The patients found themselves involved in the choice of dialysis mode and have different views on what is needed to feel being involved. Information, interaction, and advice from health care professionals affect this experience. However, the experience of not having any symptoms caused patients to put off the final choice of dialysis mode.

The aim of this study was to investigate if teaching patients about positioning before radiotherapy treatment would (a) reduce the residual rotational set-up errors, (b) reduce the number of repositionings and (c) improve patients' sense of control by increasing self-efficacy and reducing distress. Patients were randomized to either standard care (control group) or standard care and a teaching session combining visual aids and practical exercises (intervention group). Daily images from the treatment sessions were evaluated off-line. Both groups filled in a questionnaire before and at the end of the treatment course on various aspects of cooperation with the staff regarding positioning. Comparisons of residual rotational set-up errors showed an improvement in the intervention group compared to the control group. No significant differences were found in number of repositionings, self-efficacy or distress. Results show that it is possible to teach patients about positioning and thereby improve precision in positioning. Teaching patients about positioning did not seem to affect self-efficacy or distress scores at baseline and at the end of the treatment course.

Artykuł ten jest inspirowany projektem, sfinansowanym przez Unię Europejską, skupiającym się na międzypokoleniowym mentoringu: „HEAR ME” , który został przeprowadzony w latach 2009–2011 w pięciu europejskich krajach. Poczynając od demograficznych wyzwań, które dotyczą wszystkich rozwiniętych krajów europejskich, autorzy opisują postawy oraz możliwości zaangażowania starszych ludzi w charytatywną pracę społeczną jako mentorów dla młodych ludzi. Wyzwanie związane ze starzejącymi się społeczeństwami często określa się mianem „ciężaru, jaki stwarzają starzejący się ludzie” i postrzega przede wszystkim jako problem natury ekonomicznej. Jednakże temat ten nie ogranicza się do kategorii ekonomicznych, jest to także wyzwanie społeczne i kulturowe. Natomiast jednostronne skupianie się na aspektach ekonomicznych może spowodować rozpad spójności społecznej i zmniejszenie dobrobytu wielu ludzi. Projekt „HEAR ME” skupia się na rozwoju strategii służących uczeniu się przez całe życie oraz na rozwoju nowych ról, które mogą przyjąć starsi ludzie, wykorzystując swoje kompetencje, sieci kontaktów oraz zakładaną chęć „generatywności”. Nauka przez działanie wydaje się odpowiednią koncepcją uczenia w kontekście utrzymania zaangażowania seniorów w działalność na rzecz społeczności. Autorzy wskazują na aktywne uczestnictwo oraz na uczenie się przez całe życie jako część odpowiedzi na demograficzne wyzwania i proponują rozwiązanie, które można nazwać pedagogiczną zmianą w pracy i polityce społecznej.