The emergence of the Ambient Intelligence (AmI) paradigm and the proliferation of Internet of Things (IoT) devices and services unveiled new potentials for the domain of domestic living, where the line between “the computer” and the (intelligent) environment becomes altogether invisible. Particularly, the residents of a house can use the living room not only as a traditional social and individual space where many activities take place, but also as a smart ecosystem that (a) enhances leisure activities by providing a rich suite of entertainment applications, (b) implements a home control middleware, (c) acts as an intervention host that is able to display appropriate content when the users need help or support, (d) behaves as an intelligent agent that communicates with the users in a natural manner and assists them throughout their daily activities, (e) presents a notification hub that provides personalized alerts according to contextual information, and (f) becomes an intermediary communication center for the family. This paper (i) describes how the “Intelligent Living Room” realizes these newly emerged roles, (ii) presents the process that was followed in order to design the living room environment, (iii) introduces the hardware and software facilities that were developed in order to improve quality of life, and (iv) reports the findings of various evaluation experiments conducted to assess the overall User Experience (UX).

This work aims to investigate how the amenities offered by Intelligent Environments can be used to shape new types of useful, exciting and fulfilling experiences while watching sports or movies. Towards this direction, two ambient media players were developed aspiring to offer live access to secondary information via the available displays of an Intelligent Living Room, and to appropriately exploit the technological equipment so as to support natural interaction. Expert-based evaluation experiments revealed some factors that can influence the overall experience significantly, without hindering the viewers' immersion to the main media.

Στη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό γενικότερα, η αξιολόγηση της σωματικής δραστηριότητας των παιδιών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων, τόσο της εκπαιδευτικής όσο και της προπονητικής διαδικασίας. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, τεχνολογικά εξελιγμένες συσκευές έχουν τη δυνατότητα να αντικαταστήσουν παλαιότερες μεθόδους καταγραφής της σωματικής δραστηριότητας. Τέτοιες συσκευές είναι τα επιταχυνσιόμετρα ευρείας χρήσης, συσκευές Global Positioning System (GPS) και δωρεάν εφαρμογές για smartphones. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν ο έλεγχος της εγκυρότητας κριτηρίου ευρέως διαδεδομένων συσκευών και δωρεάν εφαρμογών κινητών τηλεφώνων, για την καταγραφή της σωματικής δραστηριότητας, σε δείγμα αθλουμένων εφήβων. Οι συσκευές που εξετάστηκαν ήταν το GPS Garmin Forerunner 310XT και δύο συσκευές-επιταχυνσιόμετρα ευρείας χρήσης, οι Garmin Vivofit και Medisana Vifit. Επιπλέον αξιολογήθηκαν ως προς την ακρίβεια καταγραφής παραμέτρων της άσκησης έξι δωρεάν εφαρμογές για Android smartphones, που περιλάμβαναν τρία επιταχυνσιόμετρα (Walk Pedometer, Accupedo και Pedometer 2.0) και τρία GPS (RunKeeper, Runtastic και Sports Tracker). Τέλος, χρησιμοποιήθηκε και μία ήδη έγκυρη ερευνητική συσκευή πολλαπλών αισθητήρων, η SenseWear Armband, με σκοπό εκτός από τον έλεγχο εγκυρότητας, να συγκριθεί και με τις υπόλοιπες συσκευές-εφαρμογές. Οι μεταβλητές που ελέγχθηκαν ήταν: α) ο αριθμός των βημάτων β) η διανυθείσα απόσταση και γ) η ενεργειακή δαπάνη. Το δείγμα της παρούσας έρευνας ήταν 38 υγιείς αθλούμενοι έφηβοι, 16 αγόρια και 22 κορίτσια, ηλικίας 15.3±2.0 έτη, με ΔΜΣ 22.4±5.0. Το ερευνητικό πρωτόκολλο περιλάμβανε τρεις δοκιμασίες: α) ηρεμία σε ύπτια θέση β) βάδιση και γ) τρέξιμο υπομέγιστης έντασης. Η αντικειμενική αξιολόγηση της ενεργειακής δαπάνης έγινε με συσκευή έμμεσης θερμιδομετρίας σε εργαστηριακές συνθήκες, ενώ ο υπολογισμός των βημάτων και της απόστασης πραγματοποιήθηκε με άμεση παρατήρηση. Πιθανές διαφορές από τις μετρήσεις των κριτηρίων ελέγχθηκαν μέσω συσχετίσεων, ANOVA επαναλαμβανομένων μετρήσεων, μέσω απόλυτων ποσοστιαίων τιμών σφάλματος (MAPE) και γραφημάτων Bland-Altman. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συσχετίσεις που υπολογίστηκαν μεταξύ συσκευών-εφαρμογών και μετρήσεων κριτηρίου ήταν χαμηλές για τον υπολογισμό της διανυθείσας απόστασης, μέτριες στην καταγραφή των βημάτων και μέτριες προς υψηλές στην εκτίμηση της ενεργειακής δαπάνης. Τα MAPE ήταν χαμηλά για τη συσκευή και τις εφαρμογές GPS κατά τον υπολογισμό της απόστασης και σημαντικά υψηλότερα για τα επιταχυνσιόμετρα. Η Garmin Vivofit και η Medisana Vifit υπολόγισαν με υψηλή ακρίβεια τον αριθμό των βημάτων κατά τη βάδιση, αλλά μόνο η Garmin Vivofit ήταν επαρκώς έγκυρη κατά το τρέξιμο. Οι εφαρμογές είχαν σημαντικά σφάλματα, με εξαίρεση την Accudepo. Όσον αφορά την ενεργειακή δαπάνη, όλες οι συσκευές-εφαρμογές είχαν υψηλά σφάλματα στις εκτιμήσεις τους, άνω του 10%. Κάποιες συσκευές και εφαρμογές υποεκτίμησαν συγκεκριμένες παραμέτρους της άσκησης, ενώ άλλες τις υπερεκτίμησαν. Συμπερασματικά, η εγκυρότητα των συσκευών ευρείας χρήσης και των εφαρμογών κινητών τηλεφώνων για τον υπολογισμό της σωματικής δραστηριότητας εφήβων διέφερε ανάλογα με την υπό εξέταση μεταβλητή. Οι μεγαλύτερες διαφορές παρατηρήθηκαν στην αξιολόγηση της ενεργειακής δαπάνης. Οι πιο έγκυρες συσκεύες-εφαρμογές ανά παράμετρο ήταν οι εξής: α) για τα βήματα, οι Garmin Vivofit, Medisana Vifit, SenseWear Armband και Accupedo, β) για την απόσταση, οι Sports Tracker, Garmin Forerunner 310XT, RunKeeper και Runtastic, και γ) για την ενεργειακή δαπάνη, οι Runtastic, SenseWear Armband, Garmin Forerunner 310XT και Accupedo. Τέλος, οι εφαρμογές και συσκευές για γενική χρήση, που πληρούν συνδυαστικά τα περισσότερα κριτήρια εγκυρότητας, είναι οι Runtastic, SenseWear Armband, Garmin Forerunner 310XT και Accupedo.