Arboreal and semi-arboreal mammals have remarkably diverse positional behavior and associated morpho-functional adaptations related to the threedimensional nature of their arboreal habitat. In this context, we investigated the positional behavior of captive Siberian chipmunks (Tamias sibiricus), small bodied semi-arboreal sciurids, in an aviary-type wiremesh cage containing both terrestrial and arboreal supports. We sampled four adult individuals during a five-month period using focal animal sampling every 30 s. Results showed that animals preferred 8-10 cm horizontal supports and always avoided vertical supports. Locomotion occurred on both terrestrial and 8-10 cm arboreal supports whereas postural behavior occurred primarily on 8-10 cm arboreal supports. Quadrupedal walk dominated during locomotion, and occurred primarily on terrestrial horizontal supports, as is observed for other squirrels. The predominance of quadrupedal locomotion is consistent with the postcranial morphology of chipmunks. In contrast, clawed locomotion occurred on wire mesh and on >13 cm arboreal vertical supports. Finally, pronograde and orthograde sitting, both on 8-10 cm arboreal supports and on terrestrial supports, were the predominant postures, implying general predisposition to selection of stable postures on stable supports for food item manipulation and ingestion.

No abstract

No abstract

This paper investigates the efficacy of comparative bioarchaeological approaches in exploring the impact of economic marginality on human lifeways. Skeletal remains from the Late Bronze Age cemetery of Achlada in Northern Greece were chosen to address this, as this specific community was probably less well networked, evident in its location away from major communication routes and the paucity of grave goods at the site. A biocultural methodology combining comparative data on funerary practices and lifestyle was implemented. Sex differences were found within the community and seem to agree with the differential burial placement of the sexes possibly representing the different roles that society symbolically attributed to men and women in deathways. Comparative intercemetery data did not reveal poorer health and diet, or more intense physical activity, compared to well-networked sites. Nonetheless, Achlada, as well as numerous, mostly north communities of the wider context, probably faced more physiological challenges during growth, at least of a mild to moderate level, compared to a number of populations connected by major communication routes. The current study highlights the importance of implementing comparative bioarchaeological approaches as a means of identifying the impact of marginality on human lifeways, particularly in settings with limited material culture information.Limitations linked to preservation issues and the multifactorial nature of lifestyle indicators could be dealt with by future biomolecular and isotopic analyses. Η παρούσα εργασία έχει στόχο να διερευνήσει το κατά πόσο οι συγκριτικές βιοαρχαιολογικές προσεγγίσεις είναι εφικτό να δώσουν απαντήσεις ως προς την επίδραση της οικονομικής περιθωριοποίησης στον ανθρώπινο τρόπο διαβίωσης. Επιλέχθηκαν σκελετικά κατάλοιπα της Ύστερης Εποχής Χαλκού από το νεκροταφείο της Αχλάδας στη Βόρεια Ελλάδα ώστε να απαντηθεί το εν λόγω ερώτημα, καθώς η συγκεκριμένη κοινωνία -βάσει της θέσης της μακριά από τα μεγάλα δίκτυα επικοινωνίας και της παρουσίας πολύ λίγων ταφικών ευρημάτων-ήταν πιθανώς λιγότερο καλά δικτυωμένη. Ακολουθήθηκε μια συνδυαστική βιοπολιτισμική προσέγγιση συγκριτικών ταφικών δεδομένων και συγκριτικών αποτελεσμάτων δεικτών τρόπου διαβίωσης. Βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των δύο φύλων στον εν λόγω πληθυσμό οι οποίες φαίνεται να συμφωνούν με την διαφορετική πλευρά κατάκλισής τους, η οποία πιθανώς να συμβόλιζε τη διαφορετικότητα των ρόλων που η κοινωνία απέδιδε σε άντρες και γυναίκες στο ταφικό περιβάλλον. Συγκριτικά αποτελέσματα μεταξύ νεκροταφείων δεν φανέρωσαν χαμηλότερο επίπεδο υγείας και διατροφής, ούτε πιο έντονη εργασιακή καταπόνηση, σε σχέση με καλά δικτυωμένες θέσεις. Παρόλα αυτά, η Αχλάδα, όπως και μια σειρά –κυρίως βόρειων- κοινωνιών τουευρύτερου πλαισίου, πιθανότητα αντιμετώπισαν περισσότερα φαινόμενα καταπόνησης (στρες) κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, τουλάχιστον ήπιου και μετρίου επιπέδου, συγκριτικά με καλύτερα δικτυωμένους πληθυσμούς. Η παρούσα εργασία τονίζει τη σημασία της εφαρμογής συγκριτικών βιοαρχαιολογικών προσεγγίσεων ως μέσο μελέτης της επίδρασης της περιθωριοποίησης στους ανθρώπινους πληθυσμούς, ιδιαιτέρως σε θέσεις με περιορισμένες πληροφορίες υλικού πολιτισμού. Μεθοδολογικοί περιορισμοί οι οποίοι συνδέονται με ζητήματα διατήρησης αλλά και με τον πολυπαραγοντικό χαρακτήρα των δεικτών τρόπου διαβίωσης, ενδεχομένως να αντιμετωπιστούν μέσω των επερχόμενων βιομοριακών και ισοτοπικών αναλύσεων.

In this article we present an isotopic analysis of human bone collagen (δ13Ccol, and δ15Ncol) and bone apatite (δ13C) for diet reconstruction, as well as δ18Oap of human bone apatite for climate reconstruction, using samples from Northern Greece. Radiocarbon dating analysis was conducted on three of the Agras samples and the results (from 1000 to 800 BC) correspond to the Early Iron Age. Isotopic values for δ13Ccol range from −20.5‰ to −16‰ and for δ15Ncol from 6‰ to 11.1‰—a strong indication of a C3-based diet, with contributions by C4 and freshwater fish elements. The results were compared to the ones from Roman Edessa, and Alexandreia (a contemporary city near Edessa), as well as to other Early Iron sites in Greece and wider Europe. In general, the results from Agras are in good agreement with the results from Northern Greece, with the exception of the Makriyalos site, and are quite close to those of Croatia’s and Hungary’s sites. Additionally, from the δ18Oap results we calculated the oxygen isotopic composition of consumed water for Agras (from −9.6‰ to −10.9‰) and for Roman Edessa (from −9.6‰ to −11.2‰) for the palaeoclimate and palaeomobility reconstruction.