No abstract

No abstract

Objectives: An esthetic restoration with an unacceptable color is the main cause for replacement of anterior tooth restorations. The aim of this study is to evaluate the effect of repolishing on the color change of the new material group of alkasite after exposure to coffee solution. Materials and Methods: Alkasite material placed in Teflon molds with a diameter of 8 mm and a height of 2 mm was polymerized under the application of mylar strip and a total of 32 samples were obtained. The samples were randomly immersion into groups. Group R: Diamond grained polishing rubbers, Group D: Aluminum oxide discs are applied and the polishing process is completed. After the first color measurement was made, it was immersed in coffee and the measurement was repeated 1 week later. L was divided into two groups (n=8) and repolished with rubber (RR) and discs (RD). In the D group, re-polishing was done with rubber (DR) and disc (DD) and color measurements were repeated. Results were analyzed by using one-way ANOVA and Tukey test at 95% confidence interval. Results: The greatest color change (ΔE00) was in group R. At the end of seven days, similar color change values were found between the groups of R and D (p > 0.05). There is no difference between the RR and RD groups. Significantly less color change was observed in the DD group than in the RR and RD groups (p = .003, p = .042, respectively). Similarly, the DR group showed less color change than the RR group (p = .015). Conclusions: The color stability of the alkasite was affected by the polishing procedure. The repolishing process reduced the color change, but not at a clinically acceptable level.

System B/Obtura technique appears to be the best technique to properly fill root canals, whereas the matched-single-cone technique in oval-shaped distal canals of mandibular molars was inadequate.

Bu çalışmanın amacı, fotodinamik terapi ve ozon gazının kök kanal dentin sertliğine etkisinin konvansiyonel yöntemlerle karşılaştırılarak incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Çekilmiş 100 mandibular üçüncü molar dişin distal kökleri bu çalışmaya dahil edildi. Kök kanalları Reciproc (VDW, Münih, Almanya) ve VDW altın endodontik motor ile şekillendirildi ve 10 ml distile su ile irrige edildi. Son kök kanal dezenfeksiyon yöntemine göre örnekler 5 gruba ayrıldı (n=20). Grup 1 %2,5 sodyum hipoklorit + %17 EDTA (NaE) ile; grup 2 %2 klorheksidin (CHX) ile; grup 3 170 ppm ozon gazı ile (OZ); grup 4 fotodinamik tedavi (FDT) ile dezenfeksiyon işlemi tamamlandı. Grup 5 kontrol grubu olarak atanarak (DS) sadece distile su irrige edildi. Kök kanal dentin mikrosertliği Vickers test yöntemi ile değerlendirildi. Veriler, %95 güven aralığında tek yönlü varyans analizi ile değerlendirildi. Bulgular: OZ grubu 53.83 ile en yüksek mikrosertlik değerine sahip olan grup olup NaE (48.45), CHX (48.58) ve DS (49.07) grupları ile karşılaştırıldığında anlamlı fark bulunmuştur. 53.74 mikrosertlik değeri sahip olan FDT grubu NaE ve CHX grupları ile karşılaştırıldığında anlamlı fark bulunmuştur. Sonuç: Bu in vitro çalışmanın sınırlamaları dahilinde, dezenfeksiyon yöntemi olarak ozon veya fotodinamik tedavi, kök kanal dentin yapısının sertliğine katkıda bulunabilir.

No abstract

No abstract

ÖzPurpose: This study aimed to investigate the effect of glide path preparation before shaping with reciprocating single-file, rotary single-file and multiple-file systems on the debris extrusion from the apical, and on the root canal transportation. Materials and Methods: One hundred twenty curved mesial root canals of mandibular first molars were randomly distributed to six groups (n=20). The root canals were prepared with Reciproc in Group R, OneShape in Group OS, and ProTaper Next in Group PN. In the last three groups (RG, OSG and PNG), a glide path was created before the shaping instruments used in the first 3 groups. The pre-and post-preparation weight were measured by using a 10-5 microbalance. Pre-and postpreparation of the root canals were scanned by using conebeam computed tomography (CBCT). Results: The debris extrusion in RG and OSG was significantly higher than R and OS, respectively. However, no significant differences were found between PN and PNG. Considering the root canal transportation, RG showed lower than R for 5 mm and 7 mm levels and the OSG group showed lower than OS for all levels. Creating a glide path significantly increased the shaping time for OS and PN groups. Conclusion:In advance of shaping with a single-file system in curved canals, creating a glide path preserves canal anatomy. However, it may lead to increase apical debris extrusion. Amaç: Bu çalışmada, resiprokal tek eğe, tam rotasyon tek eğe ve çok basamaklı eğe sistemleriyle şekillendirme öncesi kayma yolu hazırlığının apikalden debris çıkışına ve kök kanalının yer değiştirmesine üzerindeki etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Mandibular birinci molar dişlerin yüz yirmi eğimli meziyal kök kanalı rastgele altı gruba dağıtıldı (n=20). Kök kanalları Grup R'de Reciproc, Grup OS'de OneShape ve Grup PN'de ProTaper Next ile hazırlandı. Son üç grupta (RG, OSG ve PNG), ilk 3 grupta kullanılan şekillendirme aletlerinden önce bir kayma yolu oluşturuldu. Preparasyon öncesi ve sonrası ağırlık 10-5 mikro terazi kullanılarak ölçülmüştür. Kök kanallarının preparasyonu öncesi ve sonrası konik ışınlı bilgisayarlı tomografi (KIBT) kullanılarak tarandı. Bulgular: RG ve OSG'deki debris ekstrüzyonu, sırasıyla R ve OS gruplarından önemli ölçüde daha yüksekti. Ancak, PN ve PNG arasında anlamlı fark bulunmadı. Kök kanal yer değiştirmesine bakıldığında, RG, 5 mm ve 7 mm seviyeleri için R grubundan daha düşüktü ve OSG grubu tüm seviyeler için OS'den daha düşüktü. Bir kayma yolu oluşturmak, OS ve PN grupları için şekillendirme süresini önemli ölçüde arttırmıştır. Sonuç: Eğimli kanallarda tek eğe sistemi ile şekillendirme öncesinde bir kayma yolu oluşturmak kanal anatomisini korur. Bununla birlikte, apikal debris ekstrüzyonunun artmasına neden olabilir.