Ilgi et al. This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License CC-BY 4.0., which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original author and source are credited.

Objective: To evaluate long-term outcomes of active surveillance (AS) applied in low-risk prostate cancer patients, and the impact of re-biopsy results on the prediction of progression. Material and methods:In our clinic, patients who had undergone AS for low-risk localized prostate cancer between the years 2005-2013 were included in the study. Our AS criteria are Gleason score ≤6, prostate-specific antigen (PSA) level <10 ng/mL, number of positive cores <3, maximum cancer involvement ratio <50% each core. Immediate re-biopsy (within 3 months) was performed to 65 patients who accepted AS. Finally, 43 patients who met re-biopsy criteria were included in the study. Prostate biopsy specimens were harvested from 12 cores under the guidance of transrectal ultrasound (TRUS). Re-biopsy was performed within 3 months (1-12 weeks). In rebiopsy, a total of 20 core biopsies were performed including the far lateral (6 cores) and transition zone (2 cores) in addition to standard 12 core biopsy. Our follow-up protocol is PSA measurement and digital rectal examination (DRE) every 3 months within the first 2 years, than every 6 months. Control biopsies was performed one year later and once upon every 3 years to patients whose PSA levels and DREs were normal at follow-up visits. More than 2 tumor invaded cores or 50% tumor in one core, and Gleason score exceeding 6 points were accepted as indications for definitive treatment. Patients were divided into two groups by re-biopsy results and compared according to the time to progression. We have done multivariate regression analysis to predict prognosis by using data on age, PSA level, and detection of tumor in re-biopsy specimens.Results: Patients' median age was 61 years and PSA level was 5 (2.7-9) ng/mL. Tumor was detected in 22 (34%) patients at re-biopsy and they underwent definitive treatment. Additionally tumor was detected in 9 patients, but active surveillance was maintained because their pathologic results met active surveillance criteria. Median follow time was 42 (24-117) months. Definitive treatment was performed in 9 (21%) patients. PSA recurrence was not detected in none of 9 patients during 38 months of follow up. Only the presence of tumor in re-biopsy specimens was found predictor of disease progression in multivariate analysis. Conclusion:We think that AS is safe method for low-risk localized prostate cancer patients, if it is performed in compliance with certain criteria and regular follow up, and early re-biopsy can be useful either during early period or long term follow-up.

No abstract

No abstract

Üreter orta ve üst bölümünde görülen büyük impakte taşların tedavisinde üreteroskopi ve üreterolitotominin karşılaştırılması Amaç: Üreter orta ve üst bölümünde görülen 1.5-2 cm arası impakte taşların tedavisinde en etkin tedavi yönteminin araştırılmasını amaçladık. Gereç ve Yöntem: 2000-2013 yılları arasında üreter orta ve üst bölümünde 1.5-2.0 cm boyutunda impakte taşı olan ve kliniğimizde opere edilen 75 hasta çalışmaya alındı. Hastalar demografik verileri, taş hacimleri, hastanede kalma süreleri, taşsızlık ve komplikasyon oranları açısından karşılaştırıldı. İstatistiksel analiz için Pearson ki-kare, Mann Whitney-U ve student-t testi kullanıldı. Anlamlılık sınır değeri p<0.05 olarak kabul edildi. Bulgular: Yetmişbeş hastaya altmışüçü üreteroskopi ve yirmidördü üreterolitotomi olmak üzere toplam 87 ünite tedavi uygulandı. Üreteroskopi semi-rijid üreteroskopla yapıldı. Üreterolitotomilerin 11'i açık, 13'ü laparoskopik yapıldı. Taş hacimleri arasında anlamlı bir fark yoktu (503-395 mm 3 p=0.172). Hastanede kalma süreleri iki grup arasında benzerdi (3.4-4.1 gün p=0.086). Taşsızlık oranları karşılaştırıldığında üreterolitotomi grubunda %96, üreteroskopi grubunda %46 olarak bulundu. Üreterolitotomi, üreteroskopiden anlamlı olarak daha başarılı bulundu (p=0.01). Üreterolitotomi grubunda sadece bir hastada komplikasyon gelişirken (%4); üreteroskopi grubunda bir hastada total avulsiyon, iki hastada açığa geçmeyi gerektiren perforasyon gelişti (%6.3). Sonuç: Üreter üst ve orta bölümü taşlarının tedavisinde semi-rijid üreteroskopinin düşük başarısı ve yüksek majör komplikasyon oranı düşünülerek, fleksible üreteroskopi imkanı da yoksa, üreteroskopi yapmadan, laparoskopik veya açık üreterolitotomi düşünülebilir.

