Can the perception of a word be influenced by its grammatical gender? Can it happen that speakers of one language perceive an object to have masculine features, while speakers of another language perceive the same object to have feminine features? Previous studies suggest that this is the case, and also that there is some supra-language gender categorisation of objects as natural/feminine and artefact/masculine. This study was an attempt to replicate these findings on another population of subjects. This is the first Polish study of this kind, comparing the perceptions of objects by Polish-and French-speaking individuals. The results of this study show that grammatical gender may cue people to assess objects as masculine or feminine. However, the findings of some previous studies, that feminine features are more often ascribed to natural objects than artifacts, were not replicated.

The research aimed to check if the construction of narrative identity by adolescents at risk of maladjustment contributes to their adaptive social functioning. It also aimed to identify factors related to identity on which the adjustment of adolescents at risk of social maladjustment depends. A natural experiment was conducted in Poland among youths from sociotherapy centres (n = 60, aged 18–20 years, 33 women and 27 men). A group of graduates at these centres (n = 31, aged 21–24 years, 17 women and 14 men) was included in the exploratory study and compared with the group of students in terms of maladjustment, ego-resiliency, and identity. The experiment shows that the construction of a narrative identity through a life story interview contributes to better social adaptation, which means a lower risk of maladjustment. The diffuse-avoidant identity style predisposes to maladjustment, whereas ego-resiliency is associated with a higher level of adjustment. Thus the narrative interview method can find application in the therapy of adolescents at risk of maladjustment.

Cel pracyCelem badań było sprawdzenie czy metoda wywiadu narracyjnego wpływa korzystnie na przystosowanie i funkcjonowanie młodych osób w ryzyku nieprzystosowania.MetodaZ podopiecznymi młodzieżowych ośrodków socjoterapii (wiek 18–20, 16 kobiet), przeprowadzono 30 wywiadów narracyjnych Historia życia według koncepcji McAdamsa [1, 2] kontrolując zmienne opisujące emocje w relacji z sobą samym i z innymi, zgodnie z modelem proponowanym przez Hermansa w Metodzie Konfrontacji z Sobą [3]. Badania miały charakter ilościowy i jakościowy. Część badań ilościowych w modelu eksperymentalnym z grupą kontrolną została opisana przez Haertlé i Oleś [4].WynikiWywiad narracyjny sprzyja lepszemu przystosowaniu i przyczynia się do wzrostu poczucia własnej wartości i poprawy relacji z innymi poprzez wspomaganie procesu konstruowania tożsamości narracyjnej. Pozwala również prześledzić proces kształtowania tożsamości pod kątem zmian w zakresie nieprzystosowania i przystosowania. Badani relacjonują większe poczucie wglądu we własną historię życia, oraz zwiększoną świadomość celu i sensu życia.WnioskiWywiad może stanowić część oddziaływań terapeutycznych kierowanych do młodych ludzi zagrożonych nieprzystosowaniem wspierając ich rozwój tożsamości i osobowości.