Chronic face pain syndrome is a diagnostic and therapeutic problem for many specialists, and this proves the interdisciplinary and complex nature of this ailment. Physiotherapy is of particular importance in the treatment of pain syndrome in the course of temporomandibular joint functional disorders. In patients with long-term dysfunction of masticatory muscles, the palpation examination can localize trigger points, that is, thickening in the form of nodules in the size of rice grains or peas. Latent trigger points located in the muscles can interfere with muscular movement patterns, cause cramps, and reduce muscle strength. Because hidden trigger points can spontaneously activate, they should be found and released to prevent further escalation of the discomfort. Kinesiotaping (KT) is considered as an intervention that can be used to release latent myofascial trigger points. It is a method that involves applying specific tapes to the patient's skin in order to take advantage of the natural self-healing processes of the body. The aim of the study was to evaluate the effect of the kinesiotaping method and trigger points inactivation on the nonpharmacological elimination of pain in patients with temporomandibular disorders. The study was conducted in 60 patients (18 to 35 years old). The subjects were randomly divided into two subgroups of 30 people each. Group KT (15 women and 15 men) were subjected to active kinesiotaping application. Group TrP, composed of 16 women and 14 men, was subjected to physiotherapy with the release of trigger points by the ischemic compression method. The results show that the KT method and TrP inactivation brought significant therapeutic analgesic effects in the course of pain-related functional disorders of the muscles of mastication. The more beneficial outcomes of the therapy were observed after using the KT method, which increased the analgesic effect in dysfunctional patients.

Introduction. Temporomandibular joints (TMJs) play a very significant function in the activity of the locomotor system of the masticatory system. But they are often a source of pain, myopathy, myoarthropathy, and malfunction of their surrounding or internal structures. The treatment of a patient’s discomfort associated with masticatory system dysfunctions strongly depends on their cause. Aim of the Study. The objective of the study was to evaluate the impact of selected physical factors: LED light therapy with electromagnetic field and cryotherapy for the level of pain, in the treatment of patients suffering from temporomandibular disorders (TMDs). Materials and Methods. The study included 60 patients of both genders with diagnosed TMD in a clinical trial. The participants were randomly divided into two groups. Each group consisted of 30 people and was subjected to separate therapies in which LED light therapy with electromagnetic field (MLT) and cryotherapy (CT) were applied. Results. Having assessed the results of the author’s own research in terms of analgesic activity, determined on the VAS scale during the daily routine activity of the mandible and its individual movements, in general, each of the studied groups demonstrated a considerable decrease in the level of the patients’ perception of pain (<0.001). Having compared both the therapeutic methods used, a greater reduction in the level of perceived pain was achieved with MLT (p=0.002). The type of therapy used turned out to be the only significant factor for the magnitude of this reduction. Conclusions. Conclusions based on the results of our own research indicate that the selected methods of treatment demonstrate an analgesic effect in terms of the overall discomfort in the course of TMD, and that they may be an alternative pain relief thereby reducing the patient’s intake of painkillers.

Wstęp: Bóle kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego są obecnie jedną z najczęściej występujących dolegliwości bólowych wśród osób starszych. Za powstawanie bólów kręgosłupa bardzo często odpowiedzialne są zwyrodnienia, przeciążenia, choroby krążka międzykręgowego i osłabienie aparatu więzadłowego kręgosłupa.Materiał i metody: Badania zostały przeprowadzone wśród 60 pensjonariuszy Domu Pomocy Społecznej w Szczecinie z przewlekłymi dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowo-krzyżowego. Przedział wiekowy wynosił 56–85 lat. W sposób losowy dokonano podziału na dwie 30-osobowe grupy (grupę badaną, gdzie została naklejona aplikacja KinesioTaping, oraz grupę kontrolną – bez aplikacji). Do oceny stopnia odczuwanego bólu użyto wizualno-analogowej skali VAS w formacie poziomej skali cyfrowej w zakresie 0–10, na której pensjonariusze zaznaczali natężenie odczuwanego bólu. W badaniu ruchomości kręgosłupa i tułowia zmierzono za pomocą centymetra zgięcie, wyprost, nachylenie i rotację. Rozpatrując zakres ruchu nachylenia z uwzględnieniem płci badanych, można zauważyć, że poprawa nastąpiła u mężczyzn w grupie badanej w zakresie nachylenia w obie strony.Wyniki: U wszystkich badanych, którym zaaplikowano Kinesio-Taping na okolicę lędźwiowo-krzyżową, nastąpiło zmniejszenie dolegliwości bólowych według skali VAS (p ≤ 0,001). Nastąpiła również istotna poprawa w zakresie: rotacji w prawą stronę (p ≤ 0,05), zgięcia ocenianego testem „palec–podłoga” (p ≤ 0,01) i ruchu wyprostu (p ≤ 0,01). Nie odnotowano różnic istotnych statystycznie pomiędzy grupą badaną a grupą kontrolną.Wnioski: KinesioTaping jest korzystną metodą redukującą dolegliwości bólowe oraz wpływającą na poprawę zakresu ruchów kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym u osób starszych.

