AIm: This study reports a technique for treating severe thoracolumbar fractures with single-stage decompression, reduction, reconstruction, and stabilization via an entirely posterior approach. mAterIAl and methOds:The cases of 11 patients with severe traumatic thoracolumbar fractures/dislocations that were managed with single-stage decompression, reduction, reconstruction, and stabilization via an entirely posterior approach were included. Data on age, sex, mechanism of injury, associated trauma, neurological status, surgical technique, and clinical outcome were reviewed retrospectively. results: Of the 11 patients, two presented with primarily coronal displacement and nine with sagittal displacement. Coronal displacement was corrected from 19% preoperatively to 4.0% at the last follow-up evaluation. Sagittal displacement was reduced from 73.0% preoperatively to 3.0% at the last follow-up evaluation. After a mean follow-up period of 20.7 (range 16-30) months, no patient complained of local pain and no significant loss of correction or hardware failure was observed.COnClusIOn: Our experience proves that the single-stage posterior approach is safe and biomechanically reliable for treating severe thoracolumbar fractures/dislocations. Therefore, the presented technique is an alternative approach for this rare injury.KeywOrds: Thoracolumbar fracture, Severe dislocation, Single-stage, Posterior approach ÖZ AmAÇ: Bu çalışma, tamamen posterior bir yaklaşımla tek evreli dekompresyon, redüksiyon, rekonstrüksiyon ve stabilizasyon ile şiddetli torakolumber kırıkları tedavi etmek için bir tekniği bildirmektedir. yÖntem ve GereÇler: Tamamen posterior yaklaşımla tek evreli dekompresyon, redüksiyon, rekonstrüksiyon ve stabilizasyonla tedavi edilen şiddetli travmatik torakolumber kırık/dislokasyonu olan 11 vaka dahil edilmiştir. Yaş, cinsiyet, yaralanma mekanizması, ilgili travma, nörolojik durum, cerrahi teknik ve klinik sonuçlarla ilgili veriler retrospektif olarak gözden geçirilmiştir.BulGulAr: 11 hasta içinde ikisi primer koronal displasman ve dokuzu sajital displasmanla gelmiştir. Sajital displasman preoperatif olarak %19'dan son takip değerlendirmesinde %4,0'a düzeltilmiştir. Sajital displasman preoperatif olarak %73,0'dan son takip değerlendirmesinde %3,0'a düzeltilmiştir. Ortalama 20,7 (aralık 16-30) aylık takip süresiyle hiçbir hasta yerel ağrıdan yakınmamış ve düzeltmede önemli bir kayıp veya donanımla ilgili başarısızlık gözlenmemiştir. sOnuÇ: Deneyimimiz tek evreli posterior yaklaşımın şiddetli torakolumber kırıklar/dislokasyonlar tedavisinde güvenli ve biyomekanik olarak uyumlu olduğunu göstermiştir. Bu nedenle sunulan teknik bu nadir yaralanma için alternatif bir yaklaşımdır.

No abstract