In this study, how the human capital disaggregated by gender and physical capital affects economic growth in Turkey is examined for the period of 1971–2015. By using an arithmetic average of health and education indicators as a proxy of human capital formation, an attempt was made to examine the relationship between the human capital and economic growth under the scope of gender inequality. In this context, an ARDL-bounds testing approach and the unrestricted error-correction model were used to investigate the co-integration in the long- run and short run. Further, the causality test was also conducted to identify the direction of the causality between the variables. The main finding indicates that male human capital has been the central variable affected by both economic growth and physical capital. On one hand, a significant positive relationship was found between the economic growth and physical capital and male human capital in the long-run, while on the other hand, the female human capital was associated negatively to the economic growth. There is no evidence of causality that links the female human capital to other variables. This result suggests that women are not well utilized in the Turkish economy and the country suffers from untapped potential of women.

No abstract

No abstract

Bu çalışmada, Türkiye ile AB üyesi beş Doğu Avrupa ülkesi (Bulgaristan, Çekya, Macaristan, Polonya ve Romanya) tarım sektörü dört temel gösterge (milli gelir içindeki payı, istihdam, üretim ve dış ticaret) çerçevesinde ele alınmış ve Türkiye tarım sektörünün AB Ortak Tarım Politikası (OTP) uyumu incelenmiştir. İncelenen ülkelerde OTP kapsamında sağlanan destek / fonlar sonucunda tarım sektöründe modernizasyon, üretim, ihracat, rekabet, verimlilik ve işletme ölçeğinin yükseldiği, kırsal kalkınma, çiftçi gelirleri ve küçük işletmelerin refahının arttığı tespit edilmiştir. Türkiye’nin OTP fonlarından yararlanmaya yönelik gerekli altyapı ve kurumsal düzenlemeleri sağlaması ile birlikte AB standartlarında çevre dostu, güvenli,sağlıklı bir üretime ulaşması ve yüksek katma değerli üretimin desteklenmesi rekabet gücünü arttıracaktır. Ürün bazlı fiyat desteği yerine doğrudan ödeme yönteminin gerçek üreticiye uygulanması ve kırsal kalkınma politikalarının gerçekleşmesiyle sektörel kalkınma ve refah artışı sağlanabilecektir

Yoksullukla mücadelede gelir artışı büyük önem arz etmektedir. Özellikle artan gelirin adaletli bir dağılım göstermesi yoksulluğun azaltılmasında en etkili faktörlerden biridir. Literatürde yoksulluk, eşitsizlik ve büyüme arasındaki ilişkiyi inceleyen çalışmaların büyük bir kısmı betimsel çalışmalardan oluşmaktadır. Ampirik uygulamaların yer aldığı çalışmalar daha çok gelir eşitsizliği ve ekonomik büyüme, ekonomik büyüme ve yoksulluk ya da eşitsizlik ve yoksulluk arasındaki ilişkiyi incelemiştir. Yoksulluk, gelir eşitsizliği ve ekonomik büyüme arasındaki ilişkiyi beraber inceleyen az sayıdaki çalışmalarda elde edilen sonuçlar ise farklılık göstermektedir. Bu çalışmada Türkiye'nin Düzey-1 bölgelerinde yoksulluk, gelir dağılımı ve ekonomik büyüme arasındaki ilişki analiz edilerek az sayıdaki mevcut literatüre katkı yapılması amaçlanmıştır. Bu nedenle 2006-2017 döneminde Türkiye'deki yoksulluk oranı, Gini katsayısı ve kişi başına düşen gelir değişkenleri kullanılarak 11 bölge için Emirmahmutoğlu ve Köse (2011) tarafından geliştirilen Panel Fisher testi ile nedensellik analizi gerçekleştirilmiştir. Analiz sonuçlarına göre, Panel Fisher testi Türkiye genelinde yoksulluktan ekonomik büyümeye doğru bir nedensellik ilişkisi ortaya koyarken, bölgeler bazında farklı modeller için farklı sonuçlar elde edilmiştir.