Voluntary activity constraint in the intact arm is equivalent to sling, standard constraint during massed practice of paretic arm.
Streszczenie Neuroplastyczność jest zjawiskiem powszechnym w działaniu układu nerwowego, a samoistne i spontaniczne zdrowienie jest normą we wczesnym okresie poudarowym. Zmiany plastyczne leżą u podstaw przywracania funkcji po uszkodzeniu mózgu. Reprezentacje czuciowe i ruchowe pól korowych mogą być modyfikowane przez dopływ bodźców ze środowiska. Odpowiednio dobrane strategie postępowania fizjoterapeutycznego mają wpływ na spontaniczną neuroplastyczność. Przedstawiono podstawowe założenia działań terapeutycznych mających korzystny wpływ, na omawiane zjawisko reorganizacji układu nerwowego oraz uczenia się kontekstualnego, szczególnie w odniesieniu do zagadnienia Terapii Ruchem Wymuszonym Koniecznością. Opisano protokół Tauba dotyczący tej terapii oraz stanowiący jej podwalinę zespół wyuczonego nieużywania. Przybliżono zagadnienie shapingu i praktyki zadaniowej (ćwiczeń zadaniowych). Głównym celem opisywanej terapii jest przywrócenie spontanicznego i automatycznego wykorzystania kończyny niedowładnej w czynnościach dnia codziennego. Na zjawisko plastyczności istotny wpływ mają: wzbogacone środowisko, odległość czasu od zachorowania, liczba powtórzeń zadań ruchowych oraz znajomość wykonywanych czynności co potwierdzają dowody naukowe. Prawidłowo prowadzona terapia pozwala przenieść osiągnięte umiejętności poza ściany kliniki i przyczynia się do funkcjonalnej niezależności pacjentów.
StreszczenieUdar mózgu nadal pozostaje główną przyczyną niepełnosprawności w Polsce i krajach zachodnich. Aż 80% pacjentów ma obniżoną sprawność kończyny górnej w fazie ostrej po udarze mózgu. Szacuje się, że tylko 5% do 20% pacjentów osiąga pełną poprawę funkcjonalną kończyny górnej. Stymulowanie niedowładnej kończyny górnej po udarze mózgu w praktyce klinicznej jest zwykle traktowane jako drugoplanowe. Stanowi to nadal wyzwanie dla współczesnej fizjoterapii. Istniejące standardy postępowa-nia nie opisują szczegółowo modelu usprawniania kończyny górnej, zwłaszcza w okresie pierwszych 4 tygodni po udarze mózgu. Trudno ocenić, jakie są granice możliwości biologicznych i jaka może być efektywność poprawy sprawności kończyny górnej.Celem tej pracy jest próba podsumowania dotychczasowej wiedzy na temat obecnego stanu wczesnej fizjoterapii kończyny górnej, jej intensywności i rodzaju strategii oraz neurobiologicznego podłoża procesu poprawy.Wiele naukowych dowodów potwierdza, że rehabilitacja we wczesnej fazie poudarowej jest istotna. Stosunkowo mało jest światowych wiarygodnych doniesień, a polskich właściwie barak, odnoszących się do wczesnej fizjoterapii kończyny górnej uwzględ-niających rodzaj zastosowanych ćwiczeń i ich dawkę terapeutyczną. Nadal brakuje wystarczających przesłanek, aby określić optymalną intensywność i rodzaj stosowanej rehabilitacji kończyny górnej w tym fizjoterapii i terapii zajęciowej. Brakuje dużych, ujednoliconych pod względem grup i narzędzi badawczych wieloośrodkowych badań dla określenia optymalnego modelu rehabilitacji kończyny górnej we wczesnej fazie po udarze mózgu. Zatem nadal wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi. Słowa kluczowe:terapia, dawka, udar mózgu, ręka, poprawa AbstractStroke is still the most common cause of disability in Poland and in western countries. As many as 80% of patients report reduced upper limb function in the acute phase after stroke. It is estimated that only 5% to 20% of patients experience full functional recovery of an upper limb. In clinical practice, paretic upper limb stimulation after stroke is usually treated as of secondary importance. However, it constantly poses a challenge to RehabilitacjaPostępy Rehabilitacji (1), 37 -47, 2017 StreszczenieWstęp: Liczba urodzeń przedwczesnych w Polsce, pomimo znacznego wzrostu poziomu medycyny oraz świadomości matek, w ostatnich latach utrzymuje się na stałym poziomie, oscylującym wokół 7%. Wskaźnik ten jest podobny w innych krajach Unii Europejskiej. Celem niniejszej pracy jest ocena wpływu wcześniactwa na moc wejścia i moc regulacji w badaniu wysiłkowym u kobiet dorosłych. Osiągnięta moc zależy od poziomu wydolności fizycznej i może być przeliczana na konkretne wartości VO 2max.Materiał i metody: W 11-osobowej grupie kobiet w wieku 25-30 lat (28,2±2,3) wykonano próbę wysiłkową zgodnie z zasadami testu wysiłkowego W 150 . 15 osób stanowiła grupa kontrolna 27-32 lat (28,5±2,4). Wyniki poddano analizie statystycznej przy użyciu testu t-Studenta i testu Shapiro-Wilka. Korelacji Pearsona poddane zostały wskaźniki w...
Background and Purpose Many stroke trials include maximal inspiratory pressure (MIP), maximal expiratory pressure (MEP), and sniff nasal inspiratory pressure (SNIP) outcome measurements. However, data on agreement and reliability of repeated MIP, MEP, and SNIP measurements in acute and subacute stroke patients are scarce. Methods This study employed a test–retest design. Eighteen patients (seven female) with mean (SD) age 59 (14.5) years were recruited from neurological wards. Median (range) time since first stroke was 50.5 (21–128) days. MIP, MEP, and SNIP were measured repeatedly in three testing sessions (S1–3) conducted within 24 h and following international standards. Intra‐rater agreement between testing sessions was analyzed using the Bland–Altman method. Test–retest reliability was analyzed using intra‐class correlation coefficient (ICC). Association between individual measurement variability, time poststroke, and level of stroke impairment was analyzed using Spearman's rho. Results Mean difference and 95% limits of agreement for MIP were −0.40 (−23.02, 22.22) cmH2O between S1 and S2, and 2.14 (−12.79, 16.99) cmH2O between S2 and S3; for MEP, −4.56 (−29.01, 19.90) cmH2O between S1 and S2, and 0.29 (−24.28, 24.87) cmH2O between S2 and S3; and for SNIP, −10.56 (−38.48, 17.37) cmH2O between S1 and S2, and −6.06 (−27.32, 15.20) cmH2O between S2 and S3. ICCs for MIP, MEP, and SNIP were ≥0.9 throughout. There were no strong correlations between individual measurement variability and time poststroke or level of stroke impairment. Discussion MIP, MEP, and SNIP in acute and subacute stroke patients show good test–retest reliability for group averages; however, absolute agreement can vary considerably for some individuals.
scite is a Brooklyn-based organization that helps researchers better discover and understand research articles through Smart Citations–citations that display the context of the citation and describe whether the article provides supporting or contrasting evidence. scite is used by students and researchers from around the world and is funded in part by the National Science Foundation and the National Institute on Drug Abuse of the National Institutes of Health.
hi@scite.ai
10624 S. Eastern Ave., Ste. A-614
Henderson, NV 89052, USA
Copyright © 2024 scite LLC. All rights reserved.
Made with 💙 for researchers
Part of the Research Solutions Family.