We propose a simple yet new formula for estimating national seat shares and quantifying seat biases in elections employing the Jefferson-D'Hondt (JDH) method for seat allocation. It is based solely on the national vote shares and fixed parameters of the given electoral system. The proposed formula clarifies the relationship between seat bias on the one hand, and the number of parties and the number of districts on the other. We demonstrate that the formula provides a good estimate of seat allocations in real-life elections even in the case of minor violations of the underlying assumptions. With that aim in mind, we have tested it for all nine EU countries that employ the JDH method in parliamentary elections. Moreover, we discuss the applications of the formula for modeling the effects of vote swings, coalition formation and breakup, spoiler effects, electoral engineering, artificial thresholds and political gerrymandering. By not requiring district-level vote shares, our formula simplifies electoral simulations using the JDH method.

We describe the PArticipatory BUdgeting LIBrary website (in short, Pabulib), which can be accessed via http://pabulib.org/, and which is a library of participatory budgeting data. In particular, we describe the file format (.pb) that is used for instances of participatory budgeting.

Skrzywione podziały. Na tropie gerrymanderingu w polskich gminach 1 W artykule dokonano analizy zjawiska gerrymanderingu (manipulacji kształtem okręgów wyborczych dla korzyści politycznej) w polskich wyborach do rad gmin w 2014 r. Przedstawiamy jedną z możliwych metod identyfikacji gmin, w których podział na okręgi mógł przyczynić się do zniekształcenia wyników wyborów. Opiera się ona na dwóch wskaźnikach obliczanych dla komitetów włodarzy-inkubentów oraz ich głównych konkurentów (a więc stron, w przypadku których istnieje największe ryzyko zamieszania w gerrymandering, choć w różnym charakterze). Pierwszy to korelacja poparcia dla komitetu z rozmiarem okręgu wyborczego (świadczącej o tzw. upakowaniu lub rozproszeniu wyborców, charakteryzującym odpowiednio ofiary i beneficjentów gerrymanderingu), drugi − odchylenie uzyskanej liczby mandatów od wartości oczekiwanej wynikającej z wyestymowanej krzywej potęgowej. W gminach, w których dla przynajmniej jednego komitetu obydwa wskaźniki przyjmują wartości odległe od normy, istnieje podejrzenie gerrymanderingu. W dalszych etapach projektu badawczego będziemy je weryfikować (m.in. badając, czy podział gminy na okręgi był przedmiotem sporu politycznego).Słowa kluczowe: gerrymandering, wybory samorządowe, rady gmin, krzywa zależności liczby mandatów od liczby głosów, zróżnicowanie rozmiaru okręgów wyborczych.

No abstract

JAROSŁAW FLIS, DARIUSZ STOLICKI JOW-y W GMINACH: LOKALNE PARTIE WŁADZYA NOWE REGUŁY RYWALIZACJI * Przedstawiany artykuł jest testem efektów, jakie przyniosło wprowadzenie przez kodeks wyborczy systemu większości względnej w okręgach jednomandatowych jako sposobu wyłaniania rad polskich gmin. Przeprowadzone badania pokazują, w jakim zakresie nowy system zmienił równowagę sił pomiędzy lokalnymi partiami władzy i ich konkurentami. Prowadzą one do wniosku, że partie władzy mają wyraźną przewagę nad pretendentami. Ma ona jednak zło-żony i warunkowy charakter. Zmiana systemu wyborczego powiększyła taką przewagę, nie dotyczy to jednak wszystkich kategorii gmin i wszystkich scenariuszy rywalizacji o władzę w samorządzie lokalnym. Obserwowane zmiany mają najpewniej nieoczywiste, złożone przyczyny. Generalnie jednak zmiana systemu uwypukliła problem integracji lokalnych ugrupowań politycznych i decydującą rolę, jaką ma na tym polu samo sprawowanie władzy. I. OBIETNICE JOW-ówJedną z podstawowych obietnic, które przypisuje się systemowi wyborczemu opartemu na większości względnej w okręgach jednomandatowych, jest zdolność do jasnego i oczywistego podziału na rządzących i opozycję 1 . Zjawisko takiej polaryzacji i wyraźnej odpowiedzialności za sprawowanie rządów ma z jednej strony wynikać z mechanicznych efektów systemu, z drugiej zaś z jednoznaczności aspektów psychologicznych oraz racjonalnych strategii poszczególnych graczy 2 . Cała ta opowieść zakłada istnienie dwóch partii politycznych -rządzącej i opozycyjnej -które są w stanie zamieniać się rolami i które mogą zgrupować przytłaczającą większość aktorów (aktywistów i wyborców) pod swoimi sztandarami. Tworzenie takich partii opierać się ma na platformach ideologicznych czy programowych. Opozycja kapitalizuje niezadowolenie ze sprawowanych rządów, generując tym samym nieustające zagrożenie * W artykule przedstawiono cząstkowe wyniki badań przeprowadzonych w ramach projektu "Badanie skali zjawiska gerrymanderingu w polskich wyborach do rad gmin w 2014 r.", finansowanego ze środków Narodowego Centrum Nauki przyznanych na podstawie decyzji nr DEC-2014/13/B/HS5/00862. . Z kolei stabilizacja powszechnie uznawana jest za jeden z kluczowych elementów sprawności rządu 5 . Drugą obietnicą, która pojawia się wśród argumentów na rzecz jednomandatowych okręgów wyborczych, jest obietnica nie tyle konsolidacji podmiotów, ile indywidualizacji wyniku rywalizacji. Wedle tej opowieści w takich okręgach rozliczeniu nie podlega cały obóz polityczny, ale każdy z kandydatów z osobna 6 . W takiej logice każdy z nich jest samodzielnym reprezentantem, który zabiega o interesy wyborców ze swojego okręgu. W domyśle na jego ocenę nie ma wpły-wu to, w jaki sposób układają się jego relacje z reprezentantami z innych okrę-gów wyborczych i całym obozem władzy. Nie ma szczególnego znaczenia, czy dotąd był częścią obozu rządzącego, czy raczej był względem niego krytyczny. Oceniana jest jego osobista skuteczność w reprezentowaniu wyborców, co najwyraźniej -choć w domyśle -nie ma związku z podziałem rządzą...