Bu çalışmada kaburga kemiği uzunluğunun kostal kıkırdak uzunluğuna oranının göğüs duvarı deformitesi şiddetinin belirlenmesinde etkili olup olmadığı araştırıldı. Ça lış mapla nı:Çalışmaya göğüs duvarı deformitesi nedeniyle ameliyat edilen 72 hasta (64 erkek, 8 kadın; ort. yaş 18.5±6 yıl; dağılım, 6-40 yıl) ve 38 kontrol deneği (22 erkek, 16 kadın; ort. yaş 14.6±4.2 yıl; dağılım, 6-25 yıl) dahil edildi. Hastaların 69'unda pektus ekskavatum ve üçünde pektus karinatum saptandı. Tüm katılımcıların kaburga kemiği uzunluğu-kostal kıkırdak uzunluğu oranı indeksi, Haller indeksi, düzeltme indeksi ve bilgisayarlı tomografi depresyon indeksi ölçüldü ve karşılaştırıldı. Bul gu lar: Hasta grubunda bilgisayarlı tomografi depresyon indeksi ve kaburga kemiği uzunluğu-kostal kıkırdak uzunluğu oranı indeksi arasında hafif düzeyde anlamlı negatif bir ilişki vardı (p<0.05). Bilgisayarlı tomografi depresyon indeksi dışında, hasta grubunda kaburga kemiği uzunluğu-kostal kıkırdak uzunluğu oranı indeksi ve diğer indeksler ve kontrol grubu indeksleri arasında anlamlı bir ilişki yoktu. Kontrol grubuna kıyasla hasta grubunda kaburga kemiği uzunluğu kostal kıkırdak uzunluğundan daha yüksekti. Hasta ve kontrol grupları arasında kostal kıkırdak uzunluğu açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu (p>0.05). So nuç: Beklenenin aksine, hasta ve kontrol grupları arasında kostal kıkırdak uzunluğu açısından anlamlı farklılık yoktu. Dolayısıyla, göğüs duvarı deformitelerinin şiddetinin belirlenmesinde kostal kıkırdak uzunluğunun etkili olup olmadığını ortaya koymak için daha geniş serili çalışmalar gereklidir. Anah tarsöz cük ler:Göğüs duvarı deformiteleri; Haller indeksi; kostal indeksler.

Background: The aim of this study was to compare the maximum standardized uptake values on positron emission tomography/ computed tomography and survival of lung invasive adenocarcinoma subgroups. Methods: Between January 2010 and January 2016, a total of 152 patients (112 males, 40 females; mean age: 64.2±8.6 years; range, 41 to 88 years) who underwent lung resection for an invasive adenocarcinoma were retrospectively analyzed. The patients were divided into subgroups as follows: acinar, lepidic, micropapillary, papillary, and solid. The maximum standardized uptake values in the imaging study and their relationship with survival were examined. Results: There were 84 acinar (55%), 31 solid (20%), 23 lepidic (15%), nine papillary (5%), and five micropapillary (3%) cases. The positron emission tomography/computed tomography enhancement showed a statistically significant difference among the subgroups (p=0.004). The solid subgroup was the most involved (9.76), followed by micropapillary (8.98), acinar (8.06), papillary (5.82), and lepidic (4.23) subgroups, respectively. According to Tumor, Node, Metastasis staging, Stage I was present in 48.68% (n=74) of the cases, Stage II in 25.0% (n=38), Stage III in 25.0% (n=38), and Stage IV in 1.31% (n=2). The one-year, three-year, and five-year survival rates were significantly different among the disease stages (p=0.01). The longest survival duration was in the lepidic subgroup, although it did not reach statistical significance among the subgroups (p=0.587). Conclusion: The evaluation of invasive adenocarcinomas based on maximum standardized uptake values provides valuable information and may guide neoadjuvant and adjuvant therapies in the future.