Wprowadzenie. Środki kontrastujące (ŚK) w tomografii komputerowej (TK) ułatwiają różnicowanie pomiędzy poszczególnymi tkankami. Jednym z najczęściej stosowanych preparatów jest Ultravist (Iopromid), jodowy monomer rozpuszczalny w wodzie. Specyfiką środków kontrastujących jest możliwość wystąpienia u pacjenta reakcji niepożądanych o różnym charakterze. Reakcje łagodne są bardzo rzadko opisywane w literaturze radiologicznej. Cel pracy. Celem pracy była analiza lekkich powikłań po podaniu jodowego środka kontrastującego Ultravistu 300 i 370 drogą dożylną w badaniach tomografii komputerowej. Materiał i metoda. Grupę badaną stanowiło 160 pacjentów, którym podczas badania TK podano dożylnie Ultravist. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, technikę ankiety, narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz. W analizie statystycznej wykorzystano test Chi-kwadrat niezależności oraz dokładny test Fishera (p<0,05). W obliczeniach posłużono się programem Statistica 10.0 StatSoft i PASW Statistic 17.0 Predictive Solutions. Wyniki. Łagodnymi powikłaniami występującymi najczęściej bezpośrednio po dożylnym podaniu ŚK są: odczucie ciepła, wrażenie oddawania moczu oraz dziwny smak w ustach. Pacjenci, którzy otrzymali Ultravist 300 wskazywali na odczucie ciepła częściej niż ci, którzy otrzymali Ultravist 370 (p= 0,001). Nie potwierdzono zależności pomiędzy ilością ŚK i prędkością podania a objawami niepożądanymi w miejscu wkłucia. Wnioski. Łagodne zdarzenia niepożądane po podaniu ŚK mijają samoistnie, nie wymagają farmakoterapii. Symptomy te są jednak istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa i współpracy z pacjentem podczas wykonywania badania oraz opieki nad pacjentem po jego zakończeniu.
na s. 29-38 ukazał się artykuł pt. "Ochrona radiologiczna z punktu widzenia pacjentów Zakładu Radiologii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Białymstoku". Opublikowana praca zawiera błędy merytoryczne, których nie sposób pozostawić bez komentarza, a niekiedy sprostowania. Autorzy wykazali się zbyt małą dokładnością przy analizie piśmiennictwa. Według danych zawartych w publikacji jednostką dawki pochłoniętej jest siwert-autorzy, przytaczając dane, powołują się na książkę pt. "Człowiek i promieniowanie jonizujące" A. Hrynkiewicza (tak brzmi prawidłowo nazwisko autora tej pozycji bibliograficznej, nie Hryniewicz, jak użyto w artykule). Niestety, po analizie okazuje się, że dane dotyczące narażenia 5-letniego dziecka, które zostały przytoczone w artykule, nie pochodzą z książki Hrynkiewicza. Jednostką dawki pochłoniętej w układzie SI jest grej (Gy), a nie siwert (Sv), jak to zostało przedstawione w publikacji. 1,2,3 Jak wskazuje tytuł, praca powinna dotyczyć ochrony radiologicznej z punktu widzenia pacjentów. W artykule autorzy kilkukrotnie odnoszą się do diagnostyki za pomocą rezonansu magnetycznego (MR). Rezonans magnetyczny jest badaniem obrazowym często wykonywanym w zakładach radiologii, ale do obrazowania tą metodą nie używa się promieniowania rentgenowskiego, dlatego przywoływanie MR w powyższym artykule może wprowadzać czytelnika w błąd. Zastanawiającym stwierdzeniem jest, że "dobrze poinformowany pacjent, mający podstawową wiedzę, będzie mógł lepiej zadbać o swój stan zdrowia, a także uniknąć występowania chorób związanych ze skutkami promieniowania". Nawet najlepiej wyedukowany pacjent nie jest w stanie uniknąć potencjalnych konsekwencji, które niesie za sobą diagnostyka obrazowa z użyciem promieniowania rtg. Większość negatywnych skutków, które mogą wystąpić po
scite is a Brooklyn-based organization that helps researchers better discover and understand research articles through Smart Citations–citations that display the context of the citation and describe whether the article provides supporting or contrasting evidence. scite is used by students and researchers from around the world and is funded in part by the National Science Foundation and the National Institute on Drug Abuse of the National Institutes of Health.