No abstract

No abstract

No abstract

No abstract

Lentil is an important legume crop for human and animal dietary needs due to its high nutritional value. The effect of genotype and growing environment was studied on seed yield (SY), crude protein (CP) and mineral nutrients (macro and micronutrients) of five lentil genotypes grown at four diverse locations for two consecutive years under organic and conventional farming. The location within each year was considered as a separate environment (E). Data were subjected to over environment two-way analysis of variance, while a genotype (G) plus genotype × environment (GGE) biplot analysis was performed. Our results indicated the E as the main source of variation (62.3–99.8%) for SY, CP and macronutrients for both farming systems, while for micronutrients it was either the E or the G × E interaction. Different environments were identified as ideal for the parameters studied: E6 (Larissa/Central Greece/2020) produced the higher CP values (organic: 32.0%, conventional: 27.5%) and showed the highest discriminating ability that was attributed to the lowest precipitation during the crucial period of pod filling. E7 (Thessaloniki/Central Macedonia/2020) and E8 (Orestiada/Thrace/2020) had fertile soils and ample soil moisture and were the most discriminating for high micronutrient content under both farming systems. Location Orestiada showed the highest SY for both organic (1.87–2.28 t ha−1) and conventional farming (1.56–2.89 t ha−1) regardless the year of cultivation and is proposed as an ideal location for lentil cultivation or for breeding for high SY. Genotypes explained a low percentage of the total variability; however, two promising genotypes were identified. Cultivar “Samos” demonstrated a wide adaptation capacity exhibiting stable and high SY under both organic and conventional farming, while the red lentil population “03-24L” showed very high level of seed CP, Fe and Mn contents regardless E or farming system. This genetic material could be further exploited as parental material aiming to develop lentil varieties that could be utilized as “functional” food or consist of a significant feed ingredient.

No abstract

According to the Greek Ministry of Environment, there are 2,000 contaminated sites in Greece. The agricultural production in these sites should be evaluated to provide an assessment and recommendations on the necessary actions required for crop sustainability. This study investigated the effects of heavy metals on White clover (Trifolium repens L.) growth in an above-referenced multi-metal contaminated site in the absence/presence of zeolite as an agent empowering the rehabilitation of pollution and immobilization of heavy metals. The addition of 1% zeolite to the polluted soils significantly contributed to plant growth by limiting the availability of Cd, Pb and Zn. However, the dry biomass of plants grown in the presence of zeolite was evaluated to be unsuitable as a raw material (feed) in livestock production, due to the high Cd toxicity. In the context of sustainable production, this study aims to holistically approach and evaluate mechanisms of phytoremediation, bioaccumulation and the disposal of the bioaccumulator as a high value-added product (feed).

Η εργασία παρουσιάζει έναν εκτεταμένο ελέγχο δύο καλλιεργητικών περιόδων σε εδάφη και νερά στη λεκάνη απορροής του Πηνειού. Κύριοι στόχοι της μελέτης: η εφαρμογή πολυ-υπολειμματικών μεθόδων, η επικύρωση τους βάσει προτύπων διασφάλισης ποιότητας, ο έλεγχος της ύπαρξης υπολειμμάτων και η εκτίμηση της συμπεριφοράς τους με στόχο την αξιολόγηση της ποιότητας νερού επιφάνειας του Πηνειού, του υπόγειου νερού και της εδαφικής ρύπανσης. Ο Πηνειός είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά ποτάμια, διατρέχει σχεδόν όλη τη Θεσσαλία και αποτελεί τον κύριο αποδέκτη εκροών από τοπικές βιομηχανίες. Εδαφικά δείγματα συλλέχθηκαν από αγροτεμάχια πολύ κοντά στον Πηνειό, με βαμβάκι, καλαμπόκι, σιτάρι και δενδροκαλλιέργειες. Τα υδατικά δείγματα λαμβάνονταν από το ποτάμι (και τους παραποτάμους) και από γεωτρήσεις. Υπήρχαν εννέα σημεία για τα υδατικά και δώδεκα για τα εδαφικά δείγματα. Η δειγματοληψία ήταν μηνιαία κατά την περίοδο ανάπτυξης της καλλιέργειας και μετά τριμηνιαία. Ο διαχωρισμός γινόταν με μηχανική ανακίνηση και υπερήχους (μίγμα ακετόνης-διχλωρομεθάνιου 1:1), και με εκχύλιση δια της στερεής φάσης με δίσκους C18 (μίγμα οξικού αιθυλεστέρα:διχλωρομεθάνιου 1:1) σε εδαφικά και υδατικά δείγματα αντίστοιχα. Ακολουθούσε ανάλυση σε αέρια χρωματογραφία συζευγμένη με φασματογράφο μάζας. Ελέγχθηκαν 22 ουσίες. Οι ανακτήσεις κυμάνθηκαν: από 56 ως 90%, και από 43 ως 87% σε εδάφη και νερά αντίστοιχα. Για την ποσοτικοποίηση χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος εσωτερικού προτύπου.Στα εδαφικά δείγματα ανιχνεύθηκαν δέκα δραστικές ουσίες (κατά σειρά ποσοστού εύρεσης): 4,4’-DDE, Prometryn, Trifluralin, Alachlor, Terbuthylazine, Acetochlor, Ethalfluralin, S-metolachlor Myclobutanil, Chlorpyrifos. Οι συγκεντρώσεις κυμαίνονται από 2 ως 1366 μg/kg, αλλά συνήθως βρίσκονται κάτω από 800 mg/kg. Στα υδατικά δείγματα ανιχνεύθηκε μόνο η ουσία prometryn σε τέσσερα επιφανειακά νερά σε συγκεντρώσεις ως 74 ng/l. Η διατριβή είχε ως αποτέλεσμα δύο επικυρωμένες και αξιόπιστες αναλυτικές μεθόδους προσδιορισμού επιλεγμένων φυτοφαρμάκων σε περιβαλλοντικά συστήματα. Η εφαρμογή των μεθόδων καταδεικνύει την ύπαρξη υπολειμμάτων σε διαφορετικό βαθμό και με εποχιακή διακύμανση. Ανιχνεύθηκαν υπολείμματα τόσο σε εδαφικά όσο και σε υδατικά επιφανειακά δείγματα, σε πολύ μικρότερο βαθμό. Η δυναμική για ρύπανση του Πηνειού είναι μικρότερη από άλλα ποτάμια στην Ελλάδα. Αυτό αποδίδεται εν μέρει στην περιορισμένη επιφανειακή απορροή ελλείψει κλίσεων στην περιοχή. Το συμπέρασμα συμφωνεί με παλαιότερες επιστημονικές έρευνες.