Wstęp: Choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych (chzsk) jest jednym z najczęściej występujących schorzeń układu ruchu. Zaliczana jest do chorób przewlekłych i postępujących. Objawia się dolegliwościami bólowymi w przedniej lub przyśrodkowej części kolana, obrzękiem oraz ograniczeniem zakresu ruchomości.Celem badań było porównanie skuteczności prądu TENS i fali ultradźwiękowej oraz samodzielnie wykonywanego zabiegu falą ultradźwiękową u pacjentów z dolegliwościami bólowymi oraz ograniczeniem zakresu ruchu spowodowanym chzsk.Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 84 pacjentów z chzsk manifestującą się przewlekłymi dolegliwościami bólowymi oraz ograniczeniem ruchomości. W sposób losowy dokonano podziału na dwie 42-osobowe grupy. W grupie I (23 kobiety i 19 mężczyzn) wykonano 10 zabiegów prądami TENS oraz 10 zabiegów falą ultradźwiękową. W grupie II (25 kobiet i 17 mężczyzn) wykonano 10 zabiegów falą ultradźwiękową. Przed przystąpieniem do badań oraz po skończonej serii zabiegów w obu grupach wykonano pomiar zakresu ruchomości stawu kolanowego oraz zebrano wywiad dotyczący dolegliwości bólowych (VAS).Wyniki: W grupie, w której wykonano zabieg prądami TENS i falą ultradźwiękową, wykazano lepsze efekty terapii niż u osób, u których zastosowano tylko zabieg falą ultradźwiękową. Istotne statystycznie różnice obejmowały zakres ruchu zgięcia, wyprostu oraz natężenia bólu. Wanalizie pomiędzy kobietami a mężczyznami w obydwu grupach nie wykazano różnic istotnych statystycznie.Wnioski: Lepsze efekty rehabilitacji u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów kolanowych przynosi zastosowanie prądów TENS i fali ultradźwiękowej niż zastosowanie samej fali ultradźwiękowej. Kobiety i mężczyźni uzyskują podobne efekty po seriach zabiegów.

Wstęp: Ból górnego odcinka kręgosłupa występuję u 33% populacji i pod względem dolegliwości bólowych kręgosłupa plasuje się na drugim miejscu, tuż za bólami w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Jednym ze sposobów leczenia dolegliwości bólowych jest zabieg krioterapii miejscowej, jak również nowatorska metoda Kinesiology Taping (KT).Celem badań było porównanie skuteczności krioterapii miejscowej stosowanej samodzielnie i modyfikowanej metodą KT u pacjentów z przewlekłymi dolegliwościami bólowymi i ograniczeniem ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa.Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 64 pacjentów – 23 mężczyzn i 41 kobiet z przewlekłymi dolegliwościami bólowymi oraz ograniczeniem ruchomości odcinka szyjnego. W sposób losowy dokonano podziału na dwie grupy po 32 osoby. Pierwszą grupę stanowiło 12 mężczyzn i 20 kobiet, którzy zostali poddani 10 zabiegom krioterapii miejscowej (wykluczając weekend), badaniu zakresu ruchomości (w pierwszy i ostatni dzień badania), jak również aplikacji KT. W grupie drugiej znajdowało się 11 mężczyzn i 21 kobiet poddanych 10 zabiegom krioterapii miejscowej i 2-krotnemu badaniu ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa.Wyniki: W analizie pacjentów zakwalifikowanych do zastosowania krioterapii i aplikacji KT po 10 zabiegach zaobserwowano największą poprawę zakresu ruchomości w kierunku wyprostu o 0,51 cm (p < 0,001). W kierunku skrętu w lewo różnica wyniosła 0,43 cm (p < 0,001), skrętu w prawo – 0,42 cm (p < 0,001), skłonu w prawo – 0,41 cm (p < 0,001) i skłonu w lewo – 0,4 cm (p < 0,001).Wnioski: Większy wzrost zakresu ruchomości odcinka szyjnego uzyskuje się po zastosowaniu krioterapii i aplikacji KT niż po samym zabiegu krioterapii miejscowej.