretmenlerin fizyoterapistlerden daha uzun süre çalıştığı belirlendi (p&lt;0,05). Aynı zamanda fizyoterapistlerin yaşam kalitelerinin daha yüksek (p&lt;0,05), ağrı seviyesinin daha düşük olduğu saptanırken (p&lt;0,05); iş doyum, mesleki tükenmişlik ve KİS-SS değerlerinin benzer olduğu bulundu (p&gt;0,05).Sonuç: Çalışmanın sonunda özel eğitimde çalışan fizyoterapist ve öğretmenlerin iş doyumu, mesleki tükenmişlik ve kas-iskelet sistemi sorunlarının benzer olduğu belirlendi. Genel yaşam kalitesinin fizyoterapistlerde daha yüksek olduğu ve öğretmenlerin ağrı skorlarının daha fazla olduğu tespit edildi. Fizyoterapistlerin öğretmenlere göre haftalık çalışma süresinin daha az olması ağrı skorlarının daha az olmasının bir nedeni olabileceği gibi, öğretmenlere göre daha aktif bir çalışma modeline sahip olmaları ve bir sağlık profesyoneli olarak fizyoterapistlerin ağrı yönetimi konusunda bilgi sahibi olmaları da bu sonucun bir nedeni olabilir. Yaşam kalitesinde ortaya çıkan farkın ise ağrı skoruyla ilişkili olabileceğini düşünmekteyiz. İş doyum, mesleki tükenmişlik ve KİS-SS değerlerinin benzer olmasının sebebi olarak aynı merkezlerde çalışan fizyoterapist ve öğretmenlerin benzer sorunlar yaşaması, benzer yöneticilerle çalışması ve benzer tatmin duyguları tatmaları olduğunu düşünmekteyiz.

No abstract

No abstract