No abstract

No abstract

ÖZETAmaç: Laparoskopik cerrahiyi kursiyer düzeyinde öğrenen, kliniğinde laparoskopi deneyimi olmayan bir üroloğun ilk dört yıllık sütür gerektiren operasyonlarını retrospektif olarak inceleyerek yıllık dilimler şeklinde sonuçlarını karşılaştırmayı amaçladık.Yöntemler: Laparoskopik cerrahi uygulanan 160 hasta 2008-2012 yılları arasında incelendi. Operasyonların sayısı, açığa geçme oranı, süresi, hastaların hastanede kalma süresi yıllık dilimler şeklinde dörde bölünerek karşılaştırıldı.Bulgular: Laparoskopik üreterolitotomi yapılan 12 operasyonun tamamı laparoskopik tamamlandı. Ortalama operasyon süresi 145,4±42,4 dakika, hastanede kalma süresi 2,4±0,7 gün olarak bulundu. Optimum parametreye 2. yıl ulaşıldı. Laparoskopik piyeloplasti yapılan 9 operasyonun tamamı laparoskopik tamamlandı. Ortalama operasyon süresi 226,6±63,8 dakika, hastanede kalma süresi 6,2±2,5 gün olarak bulundu. Optimum parametreye 4. yıl ulaşıldı. Laparoskopik parsiyel nefrektomi yapılan 6 operasyonun tamamı laparoskopik tamamlandı. Ortalama operasyon süresi 195±31,4 dakika, hastanede kalma süresi 6,3±3,6 gün, ortanca iskemi süresi 26,5±8,3 dakika olarak bulundu. Optimum parametreye 4. yıl ulaşıldı. Laparoskopik radikal prostatektomi yapılan 32 operasyonun 25'i laparoskopik tamamlandı. Ortalama operasyon süresi 300±103,9 dakika olup, hastanede kalma süresi 8,1±5,7 gün bulundu. Optimum parametreye 4. yıl ulaşıldı.Sonuç: Laparoskopide sütür atma beceri gerektiren bir işlemdir. Laparoskopiye kursiyer düzeyinde başlayan bir ürolog 1 yıl sonra üreterolitotomi, 2 yıl sonra piyeloplasti, 3 yıl sonra parsiyel nefrektomi ve radikal prostatektomi yapacak beceriye ulaşabilir. (JAREM 2013; 3: 8-13) Anahtar Sözcükler: Laparoskopi, sütür, öğrenim körvü ABSTRACT Objective: We aimed to retrospectively compare the first four years outcome of a novice laparoscopic surgeon in suture-requiring laparoscopic procedures annual section.Methods: Between 2008-2012, a total of 160 laparoscopic suture-requiring procedures were retrospectively evaluated with conversions, operative times and hospital stay, and optimum time-interval to reach surgical competency.Results: All 12 ureterolithotomies were completed laparoscopically, 3 transperitoneal and 9 retroperitoneal approaches, witha mean operative time of 145.4±42.4 mins. and mean 2.4±0.7 days of hospital stay. Optimum experience was accomplished within 2 nd years. All laparoscopic pyeloplasties were successfully completed with a mean operative time of 226.6±63.8 mins and mean 6.2±2.5 days of hospital stay. Optimum experience was accomplished within 4 th years. All 6 partial nephrectomies were completed laparoscopically with a mean operative time of 195±31.4 mins, with 6.3±3.6 days hospital stay and without blood transfusion. The optimum experience was accomplished within 4 th years in laparoscopic partial nephrectomy. Among 32 radical prostatectomies, 25 were completed with laparoscopy and 7 with open conversion. The mean operative time was 300±103.9 mins and hospital stay of 8.1±5.7 days. The optimum experience was ga...