Wstęp: Foniatrzy często nie stwierdzają zmian patologicznych na fałdach głosowych u pacjentów zgłaszających problemy głosowe. Obserwują natomiast u nich wzmożone ruchy w obszarze nadgłośniowym, czyli elementach leżących bezpośrednio nad fałdami głosowymi. Ruchy te to przywodzenie fałdów przedsionkowych do wnętrza krtani, zwane kompresją przyśrodkową (FVF), oraz zbliżanie podstawy nagłośni i chrząstek nalewkowatych do wnętrza krtani, określane jako kompresja przednio--tylna (AP). Zwykle aktywności ruchowej okolicy nagłośniowej towarzyszą ruchy ścian gardła.Cel: Opracowanie kryteriów oceny czynności przedsionka krtani i gardła dolnego na podstawie analizy obrazów wideofiberoskopowych uzyskanych od losowo wybranych osób. Każdy badany wymawiał ciągłą głoskę [i] z narzuconą, różną wysokością i głośnością: 1) wygodną głośnością i wysokością, 2) wysoko z wygodną głośnością, 3) nisko z wygodną głośnością, 4) głośno z wygodną wysokością.
Materiał i metoda:Materiał w pracy stanowiło 50 osób. Materiał nagraniowy analizowano po jednej klatce, wybranej z ataku dźwięku oraz przebiegu fonacji. Przeanalizowano łącznie 400 obrazów. W każdym obrazie oceniano parametry odzwierciedlające przestrzeń gardła dolnego i przedsionka krtani. Zwracano uwagę na odległość nasady nagłośni od chrząstek nalewkowatych (AP), stopień przywodzenia fałdów przedsionkowych (FVF) oraz konfigurację gardła dolnego (G). Nasilenie cech świadczących o dużej aktywności mięśni toru głosowego, widoczne w postaci zmniejszenia (kompresji) przestrzeni gardła dolnego oraz przedsionka krtani, przedstawione zostało w 4-punktowej skali (0 -brak, 1-mały, 2 -średni, 3 -duży stopień kompresji). Wyniki: Czynność nadgłośniowa krtani i gardła dolnego różnego stopnia była cechą często obserwowaną w badanym materiale.Wnioski: Wzmożoną aktywność części nagłośniowej i gardła dolnego obserwowano podczas rozpoczynania fonacji (ataku) oraz w trakcie jej przebiegu podczas zadań związanych ze zmianą wysokości głosu. Słowa kluczowe: aktywność ndgłośniowa • kompresja przednio-tylna • kompresja fałdów przedsionkowych • hyperfunkcja • videoendoskopia
Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie autorskiego programu funkcjonalnej Rytmiczno-Ruchowej Rehabilitacji Głosu oraz efektów terapii przeprowadzonej u wokalisty z zaburzeniami głosu.Materiał i metody: 22-letni wokalista rozrywkowy z zaburzeniami głosu w mowie i śpiewie był leczony funkcjonalną metodą opracowaną przez pedagoga śpiewu i foniatrę w Katedrze Audiologii i Foniatrii UMFC. Wynik terapii oceniany był za pomocą wywiadu, VHI, odsłuchowej i fizykalnej oceny percepcyjnej, badania wideostroboskopowego i akustycznego, wykonanych przed terapią i 3 lata po rozpoczęciu terapii.Wyniki: Badania wykonane 3 lata od momentu rozpoczęcia terapii wykazały ustąpienie dolegliwości, redukcję punktów VHI, poprawę w ocenie funkcjonalnej oraz parametrach akustycznych i wibracji fałdów głosowych.Wnioski: Rytmiczno-Ruchowa Rehabilitacja Głosu może być skuteczna w terapii i profilaktyce zaburzeń głosu wokalisty.
Wstęp: Wśród pacjentów zgłaszających się do gabinetu Katedry Audiologii i Foniatrii UMFC z powodu zaburzeń głosu były osoby grające na instrumentach dętych.Cel: Zbadanie, czy czynności wykonywane na poziomie gardła i krtani w czasie gry na instrumencie dętym mogą być przyczyną zmian patologicznych krtani.
Materiał i metoda:Przebadano 25 instrumentalistów. U wszystkich przeprowadzono wywiad i badanie laryngologiczne. Następnie wykonano badanie wideonasofiberoskopowe, w którym zarejestrowano i oceniono czynność gardła i krtani w czasie fonacji oraz gry na instrumencie.Wyniki: U ośmiu osób stwierdzono problemy głosowe. Analiza obrazów fiberoskopowych wykazała, że w czasie grania na instrumencie może dochodzić do patologicznego zwierania fałdów głosowych.Wnioski: Badania wykazały, że należy uwzględnić technikę gry jako czynnik etiologiczny w zaburzeniach głosu, a osoby grające na instrumentach dętych powinny być objęte opieką foniatryczną i -w razie potrzeby -rehabilitacją.
Wstęp: Wyrażanie emocji związane jest z określonym modelem prozodycznym, czyli różni się zakresem wysokości i dynamiki głosu. Celem pracy było zbadanie czynności gardła i krtani towarzyszącej okazywaniu różnych emocji.
Materiał i metoda:Materiał stanowiło 16 osób. Ruchy gardła i krtani były nagrywane z wykorzystaniem wideonasofiberoskopii, podczas ciągłej fonacji głoski [i] najpierw bez emocji, na różnej wysokości i głośności, a następnie podczas wyrażania emocji: gniewu, radości, strachu, smutku, zdziwienia, obrzydzenia i pogardy. Przeanalizowano 160 obrazów wideo nagranych podczas fonacji każdego zadania. Porównywano stopień kompresji przestrzeni nadgłośniowych dla fonacji z wyrażaniem emocji i bez emocji. Jednocześnie oceniano, jaka cecha głosu dominuje w każdym typie emocji.Wyniki: W obrazach fiberoskopowych gardła i krtani uzyskanych w przebiegu fonacji z wyrażaniem emocji stwierdzano większą kompresję niż na obrazach pochodzących z fonacji dźwięku wygodnego, bez emocji. Największy stopień kompresji gardła dolnego i przedsionka krtani stwierdzono dla obrzydzenia, pogardy i gniewu, najmniejszy dla strachu i smutku oraz radości.Wnioski: Czynność toru nadgłośniowego zależy od jakości tworzonego głosu i intencji wypowiedzi.
scite is a Brooklyn-based organization that helps researchers better discover and understand research articles through Smart Citations–citations that display the context of the citation and describe whether the article provides supporting or contrasting evidence. scite is used by students and researchers from around the world and is funded in part by the National Science Foundation and the National Institute on Drug Abuse of the National Institutes of Health.