No abstract

Biochar application to soils is being considered as a means to sequester carbon (C) while concurrently improving soil functions. A greenhouse experiment was carried out to determine the effects of biochar from the pyrolysis poultry litter (PL) on the soil enzyme activities, organic matter content and growth of tomato, pepper and lettuce plants. In the experiment, the combination of 15.15.15 composite fertilizer with 0, 200, 400 and 600kg/da doses of PL biochar were applied into the clay loam soil. Compared to the control and chemical fertilizer alone, the soil organic matter was significantly increased after biochar amendments. β-glucosidase, alkaline phosphatase, urease and arylsulphatase enzyme activities in soils were increased by the biochar applications significantly (P<0.05). Plant fresh and dry weight of tomato, pepper and lettuce plants were higher in 4kg/ha PL biochar treatment than in the other treatments. The results showed that PL biochar amendment to soils in the agricultural use increased yield of plants and enzyme activities with increasing soil organic matter content as well as improving soil properties.

Öz Bu çalışmada odun sirkesinin toprak düzenleyici ve hastalık önleyici olarak tarımsal amaçlı kullanılabilirliğinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Çalışmanın birinci aşamasında sera denemesi kurularak farklı uygulama şekillerinde odun sirkesinin buğday bitkisi gelişimi ile bazı toprak özellikleri üzerine etkisi araştırılmış, ikinci aşaması olan Biyosit denemesinde ise farklı dozlarda (% 0.5, 1, 1.5, 2, 3 ve 4) odun sirkesinin şeker pancarı yaprak lekesi hastalığı etmeni Cercospora beticola'ya karşı etkinliği in-vitro çalışmasıyla ortaya konulmuştur. Sera denemesinde yetiştirilen buğday bitkisinin yaş ve kuru ağırlıkları ile azot ve fosfor kapsamları, toprağın toplam azot, NH 4 +-N ve NO 3-N değerleri en düşük kontrolde, en yüksek ise odun sirkesi ile kaplanmış tohum+yapraktan uygulanan odun sirkesinde belirlenmiştir (p < 0,05). Sera denemesinde tüm odun sirkesi uygulamaları toprakların pH, EC, OM, kireç, P ve K değerlerini kontrole göre değiştirmiş olmasına rağmen sadece fosfor kapsamı önemli derecede (p < 0,05) artmıştır. Biyosit denemesi sonuçlarına göre, odun sirkesi uygulamaları, % 0,5 dozda uygulanan hariç C. beticola gelişimini in-vitro koşullarda tamamen engellemiştir. Odun sirkesinin % 0,5 uygulama dozunda ise yüksek virülensliğe sahip C. beticola izolatlarının gelişimini % 77,4 ve % 91,1 oranında engelleyebildiği tespit edilmiştir. Bir başka ifade ile odun sirkesinin düşük doz uygulamalarının bile virülensliği yüksek olan C. beticola izolatlarının gelişimini büyük oranda engelleyebildiği görülmüştür. Çalışmada elde edilen veriler doğrultusunda odun sirkesinin biyosit olarak in-vivo koşullarda denenmesinin yararlı sonuçlar verebileceği kanısına varılmıştır.

Mediterranean Turkey has long been at the forefront of Turkish agriculture and the use of organochlorinated pesticides (OCPs) in this area rose considerably between the 1940s and 1980s. This study aimed to determine OCP residue levels in agricultural soils collected from the Mersin and Adana Districts, Çukurova Basin in Mediterranean Turkey. Most soil samples were contaminated with one, or both, of two OCP metabolites; 4,4'-dichlorodiphenyldichloroethylene (4,4'-DDE) and endosulfan sulfate. 4,4'-DDE occurred in 27 of the 29 samples and ranged from 6 to 1090 µg kg(-1)-dry soil (ds)(-1), while six samples contained endosulfan sulfate ranging between 82 and 1226 µg kg(-1)-ds(-1). Generally, horticultural and corn-planted soils contained only 4,4'-DDE, whereas greenhouse cultivation appeared to accumulate both residues. This study indicated that 4,4'-DDE occurred above acceptable levels of risk in agricultural soils of Mersin District and further studies on the qualitative and quantitative assessment of OCPs in other agricultural regions with intensive pesticide use are necessary to fully understand the impact of OCPs on agricultural soil in Turkey.

Bu çalışma kapsamında, Afşin Elbistan Linyit işletme sahasında mevcut içerikleri tanımlanmış organik materyallerden elde edilen organik toprak düzenleyicisi olarak humik asit ve bunların farklı oranlarda kimyasal gübrelerle kombinasyonuyla elde edilen organomineral gübrelerin buğday bitkisi ve toprak özellikleri üzerindeki etkinliklerinin belirlenmesi amacıyla, İç Anadolu Bölge koşullarını temsilen Ankara ili Haymana ilçesinde bir yıl süreli tarla denemesi kurulmuştur. Bu materyallerin toprağın bazı özelliklerine olan etkileri ve haymana denemesinde hasat parsellerinden tesadüfi 10 buğday bitkisi toplanarak boyları ölçülmüş, biçerdöver ile parseller hasat edilmiş ve dekara verim hesaplanmış, danede buğday kalitesinin göstergesi olan gluten, indeks, hektolitre, protein ve rutubet analizleri yapılmıştır. Organik materyal uygulaması bitki boyunu artırmış, yanısıra yörenin geleneksel uygulaması olan tek başına 20 kg da-1 DAP uygulamasına kıyasla toprağa ilave edilen organik materyallerin tek başlarına ve kimyasal gübrelerle birlikte uygulanması buğday verimini de önemli düzeyde artırmıştır. Tüm uygulamaların kontrole göre toprağın pH, organik madde ve değişebilir K değerini kontrole göre artırdığı (p<0.05) belirlenmiştir. Sonuç olarak incelenen özellikler birlikte değerlendirildiğinde; Afşin Elbistan Linyit işletme sahasında önemli miktarlarda bulunan organik materyallerin içerik analizlerinin yapılarak organik toprak düzenleyicisi, organomineral gübre, K-humat ve humik asit şeklinde değerlendirilmesinin buğday yetiştiriciliğinde önemli olduğu belirlenmiştir.

No abstract

No abstract

No abstract