Sorumlu Yazar)Öz Amaç: Pseudomonas aeruginosa özellikle yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ), yatan hastalarda enfeksiyonlara neden olan fırsatçı bir patojendir. Son yıllarda artan antibiyotik direnci P.aeruginosa enfeksiyonlarının tedavisini zorlaştırmaktadır. Bu çalışmanın amacı yoğun bakım ünitelerinden izole edilen P.aeruginosa suşlarının antibiyotik direnç oranlarını saptamaktır. Gereç ve yöntem: Dört yıllık bir süre zarfında yoğun bakım ünitelerinden mikrobiyoloji laboratuvarına gönderilen çeşitli örneklerden izole edilen P.aeruginosa suşları çalışmaya dahil edilmiştir. Bakteri tanımlaması ve antibiyotik duyarlılık testleri konvansiyonel yöntemler ve otomatize sistemler kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: Toplam 688 P.aeruginosa suşu çalışmaya dahil edilmiştir. Suşların izole edildiği örnekler arasında endotrakeal aspirat örnekleri ilk sırada (%53,3), idrar örnekleri ikinci sırada (%27) saptanmıştır. İzole edilen P.aeruginosa suşlarının en dirençli olduğu antibiyotik siprofloksasin (%34,7) olarak bulunmuştur. Seftazidime %29,4, sefepime %28,1, karbapenemlere %27,3, piperasilin-tazobaktama %24,6, gentamisine %19,3, amikasine %7,9 oranında direnç tespit edilmiştir. Ayrıca, direnç oranlarının yıllar içinde değiştiği gözlenmiştir. Sonuç: P.aeruginosa suşlarının antimikrobiyal ajanlara direnç oranları hastaneler arasında farklılık göstermektedir. Bu nedenle her hastane belirli aralıklarla kendi antibiyotik direnç profilini gözden geçirmeli ve ampirik tedavi seçeneklerini belirlemelidir. Anahtar kelimeler: Yoğun bakım üniteleri, Pseudomonas aeruginosa, antibiyotik direnci.

ÖZET Kronik hepatit C infeksiyonlu hastaların serum örneklerinde otoantikor pozitifliği sıklığı ve otoantikor varlığı ile HCVIn conclusion, although autoantibodies are commonly found among patients with chronic hepatitis C infection, the relationship between autoantibodies production and HCV infection is still controversial. More studies are required to understand the autoimmune mechanisms in chronic hepatitis C infection.

No abstract

Objectives:To reveal the relationship between clinical and environmental isolates, analyzing both phenotypic and molecular aspects, in an Acinetobacter baumannii (A. baumannii) epidemic, and to use the epidemiological data to determine the source of the epidemic, to identify potential risk factors, and inform the effort to prevent and manage future epidemics.Methods:Acinetobacter baumannii was isolated from 5 clinical samples in Sultan Abdulhamid Han Training and Research hospital, Istanbul, Turkey, for a week period. To determine potential sources of infection we established cultures surveillance. Microbiological identification and antibiotic susceptibility testing of A. baumannii were performed using conventional methods and automated identification system. Multiplex polymerase chain reaction (PCR) and pulsed-field gel electrophoresis (PFGE) were used for carbapenemase gene screening and clonal relationship evaluation.Results:Among the environmental samples, bacterial growth was observed in 3 of the sample cultures. Clinical and environmental samples collected from patients X and Y had phenotypically similar antibiotic susceptibility patterns. The clinical and environmental isolates from patients X and Y comprised the first cluster (6 isolates), the isolates from patient Z formed the second cluster (2 isolates).Conclusion:We detected that all outbreak-related isolates contained the same OXA-type carbapenemase genes. Phenotypic similarity, based on the analysis of antimicrobial susceptibility patterns, was correlated with genotypic similarity. These results suggest that monitoring antimicrobial resistance patterns with daily culture surveillance follow-ups, coupled with the use of amplification based methods to detect that clonal relationships are important for the early identification of outbreaks and rapid deployment of proper countermeasures to halt the spread of the causative agent.

No abstract