This article aims to understand how villagers whose ancestors had to migrate to Turkey from Greece in 1924 as a result of the Greek‐Turkish population exchange remember their past. Within a theoretical framework built around the concept of habitus from Bourdieu’s oeuvre, social memory, and identity, I argue that social memory finds a practical place in the habitus of the villagers and promotes the villagers’ identity through practices. By emphasising the time dimension in the working of habitus, I also discuss how habitus attunes to changing conditions. Based on semi‐ethnographic fieldwork, this article claims that the relationship among habitus, social memory, and identity was established within the framework of everyday lives that revolved around tobacco production and later changed with the transformation of the tobacco market in Turkey after the 1980s.

Bu makalede, ücretli çalışan Suriyeli mülteci kadınların zorunlu göç sonrasında emek piyasasına katılımının toplumsal cinsiyet rolleri ile ilişkisi incelenmektedir. Mersin, İzmir ve Gaziantep’te 2019 yılında gerçekleştirilen çalışma, Suriye’den Türkiye’ye göç etmek zorunda kalan farklı sosyal ve etnik arka plandan 48 kadınla yapılan görüşmelere dayanmaktadır. Nitel araştırma yöntemleri kullanılan saha araştırması, Suriyeli mülteci kadınların ücretli işe girişlerinin hanenin geçimini sağlamak için mecburiyetten kaynaklandığını göstermiştir. Kadınların geleneksel rollerinin dışına çıkarak emek piyasasına girişleri, ev içinde ve dışında geleneksel toplumsal cinsiyet ilişkilerinin müzakere edilmesine de alan açmaktadır. Suriyeli kadınların ev dışı ücretli işe girişlerinde sosyal çevre baskısı, “aile onuru” ve toplumsal değerlerin sarsılacağı korkusu önemli bir gerilim hattı oluşturmaktadır. Bu çalışmanın bulgularına göre, iş yoluyla gelir elde etme, kadınlar için ev dışında tanınma, statülerinin iyileşmesi ve güçlenme beklentisi yaratsa da ücretli iş kadınların gündelik hayatlarında ek yükler getirmekte ve toplumsal cinsiyete dayalı yeni gerilim ve şiddet alanları ortaya çıkarmaktadır.

No abstract

This study aims to understand how the durability of the past may be visible in a place whose past is constantly reinterpreted and unintentionally remade by coffee shop owners in their conversations with their customers in the framework of ongoing economic transformations while they weave their own identities into that of the neighbourhood. In the absence of any readily available information about the history of the area, the coffee shop owners of the Fener, Balat, and Ayvansaray neighbourhoods of İstanbul interpret the cosmopolitan past of the area within the limitations of the materiality of these neighbourhoods under the influence of economic conditions. In this respect, while this article shows how social memory is commodified and tamed for daily usage, it also argues that it is a process that includes different actors and their interpretations, and that this process is bounded by the materiality and durability of the past.