This cross-sectional study aimed to determine the correlation between the coping styles and depression, anxiety, and stress levels of individuals living in Turkey during the COVID-19 pandemic. The study was conducted using an online questionnaire (Socio-demographic Form; Depression, Anxiety, and Stress Scale-21; Coping Styles Scale) and it included 483 individuals. Descriptive statistics, ANOVA, Independent Samples t-test, Kolmogorov-Smirnov, Hosmer-Lemeshow and Scheffe tests, Pearson Correlation, and Binary Logistic Regression analyzes were used to analyze the data. There was a negative correlation between the participants’ self-confident and optimistic coping styles mean scores and their depression, anxiety, and stress mean scores. There was a positive correlation between the participants’ helpless, submissive, and seeking social support coping styles mean scores and their depression, anxiety, and stress mean scores. The regression analysis revealed that using the helpless coping style increased the depression, anxiety, and stress levels of the participants while using the optimistic coping style and visiting a physician during the pandemic decreased them. In addition, seeking social support coping style increased the level of depression while the testing during the pandemic increased stress levels. As a result, it is recommended to strengthen society’s psychological resilience and expand mental health support services for such mental illnesses.

Background Training programs aiming to improve delirium diagnosis and management skills increase nurses’ care efficiency and improve patients’ health outcomes. This study was conducted to examine the effect of delirium information training on patient care by intensive care nurses. Methods In the research, one group pretest-posttest quasi-experimental design was used. The study sample consisted of 30 nurses working in four intensive care units of a university hospital between November 05, 2018, and February 15, 2019. The Personal Information Form, the Checklist for the Care of the Patient in Delirium, and the Confusion Assessment Scale for the Intensive Care Unit were used to collect the data. Intensive care nurses were provided with information training supported by a training booklet in two sessions of 40 min each. Results In the study, according to the Checklist for the Care of the Patient in Delirium, while the pre-test point average of the nurses was 6.17 ± 2.29, the post-test point average had increased to 11.17 ± 1.51 (p < 0.001). After the training, it was determined that there was a significant increase in the percentage of nurses who stated that they evaluated and detected whether their patients had pain, hallucinations, and delusions (p < 0.001). As a result, it has been determined that providing delirium information training to intensive care nurses positively affects the care of patients with delirium. In addition, it has been determined that with the Confusion Assessment Scale for Intensive Care Unit, nurses can provide the care they need to patients at risk in terms of delirium by identifying delirium.

Depresyon, bireyin nasıl hissettiğini, düşündüğünü ve davrandığını etkileyen; üzüntü duyulan duygulara veya zevk alınan etkinliklere olan ilginin kaybolmasına neden olan yaygın ve ciddi bir tıbbi durumdur. Depresyonda sıklıkla kullanılan psikoterapi yöntemi Bilişsel Davranışçı Terapi’dir (BDT). İlk kez 1964’te Aaron Temkin Beck tarafından ortaya atılan BDT, çeşitli duygusal ve davranışsal problemlerin tedavisinde etkinliği yaygın biçimde araştırılan bir model olup, işlevsiz duygular, davranışlar ve bilişlerle ilgili sorunları hedefe yönelik, sistematik bir prosedürle çözmeyi amaçlayan psikoterapötik bir yaklaşımdır. Bu psikoterapötik yaklaşımda sertifikalandırılmış psikiyatri hemşireleri de yer alabilmektedir. Psikiyatri hemşireleri danışmanlık rolleri gereği; bireye baş etme becerileri kazandırma, yeti yitimlerini en aza indirme, ruh sağlığını koruma ve geliştirmede önemli bir görev üstlenmektedir. Sertifikalandırılmış psikiyatri hemşireleri, ruh sağlığını koruma ve geliştirme, ruhsal hastalık ve sakatlığı önleme, bireyin işlevselliğini ve fonksiyon yetersizliğini hastalık öncesi durumuna getirmede psikoterapist rolünü kullanarak birey, aile ve gruplara psikoterapi uygulayabilmektedir. BDT'nin fiziksel sağlık ortamlarında kanıtlarının arttığı göz önüne alındığında, psikiyatri hemşireleri gelecekte artan beklentilere cevap vermek için; kanıta dayalı tedavi, kalite iyileştirme ve artan verimliliği BDT ile sağlayabilecektir. Dolayısıyla bu derlemenin amacı, depresyon tanısı alan hastalara uygulanan BDT’nin etkinliğinin güncel araştırma sonuçlarıyla derlenerek, psikiyatri hemşireliğine yansımalarını incelemektir. Bu derleme ile depresyon tanılı hastalarda BDT kullanımının psikiyatri hemşireliği uygulamaları kapsamında yürütülmesine katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

No abstract