Factors related to national identity appear to play a significant role in differences in public attitudes in Europe and should be explored in future research.

In some languages the order of tens and units in number words is inverted compared with the symbolic digital notation (e.g., German 23 → “ dreiundzwanzig,” literally: “ three-and-twenty”). In other languages only teen-numbers are inverted (e.g., English 17 → “ seventeen”; Polish 17 → “ siedemnaście” literally “ seventeen”). Previous studies have focused on between group comparisons of inverted and non-inverted languages and showed that number word inversion impairs performance on basic numerical tasks and arithmetic. In two independent experiments, we investigated whether number word inversion affects addition performance within otherwise non-inverted languages (Exp. 1: English, Exp. 2: Polish). In particular, we focused on the influence of inverted ( I; English: teen-numbers ⩾ 13, Polish: numbers 11–19) and non-inverted ( N) summands with sums between 13 and 39. Accordingly, three categories of addition problems were created: N + N, N + I, and I + I with problem size matched across categories. Across both language groups, we observed that problems with results in the 20 and 30 number range were responded to faster when only non-inverted summands were part of the problems as opposed to problems with one or two inverted summands. In line with this, the cost of a carry procedure was the largest for two inverted summands. The results support the notion that both language-specific and language-invariant aspects contribute to addition problem-solving. In particular though, regarding language-specific aspects, the results indicate that inverted number word formation of teens influences place-value processing of Arabic digits even in otherwise non-inverted languages.

No abstract

W artykule podjęto tematykę uwarunkowań skuteczności terapii jąkania utrwalonego w ocenie logopedów i studentów logopedii. W części teoretycznej zarysowano czynniki wpływające pośrednio i bezpośrednio na skuteczność terapii tego zaburzenia. Podczas badania analizie poddano czynniki mające wpływ na powodzenie terapii jąkania chronicznego. W tym celu wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego i użyto autorskiego kwestionariusza ankiety. W badaniu wzięło udział 147 respondentów (81 logopedów oraz 66 studentów logopedii). Wyniki tego projektu badawczego wykazują, że zarówno logopedzi, jak i studenci logopedii dysponują adekwatną wiedzą na temat uwarunkowań terapii jąkania utrwalonego. Ustalono, że według ankietowanych skuteczna terapia wiąże się z zastosowaniem kompleksowej diagnozy, hybrydowych podejść terapeutycznych i różnych form terapii, dostosowanych do indywidualnych potrzeb klienta czy pacjenta. W rezultacie badań ujawniono pozytywny stosunek badanych do autoterapii klienta, jego udziału w spotkaniach grup samopomocowych oraz zaangażowania najbliższego otoczenia w proces wsparcia. Wyniki badania wskazują, że respondenci dostrzegają znaczenie jakości relacji logopeda – klient w procesie terapii. Większość badanych manifestowała jednak duże wątpliwości w związku z własnymi umiejętnościami w zakresie wdrażania terapii jąkania. W podsumowaniu zaakcentowano, że niezależnie od stosunkowo zadowalającego stanu wiedzy na temat terapii jąkania ważne jest rozwijanie umiejętności praktycznych i poczucia kompetencji logopedów i studentów logopedii w tym zakresie. Dodatkowo zwrócono uwagę na rosnące zainteresowanie tematyką zaburzeń płynności mowy.