No abstract

In 19 general practices, blood samples were obtained from 361 patients aged 12 years or older with chronic nasal symptoms. The Phadiatop test and a panel of RASTs to common inhalant allergens were performed on all sera with the recently introduced Pharmacia CAP system. The RAST panel was accepted as the standard. The sensitivity of the Phadiatop was 94% (95% confidence interval (CI): 89-97%), the specificity 98% (95% CI: 95-99%), the positive predictive value 97% (95% CI: 94-99%), and the negative predictive value 95% (95% CI: 91-98%). It is noteworthy that these values are very similar to those found in hospital outpatient departments. It was possible to reduce further the small percentage of false outcomes by replacing the cutoff point of the Phadiatop ratio of 1.00 by the two cutoff points 0.75 and 1.15. This resulted in three possible outcomes: a highly predictive positive outcome, a highly predictive negative outcome, and an "inconclusive" outcome. Alternatively, the cutoff point of 1.00 may be maintained while attaching the annotation "borderline" to all positive or negative Phadiatop outcomes where the Phadiatop ratio is between 0.75 and 1.15. By this simple method, physicians are alerted to the possibility of a false outcome; on the basis of the case history and other clinical findings, they can then decide whether further testing should be done.

Samenvatting Onder inhalatieallergiee¨n verstaat men allergisch astma en allergische rinoconjunctivitis. Van de vele beschikbare diagnostische hulpmiddelen heeft de huisarts er slechts een beperkt aantal nodig. De anamnese kan beperkt worden tot een paar vragen. Alleen als vervolgens het vermijden van allergenen mogelijk en zinvol wordt geacht, is aanvullend onderzoek nodig. Daarbij kan de huisarts kiezen tussenRAST's of huidpriktests. De betrouwbaarheid van deze tests is, mits goed uitgevoerd en geı¨nterpreteerd, vergelijkbaar. Het probleem van huidtests is dat de betrouwbaarheid snel in het geding kan komen. Daarom wordt de voorkeur gegeven aan-RAST's. Deze bijdrage wordt afgesloten met een eenvoudig diagnostisch beleid. InleidingOnder inhalatieallergiee¨n verstaat men niet alleen allergisch astma en allergische rinitis, maar ook allergische conjunctivitis. In feite zou de benaming 'allergie door aeroallergenen' juister zijn: deze aandoeningen hebben met elkaar gemeen dat ze worden veroorzaakt door in de lucht zwevende deeltjes van allergenen. De belangrijkste allergenen zijn afkomstig van -in volgorde van voorkomen: huisstofmijt, graspollen, boompollen, katten, honden, kruidpollen, schimmels en paarden. De deeltjes van deze allergenen hebben ieder hun specifieke aerogene eigenschappen, wat inhoudt dat de ene soort veel makkelijker in de lucht blijft zweven dan de ander. Daarmee wordt niet alleen de verspreiding van het allergeen bepaald, maar ook de klinische gevolgen. Zo komt bijvoorbeeld een astmatische reactie door berkenpollen (die uiterst klein zijn en daardoor diep in de longen terecht kunnen komen) veel vaker voor dan door graspollen. Pollen komen van kilometers ver aanwaaien. Het zal daarom weinig zin hebben in geval van boompollenallergie alle bomen in de eigen tuin om te hakken. Huisstofmijtallergenen zijn relatief zwaar en veroorzaken daarom meer klachten bij turbulentie (schoonmaken, stofzuigen). Kattenallergenen zijn juist uiterst licht en kunnen, nadat een kat uit huis is gedaan, maanden later nog klachten veroorzaken. Bovendien kunnen kattenallergenen via de kleding worden vervoerd en bijvoorbeeld op het werk bij collega's klachten veroorzaken. Deze kennis is relevant, zowel voor de anamnese als voor beleidsadviezen.Van oudsher wordt in leerboeken aangegeven dat de anamnese bij allergiee¨n 'de hoeksteen van de diagnostiek' is. Wat de diagnostische waarden van de diverse vragen zijn, wordt daar meestal niet bij vermeld. Ook wordt meestal niet aangegeven welke van de vele voorgestelde vragen nu werkelijk relevant zijn. Zelfs in recente internationale richtlijnen wordt met geen woord gesproken over de diagnostische waarde van anamnese of aanvullend onderzoek.1 Of vervolgens aanvullende diagnostiek zinvol is, wordt voornamelijk bepaald door de gewenste diagnostische zekerheid. Slechts als het vermijden van allergenen mogelijk en zinvol wordt geacht, zal zo veel mogelijk zekerheid over het oorzakelijke allergeen gewenst zijn. Alleen dan is aanvullend onderzoek nodig. Zo zal men bijvoorbeeld bij een v...