Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί ένα πρόβλημα με σοβαρές ιατρικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Σε ένα μεγάλο δείγμα 124.133 μαθητών της 3ης και 5ης τάξης δημοτικού κατά το σχολικό έτος 2010-2011 και 68.009 μαθητών της 3ης τάξης δημοτικού το 2008-09, προσδιορίστηκαν ο επιπολασμός της συνολικής και κεντρικής παχυσαρκίας, αλλά και οι συνήθειες τρόπου ζωής (διατροφική συμπεριφορά και φυσική δραστηριότητα) καθώς και τα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με αυτές. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα το 2010-11 στην Ελλάδα, το 1,5% των μαθητών ήταν λιποβαρείς, 24,8% ήταν υπέρβαροι και το 8,8% παχύσαρκοι. Το συνολικό ποσοστό των παιδιών με κεντρική παχυσαρκία προσδιορίστηκε στο 33,4% (36,0% αγόρια, 30,7% κορίτσια). Παράλληλα, το 27,5% των μη παχύσαρκων παιδιών (69,5% των υπέρβαρων και 12,0% φυσιολογικού βάρους) ταξινομήθηκαν ως κεντρικά παχύσαρκα. Η συχνή κατανάλωση πρωινού (OR 0,72 95% CI 0,69-0,75), ενδιάμεσων μικρογευμάτων (OR 0,70 95% CI 0,67-0,74), καθώς και η συχνή συμμετοχή σε καθιστικές δραστηριότητες (OR 1,10 95% CI 1,07-1,14) αναδείχθηκαν ως οι πιο σημαντικοί προβλεπτικοί παράγοντες της παιδικής κεντρικής παχυσαρκίας. Μεταξύ των αξιολογούμενων παραμέτρων του SES, ο δείκτης ανεργίας αποδείχθηκε ως ο πιο σημαντικός διαχρονικός παράγοντας πρόβλεψης της κεντρικής παιδικής παχυσαρκίας. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής δείχνουν ιδιαίτερα υψηλό επιπολασμό τόσο της συνολικής, όσο και της κεντρικής παιδικής παχυσαρκίας Σε ορισμένα χαρακτηριστικά κοινωνικοοικονομικού επιπέδου: περιοχές με υψηλό δείκτη ανεργίας, αλλά και σε συνήθειες του τρόπου ζωής: συχνότητα λήψης πρωινού γεύματος, κατανάλωσης μικρογευματιδίων, βαθμός συμμετοχής σε καθιστικές δραστηριότητες, θα πρέπει να δοθεί απαραίτητη προσοχή ώστε να αποτελέσουν συστατικά στρατηγικών παρεμβάσεων με στόχο την πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας.
