No abstract

ÖZObjective: The aim of our study was to identify the hepatitis C prevalence in prisoners and to share experiences of pegylated interferon (peg-IFN) + ribavirin (RBV) treatment. Materials and Methods:The study was conducted by assessing the records of prisoners between January 2014 and 2016, retrospectively. Patients in whom planned treatments were applied in a given time were determined and, virologic responses at the end of treatment and 6 months after treatment were evaluated. Chi-square test was used and a p value of less than 0.05 was considered statistically significant. Results: Among prisoners, the anti-hepatitis C virus (HCV) positivity rate was 7.82% and HCV-RNA positivity rate was 5.72%. The most common genotype was genotype 3a (66 of 99 patients).End-of-treatment and 6 th month sustained virologic response rates were 84.6% and 80.5%, respectively. In genotype 3a group, endof-treatment and 6 th month sustained virologic response rates were found to be higher than other genotypes but not statistically significant. Conclusion:In our study, which assessed prisoners, the rate of HCV positivity was higher than hepatitis C in the general population in Turkey. In accordance with the literature, genotype 3 was the most common genotype among prisoners. Sustained virologic response rates obtained with peg-IFN+RBV treatment suggested that peg-IFN treatment should be used with current treatment combinations in prisoners infected with HCV genotype 3. Keywords: Hepatitis C, prisoner, prevalence, pegylated interferon + ribavirin Amaç: Çalışmamızın amacı mahkumlardaki hepatit C prevalansını belirlemek ve pegile interferon (peg-IFN) + ribavirin (RBV) tedavi deneyimlerini paylaşmaktır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma, Ocak 2014 ve 2016 yılları arasında mahkum kayıtlarını retrospektif olarak değerlendirilerek gerçekleştirildi. Belirlenen sürede planlanan tedavilerin uygulanabildiği hastalar tespit edildi, tedavi sonu ve sonraki 6. ay virolojik yanıtları değerlendirildi. Ki-kare testi kullanıldı ve p<0,05 istatistiksel anlamlılık düzeyi olarak kabul edildi. Bulgular: Mahkumlarda, anti-hepatit C virüsü (HCV) pozitifliği %7,82 ve HCV-RNA pozitifliği %5,72 idi. En yaygın genotip 3a genotipi (99 hastanın 66'sı) idi. Tedavi sonu ve 6. ayda devam eden virolojik yanıt oranları sırasıyla %84,6 ve %80,5 idi. Genotip 3a grubunda, tedavi sonu ve 6. ayda devam eden virolojik yanıt oranları diğer genotiplerden daha yüksek bulundu ancak istatistiksel olarak anlamlı değildi. Sonuç: Mahkumları değerlendiren çalışmamızda HCV pozitifliği, genel olarak Türkiye'deki pozitifliğe göre daha yüksek bulunmuştur. Literatürle benzer olarak, mahkumlarda genotip 3 en yaygın genotip olarak tespit edilmiştir. Peg-IFN+RBV tedavisi ile elde edilen virolojik yanıt oranları, peg-IFN tedavisinin, HCV genotip 3 ile enfekte mahkumlardaki mevcut tedavi kombinasyonları içerisinde yer alması gerektiğini düşündürmektedir.