Objective:To estimate breast-feeding prevalence in Greece in 2007 and 2017, compare breast-feeding indicators and maternity hospital practices between these years, and investigate breast-feeding determinants.Design:Two national cross-sectional studies (2007 and 2017) using systematic cluster sampling of babies with the same sampling design, data collection and analysis methodology.Setting:Telephone interview with babies’ mothers or fathers.Participants:Representative sample of infants who participated in the national neonatal screening programme (n 549 in 2017, n 586 in 2007).Results:We found that breast-feeding indicators were higher in 2017 compared with 10 years before. In 2017, 94 % of mothers initiated breast-feeding. Breast-feeding rates were 80, 56 and 45 % by the end of the 1st, 4th and 6th completed month of age, respectively. At the same ages, 40, 25 and <1 % of babies, respectively, were exclusively breast-feeding. We also found early introduction of solid foods (after the 4th month of age). Maternity hospital practices favouring breast-feeding were more prevalent in 2017, but still suboptimal (63 % experienced rooming-in; 51 % experienced skin-to-skin contact in the first hour after birth; 19 % received free sample of infant formula on discharge).Conclusions:We observed an increasing trend in all breast-feeding indicators in the past decade in Greece, but breast-feeding rates – particularly rates of exclusive breast-feeding – remain low. Systematic public health initiatives targeted to health professionals and mothers are needed in order to change the prevailing baby feeding ‘culture’ and successfully implement the WHO recommendations for exclusive breast-feeding during the first 6 months of life.

The financial crisis has possibly adversely affected perinatal factors in Greece. Our results highlight the need of appropriate public health interventions and family support policies, especially for younger people, unemployed and immigrants.

No abstract

Introduction: In Greece, the implementation of the Fiscal Adjustment Programs was combined with policies of economic austerity resulting in high levels of unemployment and exclusion from health insurance for a large proportion of the population. Aim: This study explores the demographic and socio-economic characteristics and the health status of the uninsured citizens in one of the biggest Municipalities in Attica region. The study covers the period 2012-2016, during the economic crisis in Greece. Methods: Data stemming from official documents, from individual files of 1,738 uninsured citizens were processed. Possible associations between population characteristics and chronic disease categories were examined, using the chi-square test and univariable/multivariable analysis for chronic disease as an outcome. Results: Almost forty-two percent (41.7%) of the study population suffered from a chronic disease; with the 48% of those patients having zero real annual income and 60.4% being hosted by a relative or an acquaintance. Of the sample diagnosed with a mental illness 71% lived as guests to friends or relatives. Diagnosis with cancer appeared to be more related to zero income, compared to other chronic disease categories (72.7%, p <0.001). In the multivariable model, male gender (OR=1.70 95% CI: 1.35-2.13), age (OR=1.03 95% CI: 1.02-1.04) and guest status (OR=1.57 95% CI: 1.24-2.00) were associated with a chronic disease. Conclusions: In Greece, in the midst of the economic crisis, uninsured citizens with chronic illness are called upon to manage their health problem with zero income and housing problems. A key strategy to address such a prospect of further health degradation of the particular population group can only be the strengthening and reorganization of the provision of social protection and health services around a primary care model developed and functioning at community level, with as its basic principle, universal and equal access to it, for all citizens.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Ο ΠΟΥ συστήνει τον αποκλειστικό μητρικό θηλασμό για τους πρώτους έξι μήνες της ζωής, ως τον ιδανικό τρόπο σίτισης για την υγιή ανάπτυξη των βρεφών. Στις Ευρωπαϊκές χώρες μεγάλο ποσοστό των γυναικών εργάζεται και ο συνδυασμός οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής αποτελεί διακηρυγμένο στόχο των ευρωπαϊκών πολιτικών και συνδέεται με την ισότητα των δυο φύλων. ΣΚΟΠΟΣ: Στην παρούσα εργασία πραγματοποιείται συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με την επίδραση της εργασιακής κατάστασης της μητέρας στην έναρξη και τη διάρκεια του μητρικού θηλασμού στην Ευρώπη, με στόχο τα αποτελέσματα να αξιοποιηθούν στο σχεδιασμό αποτελεσματικότερων πολιτικών προαγωγής του θηλασμού και προστασίας της μητρότητας στην εργασία. ΜΕΘΟΔΟΙ: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση στη βάση δεδομένων PUBMED και συμπεριλήφθηκαν πρωτογενείς πηγές στα αγγλικά για την επίδραση της απασχόλησης της μητέρας στο θηλασμό στις οποίες υπάρχει ποσοτική έκφραση των αποτελεσμάτων με τη μορφή ποσοστού η κάποιου μέτρου συσχέτισης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τις περισσότερες μελέτες προκύπτει θετική συσχέτιση ανάμεσα στην εργασία της μητέρας και την έναρξη του θηλασμού, ενώ οι εργαζόμενες με μεγάλη διάρκεια άδειας μητρότητας θηλάζουν και για περισσότερο χρόνο από τις μη απασχολούμενες. Από τις μελέτες που έθεσαν το συγκεκριμένο ερώτημα προέκυψε και ότι η επιστροφή στην εργασία αποτελεί λόγο διακοπής του θηλασμού. Σημαντικό πλεονέκτημα της ανασκόπησης αυτής είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μελετών που εξετάστηκαν είναι προοπτικές μελέτες σειρών με μεγάλο μέγεθος δείγματος. Στους περιορισμούς μπορούμε να καταγράψουμε την ετερογένεια των μελετών και την ύπαρξη μελετών οι οποίες μετρούν την πρόθεση των μητέρων να θηλάσουν που μπορεί να διαφοροποιείται από το πραγματικό αποτέλεσμα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η επέκταση της άδειας μητρότητας με αποδοχές στους 6 μήνες μετά τον τοκετό, σε συνδυασμό και με παρεμβάσεις για το συνδυασμό της εργασίας με το θηλασμό, θα μπορούσε να συμβάλλει σημαντικά ώστε να επιτευχθεί στις Ευρωπαϊκές χώρες ο στόχος του αποκλειστικού θηλασμού για 6 μήνες που ορίζει ο ΠΟΥ.